Gangnam Style in een bibliotheek

Bibliotheken zijn natuurlijk allang niet meer de stille zwijgpaleizen die ze ooit waren. Maar het kan geen kwaad om die verandering af en toe nog even onder de aandacht te brengen.

Zoiets moeten ze wel gedacht hebben op de University of Maryland in de VS. Of misschien hadden ze gewoon eens zin in een hoop onbekommerde lol.

De universiteit maakte een parodie op de onwaarschijnlijke megahit van dit jaar, Gangnam Style van Psy. Misschien moeten wij dat ook eens gaan doen. Mocht u dat een goed idee vinden dan hoor ik het wel.

Nog een keer!

Het is een bekend gegeven waar Emily Gravett in "Nog een keer!" mee aan de slag gaat.
Jonge kinderen willen keer op keer op keer hetzelfde verhaal nog een keer horen.

In "Nog een keer!" is dat niet anders. Alleen is de hoofdpersoon geen kind maar een klein draakje met een redelijk vurig temperament. Moeder Draak, hopeloos als ze aan het worden is van haar dreinende draakje, besluit het verhaal dat ze voorleest steeds wat aan te passen. Steeds meer slaap voegt ze toe aan het verhaal. Maar ook die veranderingen helpen niks. Het kleine draakje wil het verhaal nog een keer horen. En nog een keer! De drakenmoeder valt van haar eigen slaperige teksten tenslotte zelf in slaap.
Waarna het kleine draakje ontdekt dat hij ook een vuurspuwende draak is.

Komisch prentenboek voor kinderen vanaf een jaar of vier.

LangedijkerPas te koop in de bibliotheek

Nee, heel creatief is het natuurlijk niet, een tekst van een andere website plakken en in je eigen blog kopiëren. Maar ik ga het toch even doen. De tekst komt van de site van de gemeente Langedijk en gaat over de LangedijkerPas. Over die pas is lang gedacht en gepraat maar nu is hij er dan toch eindelijk.

Met de pas kun je korting krijgen bij veel winkels en instellingen in Langedijk. Ook in de bibliotheek. En daar kun je de pas dus ook komen kopen.

Hier komt het kopie/plak deel.

De LangedijkerPas is te koop! U kunt hem aanschaffen voor 10 euro. De pas geeft volop voordeel bij bijna honderd winkels, ondernemingen en verenigingen in Langedijk en omgeving.
In het voorjaar van 2012 besloot de gemeenteraad tot invoering van de LangedijkerPas per 1 januari 2013. Inmiddels hebben zich al bijna 100 verenigingen, winkels en ondernemers bij de pas aangesloten. Het aanbod is heel divers en varieert van korting bij de drogist en kledingzaken tot de sportschool, de dierentuin, restaurants en autorijscholen. Met zoveel voordeel heeft u het aanschafbedrag er zo uit! De pas is geldig van 1 januari 2013 tot 1 januari 2014.
Verkooppunten
De Langedijkerpas is vanaf 14 december te koop bij verschillende verkooppunten: bij de drie vestigingen van Spaansen Bloemen, 2Dress, Bibliotheek Langedijk en bij de gemeente Langedijk. 
  Gratis pas
Mensen met een laag inkomen kunnen in aanmerking komen voor een gratis LangedijkerPas. Bij de pas krijgen zij bovendien een ‘participatiebudget’ in de vorm van geldtickets. Zij kunnen deze gepersonaliseerde geldtickets, die een waarde van enkele honderden euro’s vertegenwoordigen, gebruiken om bijvoorbeeld het lidmaatschap van een (sport-)vereniging, een behandeling bij een pedicure of een krantenabonnement mee te betalen. De gemeente Langedijk vindt het namelijk belangrijk dat zoveel mogelijk mensen gebruik kunnen maken van het rijke aanbod van Langedijk en omgeving.

Cru bijgewerkte platenhoezen

In de categorie "Raar en het heeft ook niets met de bibliotheek te maken" vandaag een verwijzing naar de wonderlijke site Live! (i see dead people).

Voor deze site bewerkten Jean - Marie Delbes en Hatim el Hihi platenhoezen. Of, duidelijker, ze haalden overleden bandleden van de hoes af. Wat soms voor wat crue plaatjes zorgt. Zo is op bovenstaand plaatje de punkband Ramones teruggebracht tot het nog enige levende bandlid.

Bij solo artiesten wordt het helemaal nogal leeg. Zie hieronder een lp van George Harrison.

Ik zei toch al dat deze post in de categorie "Raar ..." viel.

Nederland als zoekplaatje

"Staat er echt op iedere pagina een piet? op twee pagina’s heb ik 'm nog niet gevonden.."

Deze vraag is één van de opmerkingen die ik tegen kwam toen ik op het internet rondkeek naar informatie over het boek "Nederland" van Charlotte Dematons.

En het is een nogal typerende opmerking. Al kon ik piet op meer dan twee pagina's niet vinden.

Boeken als "Nederland" zijn er wel meer. De beroemdste, of bekendste zijn de boeken rond het figuurtje Wally van de tekenaar Martin Handford.  In die boeken staan grote, heel volle tekeningen waarop ergens het figuurtje Wally te vinden is. De kunst is Wally te vinden. Voor je tureluurs wordt.

Kinderen zijn er beter in dan volwassenen zegt men. Gelukkig, dan ligt het dus niet aan mij.

Nederland is een prachtig boek op groot formaat dat vol staat met mooie, gedetailleerde tekeningen van Nederland. Je ziet de Euromast en de Afsluitdijk, het verleden en het heden. En op al die grote tekeningen zijn steeds een aantal figuren verstopt. Sietske en Hielke uit "De Kameleon" zijn er, de Kleine Kapitein is ergens en ook zwarte piet staat er op. Al is het makkelijker om op te noemen dan om ze te vinden.
Eerlijk gezegd werd ik er enigszins zenuwachtig van. Maar ik ben dan ook geen kind meer. Kinderen kijken anders.

Een heel erg mooi kijk en zoekboek is het, "Nederland" van Charlotte Dematons. Het prentenboek is gemaakt voor kinderen vanaf een jaar of 4. Al zul je jongere kinderen waarschijnlijk eerst even uit moeten leggen wie Hielke en Sietske zijn. Maar daarna hebben zij ze vast vlug gevonden. Zij wel.

Ingesneeuwd lezen

Je weet het maar nooit. In deze maanden. Je bent onderweg, er is niets aan de hand en zo ben je ingesneeuwd. Het kan zo maar.

En wat dan? Een beetje verantwoordelijk mens neemt tegenwoordig dekens en een voedselpakket mee als hij of zij op reis gaat. Maar dan nog. Dan heb je het redelijk warm en je bent niet hongerig. Wat moet je dan? Uit het raam staren? En hoe lang is dat leuk dan?

Vrees niet langer, ook in situaties van ernstige insneeuwing kan de bibliotheek redding bieden.

Tot 1 juni kan iedereen die in zijn ingesneeuwde auto of trein zit (1 juni is voor insneeuwing misschien wat onwaarschijnlijk maar je weet het nooit zeker in dit klimaat) verbinding maken met de website Lees Meer en daar tien eBoeken lezen. Je moet dan wel, al ingesneeuwd, je laptop, tablet of eReader bij je hebben maar als ik zo om me heen kijk in het openbaar vervoer zijn er maar weinig mensen die zonder zo'n ding van huis gaan.

Lees Meer is een actie die eBoeken koppelt aan locaties en gebeurtenissen. Zo kun je na een museumbezoek inloggen om daarna een kunstboek te lezen. Maar u hoeft zich niks van dat idee aan te trekken. Gewoon een boek lezen kan ook zonder museumbezoek. Bezoek de website, lees een gratis boek. Eenvoudig. En handig voor wanneer u een tijdlang alleen maar uit het raampje kan kijken.

Als u heel erg lang ingesneeuwd bent en klaar bent met 10 boeken dan kunt u vervolgens uitwijken naar de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren. Daar kunt u sinds vorige week 600 klassieke Nederlandse boeken gratis en geheel voor niets downloaden.

Dus, als er weer eens een code oranje of rood wordt rondgeroepen, vergeet uw laptop, eReader of tablet niet mee te nemen. En wat batterijen natuurlijk.

Dave is dood

Het was de eerste jazzplaat die ik ooit kocht, Time Out van het Dave Brubeck Quartet.
Hoewel het lang geleden is kan ik het me nog redelijk goed herinneren. Ik kocht hem in êên van de twee platenzaken die er toen nog waren in Den Helder. Je kocht toen platen bij de één of bij de ander. Ook toen was alles al in hokjes verdeeld. Voor Time Out liep ik kortstondig over naar de andere platenwinkel. Daar verkochten ze jazz, ergens achter in de winkel.

Ik had me voorgenomen een jazzplaat te kopen. Zonder verder maar enig benul te hebben wat er was en wat ik leuk zou kunnen vinden. Alsof je een supermarkt binnenloopt met het idee om een groente te kopen, maakt niet uit welke. De eigenaar, met een enigszins raar zijden sjaaltje om hield me ernstig in de gaten. En dat bleef hij doen. Terwijl ik steeds wanhopiger door de bakken met jazzmuziek bladerde.

Op Time Out staat het wereldberoemde nummer Take Five. Ook al haat je jazz, ook al luister je er nooit naar, dan nog ken je Take Five.

Nadat de meneer met het zijden sjaaltje opzichtig in mijn buurt rond ging hangen terwijl hij deed alsof hij platen opborg kwam ik de lp van Dave Brubeck tegen. Op de hoes stond vermeld dat Take Five er op stond. Uit pure wanhoop heb ik toen die lp uit de bakken gegrist. Gewoon om er maar vanaf te zijn. En om van de achterdocht van de verkoper af te zijn.
Veel plezier ermee zei hij nog toen ik hem geld overhandigde. Al keek hij er helemaal niet bij alsof hij het meende.

Dave Brubeck overleed gister. en het zou mooi zijn als ik kon tikken dat de aanschaf van een lp van hem m'n luisterleven ingrijpend veranderde. Maar dan zou ik liegen. Eerlijk gezegd vond ik er weinig aan. Allemaal rare maatsoorten, en die saxofoon, die klonk wel erg zoetjes. Het duurde nog jaren voor ik me weer aan een jazzplaat waagde en het duurde nog langer voor ik hoorde hoe bijzonder de muziek van Brubeck kon zijn.

Want bijzonder is die muziek. Niet wild of emotioneel zoals veel andere muziek. Brubeck maakte van elk nummer een echt liedje, met aandacht voor elk instrument. Waar sommige jazz kan ontaarden in heftige gepiel klinkt zijn muziek bijna altijd rustig en ingehouden. En dat ingehoudene, dat soms bestudeerd klinkt, dat soms lijkt op het serieuze van klassieke muziek, dat maakte Brucbeck tot een bijzonder muzikant met heel eigen stijl en klank.

Logisch zou het zijn om bij deze tekst Take Five te plakken. Maar dat kennen we nu wel. Fijn pianodreintje en een erg fijne drummer maar ik kies voor Three To Get Ready, ook van Time Out. Een rustig nummer, het begint bijna klassiek. De maat is ook weer raar, echt meetikken met de voeten is lastig. Maar het is mooi, rustig mooi. Mooi als een lentedag met een zonnetje. Het is nog een beetje fris buiten maar toch, je gaat al iets anders lopen en de jas kan open.
Nou ja, zoiets

Nederland Leest! (en je kunt nog een prijs winnen ook!)

De hele maand november staat de bibliotheek in het teken van de nationale campagne Nederland Leest. Aan alle volwassen leden van de bibliotheek wordt het boek De Donkere kamer van Damokles van W.F. Hermans uitgedeeld (zolang de voorraad strekt).
De bibliotheek deelt nog meer uit: In het gratis boek zit dit jaar een actieboekenlegger met een unieke krascode waarmee mooie prijzen te winnen zijn.

Via de website voordeelmetjebiebpas.nl kunt u zien of u met uw code in de prijzen bent gevallen.
Bij het bezoeken van die site zult u ontdekken dat u als lid van de bibliotheek kunt genieten van kortingen of leuke extra's bij theaters, musea, dierentuinen, pretparken en nog veel meer.
De actie loopt van 1 tot en met 30 november. Kom snel naar de bibliotheek, want op = op!

Liedje voor Bernlef

Hendrik Jan Marsman, of duidelijker, J. Bernlef is dood.
Tussen al het nieuws in de verschillende journaals over regeerakkoorden en stormen was er nog net plek voor zijn overlijden.

Bernlef schreef Hersenschimmen. Dat is u waarschijnlijk niet ontgaan. En mocht u dat boek nooit gelezen hebben, ga dat eens heel rap doen dan.

Bernlef had nogal veel met jazz. En daar ken ik hem dan weer van. Nou ja, kennen is overdreven, ik heb nooit een woord met hem gewisseld maar ik heb hem met regelmaat voorbij zien lopen bij concerten in Amsterdam. Meestal bij wat lastige jazz. Bernlef was niet zo van het makkelijke denk ik.

Zo heel veel mensen schrijven er niet over jazz en nog minder schrijven er goed over. Bernlef was één van de weinigen die dat wel deed. Hij kende veel muziek en kon er ook nog goed over denken en vertellen.

"Ik geloof in dingen die door hard werken ontwikkeld zijn. Ik houd altijd van mensen die zich in een lang en moeizaam proces ontwikkeld hebben, vooral door introspectie en veel toewijding. Ik denk dat waar zij op uitkomen iets is dat vaak dieper en mooier is dan waar degene mee aankomt die van meet af aan die mogelijkheid en souplesse lijkt te bezitten. [...] Ik voel mij meer aangetrokken tot kunstenaars die zich door de jaren heen hebben ontwikkeld en betere en intensere musici zijn geworden."

uit: Haalt jazz de eenentwintigste eeuw?

Bernlef leek me een harde werker, een bonkige man ook. Geen extrovert type. Ik denk dat hij zichzelf herkende in de woorden die hierboven staan en die hij schreef over de pianist Bill Evans. Ook al geen extravert mens.

Ik plak een liedje in, van Bill Evans misschien wel de grootste jazzpianist die er ooit was. Voor Bernlef die gemist zal worden. 

Voor in een pauze

Kijk, wij zijn hier in de bibliotheek de hele dag natuurlijk hard aan het werk. Altijd maar bezig, bezig en nog eens bezig. Druk, druk, druk.

En we zijn natuurlijk ook heel serieus. Zo hoort dat in een bibliotheek.

En ik had natuurlijk weer een stukje kunnen schrijven over dat ene, prachtige en waarschijnlijk ook onovertroffen boek dat we net binnen hebben gekregen. Of over dat nieuwe idee waar we over aan het nadenken zijn.

Maar ik struikelde over bovenstaand filmpje van de poes Maru. En ik heb wat met katten. Dus staat er in dit postje niets over dat ene boek dat uw leven misschien wel gaat veranderen. U moet het vandaag doen met het filmpje van Maru, de enigszins iets te dikke kat.

De volgende keer zet ik dan wel weer wat serieus op of in dit blog.

Een klant in DWDD

Poëzie, gedichten. Het blijft lastig. Het is mooi, maar veel mensen vinden het toch wat kunstig of misschien zelf gekunsteld.

Ramsi Nasr, dichter des vaderlands, bedacht dat gedichten een stuk toegankelijker worden als je ze als een soort clip neerzet.

In De Wereld Draait Door van afgelopen vrijdag sprak hij over zijn project. Ik zat het allemaal eens wat rustig aan te kijken tot er een fragment uit één van die clips werd getoond. Het gedicht is van Lucebert en heet "Er is een grote norse neger in mij neergedaald".

Ik knipperde even met mijn ogen, en toen nog een keer. De man die in het bushokje zit te wachten, in wie de grote norse neger is neergedaald, die herkende ik. Die meneer komt gewoon bij ons in de bibliotheek in Langedijk!

Waardoor een toch al mooi gedicht nog mooier werd.

Maar hoe is hij in die clip gekomen?

Het clipfragment begint op 2 minuut en dertig seconden.

De niet te missen dvd

 Iets zeggen over films vind ik nog lastiger dan iets zeggen over boeken. Bij boeken kun je het nog hebben over stijl en taal zonder dat je weggeeft hoe het verhaal gaat. Bij films is dat lastiger, vind ik.

Waarschijnlijk was ik één van de weinigen die de film Intouchables nog niet in de bioscoop had gezien. Zo heel erg veel mensen zaten er niet in de zaal en die zaal was toch al niet groot.
Ik was een beetje huiverig om naar de film te gaan kijken. Frans, en over een zwaar gehandicapte man.

"Kunnen we niet gewoon naar een spannende film gaan?".
"Nee, we gaan hierheen, dit is mooi. Bovendien je kwam er zelf mee".
"Ja, ik heb er over gehoord maar om er dan ook zelf heen te gaan".
"Kom, niet zeuren we gaan er heen".

Intouchables gaat dus over een zwaar gehandicapte meneer in een rolstoel. Hij is totaal verlamd vanaf zijn nek naar beneden. En hij zoekt een hulp. Een werkloze man reageert. Omdat dat moest van het arbeidsbureau.

En meer ga ik er dus niet over zeggen. Want dat zou zonde zijn.
Maar geloof me, bekijk de film.

Stel, het is een dag waarvan je denkt dat die niet mooier of fijner kan worden. Een dag waarop je breed glimlachend rondloopt. De zon schijnt, en de vooruitzichten zijn goed. Het kan niet beter.
Dan nog zul je na het zien van deze film breder glimlachen en de dag nog mooier vinden.

Echt.
Geloof me.
Leen de dvd, hij is net in de bibliotheek
En als het niet zo is moet je het ook even zeggen. Maar dat ga je niet doen. Want je loopt te glimlachen.
Echt.

"I love my library"

Source: amandaonwriting.tumblr.com via Caro on Pinterest

Op het Pinterest bord waar hier al eerder wat over stond, het bord dat de oceaan overstak, kunnen mensen een boek "prikken" waarvan ze vinden dat iedereen dat zou moeten lezen. Niet iedereen die iets pint neemt die "opdracht" even letterlijk. Op het bord komen ook erg veel "lezen is onmisbaar/heerlijk/belangrijk" plaatjes terecht, en afbeeldingen die het belang van bibliotheken proberen duidelijk te maken. En hoewel het eigenlijk niet de bedoeling is van het "Mooie Boeken!" bord zitten er soms best mooie plaatjes tussen. Ik zet er een paar even op dit blog. Ter stimulering. Of om even instemmend bij te knikken.

Source: Uploaded by user via Liduin on Pinterest

Source: thelifeofabookjunky.tumblr.com via Sally on Pinterest

Source: via Caro on Pinterest

Source: wordpainting.tumblr.com via Liduin on Pinterest

Zet ook een boek in de leukste kinderboekenkast

Iedereen, of in ieder geval toch heel veel mensen hebben wel een favoriet kinderboek.

Misschien hangt er een bijzondere herinnering aan, misschien heb je het onlangs nog gelezen.

Via de website van de bibliotheek kun je de komende weken jouw favoriete kinderboek in "De leukste kinderboekenkast van Nederland" plaatsen.

En dat gaat heel gemakkelijk. Ga naar de website van de bibliotheek, klik op doe mee en op de website waar je dan terecht komt kun je het boek opgeven dat jij het allermooist vindt. En als er een bijzondere herinnering aankleeft kun je die er ook nog bijzetten.

Leuk idee, en het is zo klaar.

Al zit ik nog steeds na te denken over welk boek ik er in ga zetten. Poeh beer? De wind in de wilgen? Iets van Ted van Lieshout? Samen op het eiland Zeekraai van Astrid Lindgren? Of wordt het toch het boek met de verzamelde dierenverhalen van Toon Tellegen?

Ik laat het u nog weten. Als ik eindelijk gekozen heb.

Het is weer Kinderboekenweek

Ja, nu. Nu is het even stil. Nu zijn de meeste even eten. Maar gister en vanmiddag, toen was het druk.

Het is weer Kinderboekenweek. Elk jaar is het Kinderboekenweek. En elk jaar is het weer een beleving. Kinderen zouden niet meer zo van lezen houden, en bibliotheken zouden volgens sommigen maar een beetje achterhaalde gebouwen zijn.

Nou, echt niet. Het is hier in de bibliotheek Langedijk altijd al druk op de jeugdafdeling en met de Kinderboekenweek is het soms helemaal niet meer bij te houden. Gisteren waren er hier nog meer dan 300 (we kunnen er een paar niet of dubbel geteld hebben) die kwamen proeven van allerlei hapjes uit andere landen. En daarna gingen ze nog even aan de slag met de speurtocht door allerlei boeken.

En dat gebeurde vanmiddag weer. Niet dat er weer 300 kinderen kwamen proeven, dat was maar voor één keer, vanmiddag kwamen ze met z'n allen weer even de speurtocht doen.

Nu, tegen zes uur, zijn de meeste even eten. Alleen Soukeina is er nog. Die knutselt gelukspoppetjes in elkaar. En ze moet er nog een paar, één voor haar schoonbroer en dan nog één voor een oom. Maar dan gaat ze ook even eten.

Maar ze heeft belooft dat ze daarna weer terugkomt. Dus ik ga even opruimen, want het moet er wel een beetje knap uit blijven zien.

Alweer een boek

Afgelopen zaterdag viel er om een uur of tien een zware doos op de grote teen van mijn rechtervoet. Dat was even lachwekkend leuk maar daarna vooral pijnlijk. En redelijk bewegingsloos. Ik dan.
Omdat je wat moet ben ik maar twee boeken gaan lezen, door elkaar heen. Over één van die boeken wil ik het even hebben.

Nu stond hier laatst al een dvd box op dit blog die we niet gekocht hadden als bibliotheek en nu komt er weer een boek dat we niet gekocht hebben. Maar goed, alleen omdat wij het niet hebben betekent het nog niet dat het niet de moeite waard is. en reserveren gaat tegenwoordig erg makkelijk.

"Wij zijn arabieren" is een boek van Maarten Zeegers. Zeegers vertelt aan het begin van het boek waarom hij besluit tijdelijk in Syrië te gaan wonen. Hij gaat er studeren, Arabisch recht. Hij is ook nog zo eerlijk om erbij te vermelden dat hij op een Facebook pagina had gelezen dat Syrische vrouwen de mooiste ter wereld waren. Kijk, dat is een eerlijk zinnetje. Of het waar is weet ik niet maar het is wel sympathiek om het op te schrijven.

Zeegers vertelt over het leven in de bureaucratische politiestaat Syrië. Over de universiteit, hoe ingewikkeld het is om een aardige woning te vinden, over zijn vriendinnen. Leuk, maar boeiend is het boek omdat Zeegers bijna terloops en soepel een heleboel dingen uitlegt die misschien niet altijd even bekend zijn.
Wat is toch het verschil tussen Soennieten en Sjiieten? Wat zijn eigenlijk Alawieten waar je nu met al het nieuws uit Syrië zo veel over hoort? Hoe zit dat nu met de Koran? En hoe gaat het nu echt tussen mannen en vrouwen in een Arabisch land? Hoe bedreigend ervaren de bewoners van Syrië hun eigen regering?

Zeegers weet een hoop van zijn onderwerp af maar nergens slaat hij je dood met zijn kennis, het blijft behapbaar en te volgen. Knap en leesbaar gedaan. Iedereen die iets over de Islam en het Midden-Oosten wil weten komt met dit boek een heel eind.

Tegen het eind van het boek breekt ook in Syrië de Arabische lente uit. Zeegers kan niet om de protesten heen, schrijft er artikelen voor Nederlandse kranten over en valt zo nog meer op bij de geheime dienst. Wanneer hij zijn visum wil verlengen wordt hij gearresteerd. Wat in Syrie niet bepaald een lolletje is.

Aanrader, ook als je gewoon kunt lopen.

De stem van Geert Mak

Geert Mak ken ik sinds hij "Toen God verdween uit Jorwerd" schreef. Dat was een prachtig mooi boek over de geschiedenis van een dorp, en de mensen die daar woonden. Mooi, en redelijk klein van onderwerp.

Mak schreef na "Jorwerd" een aantal boeken die ik, om vage redenen, niet las. Al gingen ze toch niet geheel aan me voorbij. Dat kon ook niet want het waren redelijk grote bestsellers, "De eeuw van mijn vader" en "In Europa". Van de laatste titel werd een tv serie gemaakt en daar, het was even een aanloop, ging het wat mis tussen Geert Mak en mij.

Mak is een historicus, en een goede. Maar op de tv bleef bij mij toch vooral zijn wat schoolmeesterachtige stem hangen. Heel erg hangen zelfs. En het was die stem die me dwars zat in Mak's nieuwste boek, "Reizen zonder John: op zoek naar Amerika".

In 1960 reisde de schrijver John Steinbeck door Amerika. In een auto met als enige metgezel zijn hond, Charley. Over die toch schreef Steinbeck een boek, "Travels with Charley". Dat boek geeft een mooi beeld van hoe Amerika was in 1960. Steinbeck beschreef platteland en steden, voerde gesprekken en observeerde.

Vijftig jaar later reisde Geert Mak Steinbeck's reis na. Zonder hond. Maar met zijn vrouw.

Mak schrijft goed. Duidelijke zinnen, niet te lang. Maar, en dat lag natuurlijk aan mij, de eerste 115 bladzijden hoorde ik hem elke zin voorlezen. Heel gek. In mijn gedachten zag ik hem staan. In een dikke winterjas en met wolkjes die uit zijn mond komen omdat het buiten zo koud is. Een beeld dat was blijven hangen van de "Europa" tv-serie. En dan die stem die maar doorging en doorging.

Net toen ik echt helemaal genoeg begon te krijgen van die stem die maar voorlas pakte het boek me. "Reizen met John: op zoek naar John" is een mooi boek. Niet een superprachtig onovertroffen boek. Maar wel een mooi boek.

Mak vertelt over Steinbeck, en het leven in Amerika in 1960 en veel eerder. Daarnaast vertelt hij het verhaal van het Amerika van nu. En dat alles draait hij vakkundig door elkaar heen zodat je over vrijwel elk onderwerp dat je kunt verzinnen wel iets leest; politiek, indianen, discriminatie en ga zo maar door. Niet droog en saai maar vaak met aansprekende kleine anekdotes.

Aanrader. Al moet je Mak's onderwijzersstem stem een beetje negeren.

Voordeeltjes met je bibliotheekkaart

Een bibliotheekkaart begint steeds meer te lijken op een Zwitsers zakmes. In de bibliotheek Langedijk kun je er boeken, tijdschriften maar ook cd's en computerspelletjes mee lenen. En eBoeken, dat kan ook.
Maar er is nu nog meer.
Met je bibliotheekkaart krijg je nu ook korting op een flink aantal musea, uitjes en andere leuke dingen.

Je kunt met korting naar Ecomare op Texel.
Je krijgt korting bij het COBRA museum in Amstelveen.
Je krijgt korting bij speeltuin (kan ook speelparadijs zijn) De Batavier in Alkmaar.

Hopen voordeel. Allemaal met je bibliotheekpas. Hier staan alle voordeeltjes op een rij.

In Langedijk krijg je korting wanneer je naar Het Zoldertheater in Sint Pancras gaat kijken.

Mocht u nog ideeen hebben voor andere uitjes in Langedijk waar we mee zouden kunnen gaan praten, zet het dan even onder dit blog. Dan gaan we dat proberen te regelen.

Treme, de dvd die we over het hoofd zagen

Elke week kopen we een aantal dvd's. Dat gaat op dezelfde manier als met boeken. Aan de hand van zo objectief mogelijke recensies wordt er een keuze gemaakt. Meestal gaat dat goed. Heel soms zien we wat over het hoofd.

Vandaag een stukje over een dvd box die we over het hoofd zagen.

Treme is een Amerikaanse serie die speelt in New Orleans vlak nadat de orkaan Katrina er huis hield. In tien afleveringen worden mensen gevolgd die hun leven en hun stad weer op de rit proberen te krijgen. Een mevrouw probeert haar restaurant open te houden, een professor maakt zich steeds kwader over het uitblijven van echte hulp, een man is vermist.

Misschien klinkt het allemaal niet erg spectaculair. Het is dan ook erg moeilijk om precies te beschrijven waarom Treme nu precies het beste is dat ik het afgelopen jaar op een tv scherm zag. Misschien komt het door de manier waarop de verhalen verteld worden, nergens opdringerig, nergens te uitleggerig. Het is prachtig gefilmd, een beetje rustig, niet al te springerig. Er is heel veel muziek te zien en te horen, ook niet onbelangrijk.

Misschien komt het omdat Treme vooral een heel menselijke serie is. De verhalen zijn allemaal voorstelbaar. Wat er ook gebeurt, nergens denk je "Nee, dat is onzin, dat kan niet". Misschien komt het ook wel omdat, ondanks al het leed na Katrina er vooral heel veel levenslust door New Orleans lijkt te waren. De stad moet weer worden opgebouwd, er moet weer worden geleefd, er moet weer muziek worden gemaakt.

Nou ja, echt goed uitleggen lukt dus niet. Een paar bibliotheken in Nederland kochten de dvd box wel. U kunt hen via de bibliotheek Langedijk tot u laten komen.
Of u kunt hem kopen. Dat heb ik gedaan.

Het Pinterestbord dat de oceaan overstak

Ik ken ze verder niet, Karen de kapster uit Tuscon of Jan de bibliothecaris uit Finland. Maar toch kom ik ze soms tegen.

Een paar maanden terug was het de laatste en nieuwer dan nieuwste sociale media hype, Pinterest. Plaatjes prikken op een digitaal prikbord. Tenminste, dat begreep ik uit de berichten over Pinterest. Zelf gebruiken kon niet want daar had je een uitnodiging voor nodig.

Altijd slim, iets afschermen van het grote publiek. De begeerte naar mee willen doen stijgt er meteen enorm door. Ook bij mij, bibliothecarissen zijn soms net mensen.

Na wat rondhangen had ik dan toch opeens een zogenaamde "invite". Luid gejuich galmde door de bibliotheek, we mochten ook mee doen met Pinterest.

Het principe van de site is kinderlijk eenvoudig, maar dat zijn goede ideeën misschien meestal. Je wordt lid van Pinterest, je sleept een icoontje naar je browser en vanaf dat moment kun je, als je op het internet een leuk plaatje tegen komt op het icoontje klikken en, hup, daar staat het plaatje bij jouw naam, op een zogenaamd "bord" op Pinterest. Iedereen kan het zien, en leuk of niet leuk vinden.

Pinterest groeit en groeit. Vooral in Amerika is het een absolute hit. Maar ook in Nederland wordt de site steeds populairder, misschien wel door de gedachte "een plaatje zegt meer dan honderd woorden", of duizend, dat kan ook.

Een van de leukere dingen van Pinterest vind ik dat je je eigen "bord" ook toegankelijk kan maken voor andere gebruikers van Pinterest, laat ik ze pinners noemen. Bijna meteen nadat de bibliotheek lid werd van de website maakte ik een "bord" met de titel "Mooie Boeken!". De bedoeling was, en is, dat je daarop de boeken pint die je heel erg de moeite waard vindt en waarvan je denkt dat anderen die ook zouden moeten lezen.

Een tijdje ging het leuk maar niet fantastisch met het bord. Tot een paar weken terug. Toen pinde plots iemand uit Amerika iets op het bord. Daarna volgde een Spanjaard, een Fin en al heel vlug nog veel meer mensen uit allerlei landen. Het werden er zoveel dat ik de titel "Mooie Boeken!" maar heb aangevuld met "Great Books!", voor de duidelijkheid.

Het gaat de wereld niet veranderen, en een heel praktisch nut kan ik er ook niet in ontdekken maar mooi vind ik het wel. Mensen uit alle hoeken en gaten op de wereld die een boek dat ze de moeite waard vinden op het bord pinnen en daarmee aan anderen laten zien wat ze lezen. En wie weet denkt die andere dan wel, "Och, laat ik dat boek ook eens proberen".

Een paar maal per week, meestal tijdens de lunchpauze, doe ik nu mijn Pinterest administratie. Mensen toevoegen, mensen volgen, boekje pinnen, dat soort dingen. Eerlijk gezegd heb ik mijn handen nu zo vol aan het toevoegen van belangstellenden dat ik nauwelijks meer toekom aan het maken van een ander bord op Pinterest. Maar dat komt een andere keer dan wel weer.

Ook voor niet-politici

Open publication - Free publishing - More nieuwsbrief

Twee of drie maal per jaar verstuurt de bibliotheek een nieuwsbrief naar de burgemeester, de wethouders, raadsleden en burgerraadsleden. Vorige week verstuurde ik weer zo'n nieuwsbrief.

Politici hebben het druk, en ze komen misschien ook niet allemaal in de bibliotheek. Om ze toch een beetje op de hoogte te houden van de dingen die er in de bibliotheek gebeuren krijgen ze de nieuwsbrief.
Daar staat natuurlijk niets in dat geheim is of dat niet-politici niet mogen weten. Misschien vinden niet-politici het ook wel een leuk nieuwsbriefje om te lezen. Je weet het nooit.

Dus, hierbij de nieuwsbrief. Ook voor niet politici.

Word voor inburgeraars

Nee. Er is nog niemand te zien op de foto. Alleen de spullen staan nog maar klaar. De mensen komen zo.

Op de vrijdagochtend wordt een stukje van de bibliotheek  gebruikt door Vluchtelingenwerk Nederland. Een vrijwilliger van hen geeft dan computercursus aan inburgeraars. Omdat Nederland nu eenmaal een land is waar veel met computers gebeurt. Wie wil solliciteren moet een brief kunnen schrijven, en daar een knap cv bij kunnen doen. Nu kan ik me van heel vroeger herinneren dat je dat met een typemachine deed. Maar dat is natuurlijk helemaal achterhaald.

Dus leert de vrijwilliger een aantal inburgeraars om te gaan met Word. Zodat ze straks meer kans hebben om een baan te vinden.

Het is klein, en het zal de hele wereld niet veranderen. Maar misschien helpt het een paar mensen een stapje vooruit. En dat is ook een functie van een bibliotheek.

Het muizenhuis

Julia en Sam zijn twee muizen die in een groot muizenhuis wonen. Ze wonen er niet alleen, er wonen nog een flink stel andere muizen. Maar Julia en Sam beleven de meeste avonturen. Ze bedwingen een op hol geslagen wasmachine, ontmoeten een zeeman (of misschien moet dat wel zeemuis zijn) en vieren de verjaardag van kleine Sofie.

Het Muizenhuis van Karina Schaapman valt vooral op door de foto's die er in staan. Prachtige foto's waarop goed te zien is wat er allemaal in het muizenhuis gebeurt. De verhaaltjes zijn kort, ideaal om voor te lezen en daarna kun je mooi nog een paar minuten samen kijken naar de foto's.
Geschikt voor kinderen vanaf een jaar of 4.
Het Muizenhuis heeft ook nog een eigen website.

Neushoorns eten geen pannenkoeken

Je zult het maar hebben. Ouders die het zo druk met zichzelf hebben dat ze je opmerkingen over dat er toch echt heus waar een enorme paarse neushoorn door het huis loopt.

Maar Maartje overkomt het. In het begin is ze nog wat bang voor het grote paarse beest maar al vlug wordt het haar vriendje. Zo heel veel anders heeft ze toch niet te doen met ouders die geen tijd voor haar hebben.

Als al het "er is, echt waar een paarse neushoorn, kijk dan!" haar ouders teveel wordt nemen ze haar mee naar de dierentuin. Om haar daar een echte neushoorn te laten zien. Als ze echter bij het hok van de neushoorn komen hangt er daar een groot papier met "Vermist. Neushoorn". En de kooi is leeg.

En nee, dan is het verhaal nog niet afgelopen. De neushoorn moet nog gevangen worden en de ouders moeten nog naar Maartje gaan luisteren. En zelfs als ze dat zijn gaan doen komt er nog een beer om de hoek kijken.

"Neushoorns eten geen pannenkoeken" van Anna Kemp & Sara Ogilvie is een leuk, vrolijk boek met mooie illustraties. Nieuw is het gegeven van een kind dat "dingen" ziet die haar ouders niet zien niet maar deze variant is leuk gevonden.

Om voor te lezen en om hardop om te lachen. Samen natuurlijk.

Megane (film)

We hebben het allemaal druk. Tenminste, zo lijkt het vaak.
Dit moet nog, en dat ook. We moeten hier heen en vooral ook naar daar heen.
Druk, druk, drukker, drukst.

Gisteravond keek ik naar de dvd "Megane". Een Japanse film. Ik kijk niet heel vaak naar Japanse films maar van deze had ik wel eens gehoord. Vaag. Hij moest apart zijn, er zou niet veel gebeuren maar het zou de moeite waard zijn.

En dat klopt.

Wie vindt dat hij/zij het druk heeft, te druk misschien wel zou naar deze film moeten kijken.
Het verhaal is simpel, eigenlijk is elk woord dat je er over zegt al teveel. Want heel veel gebeurd er niet.
Maar goed.
Een mevrouw bezoekt een eiland. Ze logeert er in een hotel. Er is niets te doen. Helemaal niets. Ze komt wat mensen tegen, die ze niet begrijpt. Ze zit op het strand, uiteindelijk eet ze schaafpijs. En ze gaat weer weg.
Geef het maar toe, dat klink niet echt heel spannend of aanprijzend.

En toch is het een prachtige film, licht en grappig.
Aan het eind blijf je met veel vragen zitten. Hoe het zit met het schaafijs, wat de mevrouw met de rode sjaal eigenlijk komt doen en waarom heet de film eigenlijk Brillen?
Maar die vragen die doen er niet toe. Aan het eind zit u zich , zeker weten, met een brede rustige glimlach op uw gezicht te bedenken dat u ook naar zo'n eiland wilt. En dat u er waarschijnlijk niet meer weg zou willen gaan.

Een aanrader met zes uitroeptekens!

Nico Dijkshoorn over vriendschap

Ja, het is weer Boekenweek. Natuurlijk kunt u daar in de bibliotheek Langedijk ook weer van genieten. Maar dat kunt u al op de website lezen.
Voor dit blog laat ik het even bij het filmpje van Nico Dijkshoorn hierboven.
Het duurt een meesterlijke minuut of acht.
Dus, stop met lezen en ga naar het filmpje kijken!

Leenrecht

Sommige dingen in het leven komen altijd terug.
Dus ook dit jaar mag ik weer het formulier van de stichting Leenrecht invullen.

Vorig jaar tikte ik er ook al een stukje over, dus kopieer ik een deel daaruit.

"Over leenrecht kun je uren praten. Maar dat zou te gek zijn. Tenslotte moet het formulier nog worden ingevuld.
Schrijvers schrijven boeken. Voor elk verkocht boek krijgt een schrijver geld. Simpel. Maar zodra een boek in een bibliotheek wordt uitgeleend werkt het niet meer. De bibliotheek koopt het boek maar leent het vervolgens aan soms wel 100 of nog veel meer mensen uit. En dat scheelt een schrijver inkomsten.

Om dat inkomstenverlies wat te compenseren betaalt de bibliotheek voor elke uitlening een bedrag aan de stichting Leenrecht. En die stichting verdeelt dat geld dan weer onder de schrijvers."

In 2011 leende de bibliotheek Langedijk meer boeken, dvd's en games uit dan in 2010. Dat is mooi. Maar het zorgt er ook voor dat het bedrag dat aan de Stichting Leenrecht moet worden overgemaakt stijgt.

Ik ben net klaar met het invullen van het formulier. Het is digitaal verzonden.
Het bedrag dat we dit jaar gaan overmaken is meer dan €37.000,-.

Met voordeel naar Ursul de Geer

Wat als je een man van 57 bent, leraar oude talen, gescheiden. Een man die zwart-wit tv kijkt en een telefoon met draaischijf heeft. Die niet van vliegen houdt. Een bril met jampotglazen draagt en bang is om blind te worden. Een man die lijdt aan slapeloosheid.
En dan, op een dag ontmoet je een mysterieuze Portugese vrouw die een telefoonnummer op je voorhoofd schrijft.
Ineens besef je dat je oud wordt. Je verlaat plotseling het klaslokaal tijdens een les.
In een boekhandel vind je een autobiografische tekst van een Portugese arts, die schrijft: ‘Als het zo is dat wij slechts een klein deel kunnen leven van wat er in ons zit – wat gebeurt er dan met de rest?’
Van de ene op de andere dag besluit je een treinreis naar Lissabon te boeken om deze arts te gaan zoeken.

Dit overkomt Raimund Gregorius in de roman ‘Nachttrein naar Lissabon’ van de Zwitserse schrijver Pascal Mercier (pseudoniem van hoogleraar filosofie Peter Bieri).

"Nachttrein naar Lissabon" was als boek een enorm succes. Ursul de Geer vertelt het boek na op zaterdag 10 maart in Theater de Binding. Leden van de bibliotheek hebben het voordeel dat ze, op vertoon van hun bibliotheekpas, het tweede kaartje voor deze voorstelling gratis krijgen.

De voorstelling begint om 20.15 uur. Kaarten kosten €15,-
Meer informatie en kaartverkoop bij Theater de Binding.

Bieden op kunst van Atelier 6

Nog tot en met 1 maart kan er geboden worden op kunstwerken die gemaakt zijn door docenten en cursisten van Atelier 6.
De werken hangen en staan overal op de benedenverdieping van de bibliotheek in De Binding. Bieden gaat eenvoudig. Schrijf het bedrag dat u voor een werk overheeft op een briefje en doe dat briefje in de groene bus die vooraan in de bibliotheek staat.
De hoogste bieder wint.

Al kunt u natuurlijk ook gewoon komen kijken. Bieden mag, het hoeft niet.

"De bibliotheek is de echte leesmotor van Nederland"

Meestal schrijf ik de tekst van dit blog zelf. Of eigenlijk schrijf ik de tekst altijd zelf. Maar vandaag kopieer en plak ik alleen maar.

Uit de NRC van afgelopen zaterdag:

"De bibliotheek is de echte leesmotor van Nederland, blijkt uit een onderzoek van NRC Boeken. Kinderen en vrouwen lenen het meest.

Nederlanders lezen kinderboeken en door vrouwen geschreven thrillers. Dat beeld rijst op uit de lijst met meest uitgeleende boeken van de Nederlandse openbare bibliotheken.
De helft van de eerste 100 titels op de lijst bestaat uit jeugdboeken, een derde uit thrillers. Vooral de jeugd heeft een voorkeur voor seriewerken, zoals de boeken van Francine Oomen, Paul van Loon, Carry Slee en de boeken over de ‘supermuis’ Geronimo Stilton. De thriller Op klaarlichte dag van Simone van der Vlugt was van midden 2010 tot afgelopen zomer het meest uitgeleende boek.
Dat blijkt uit een Toplijst met de meest uitgeleende boeken, die de Stichting Leenrecht voor NRC Handelsblad heeft gemaakt. Leenrecht, verantwoordelijk voor de leenvergoedingen die schrijvers en vertalers ontvangen, stelde een representatieve lijst samen uit ruim tachtig procent van alle uitleningen in de periode juli 2010-juni 2011."

De rest van het artikel is hier te lezen.

Verder hoef ik er niets aan toe te voegen. Dat is ook wel eens makkelijk.

BereslimmeBoeken, voor 3 weken bij u thuis

Het gebeurt vaak, best heel vaak. Ouders komen met hun jonge kinderen naar de bibliotheek en voor ze goed en wel aan het samen uitzoeken van boeken zijn begonnen zit hun kind al voor de pckast met Bereslimboeken.

Maar, eerlijk gezegd, als ik nog een kind was dan wist ik het ook wel. Eerst even naar één van de voorleesverhalen op de pc kijken, wat dingetjes laten gebeuren door met mn vinger het scherm aan te raken en daarna wat boeken uitzoeken.

Heeft u ook zo'n kind dat in de bibliotheek meteen naar de pc met voorgelezen boeken holt?
Dan kunt u nu in de bibliotheek een kaartje met een inlogcode ophalen. Met die inlogcode kunt u thuis 3 weken lang zelf op de pc de voorgelezen verhalen op uw scherm toveren.

Het zonnestelsel in 12 boeken

Het zonnestelsel in een boek. Of eigenlijk, in 12 boeken.
Ik denk niet dat we het hier in de bibliotheek gaan kopen, het boek van Mishka Henner. Maar mooi, of apart is het wel.

Henner zette ons zonnenstelsel in 12 boeken. Elke pagina is een miljoen kilometer. En het zonnestelsel is erg groot, vandaar dat het 12 boeken werden.

Onduidelijk? Kijk even naar het filmpje en verbaas je.

ASTRONOMICAL - The Movie from Mishka Henner on Vimeo.

via Mijns Inziens

BoekStart start

Langedijk is waarschijnlijk de 541ste, of misschien wel 781ste bibliotheek waar BoekStart is gestart.

Maar, dat maakte de officiële opening niet minder gezellig. Er waren volwassenen, er waren kinderen, ouders, bibliotheekmedewerkers en een wethouder. En natuurlijk was er een baby. Vienna, die kreeg het eerste BoekStart-koffertje.

Het ging, maar dat zijn we hier in Langedijk eigenlijk niet anders gewend, allemaal een beetje rommelig. Al noemen wij dat liever ongedwongen.

Attention, attention, baby, attention!

De bibliotheekparkeergarage

Voor de bibliotheek in Langedijk is genoeg parkeerruimte.
Meer dan genoeg zelfs.
En het zit er ook niet echt in dat Langedijk zo groot zal worden dat er ooit genoeg mensen zullen wonen om de bouw van een parkeergarage bij de bibliotheek nodig te maken.

Nu had ik nooit gedacht dat ik daarvan nog eens zou zeggen, "Jammer".

Maar als ik de foto's van de parkeergarage van de openbare bibliotheek in Kansas City in de VS zie dan ga ik het toch zeggen, "Jammer".

Nog een foto, omdat het er hier wel nooit van zal komen.

via Brekend.nl

En de Oscar gaat naar .....

Meneer Lessmore zit op het balkon van een hotel en schrijft een boek. Een vreselijke storm tilt hem op en brengt hem naar een vreemd land vol letters en boeken.
De korte animatiefilm "The Fantastic Flying Books Of Mr. Morris Lessmore" werd gemaakt door The Moonbot studios. Tot nu toe won de film 13 prijzen.

Of  "The Fantastic Flying Books Of Mr. Morris Lessmore" echt een Oscar gaat winnen, dat wordt pas eind februari duidelijk.

Mooi dat je de film gewoon, zonder piraterij op het internet kunt bekijken.
En het gaat ook nog over boeken!

De gemeente Langedijk twittert ook al

De buren van de overkant, zo noemen we hier in de bibliotheek soms de gemeente Langedijk. Het gemeentehuis staat tenslotte aan de overkant van de straat. En we komen er wel eens. En zij komen wel eens hier.

Sinds ergens aan het begin van dit jaar, dat is dus nog maar erg kort, twittert de gemeente Langedijk. Op Twitter heet de gemeente @GemLdijk. Mocht u de gemeente nog niet volgen en dat wel willen dan weet u nu hoe ze heten. Want, laten we eerlijk zijn, @GemLdijk, dat had u zelf niet verzonnen.

Zelf vind ik het erg fijn dat de gemeente twittert. Twitter gaat immers over communiceren, je kunt er handig en vlug nieuws mee delen en het is ook nog eens erg laagdrempelig. Of je nu rijk of arm bent, twitteren kan iedereen, op Twitter heeft iedereen een stem.

Maar, ja er is een maar, dat twitteren van de gemeente dat moet nog een beetje wennen denk ik. Nee, het is geen kritiek, als buren moet je elkaar wat kunnen zeggen.

De gemeente Langedijk heeft nu iets meer dan 60 volgers op Twitter. Maar volgt zelf slechts de leverancier van de Twitter software. En dat vind ik dan weer jammer. Wie gevolgd wordt volgt terug, dat geeft een gevoel van gelijkheid. En je kunt makkelijker met iemand praten als dat gevoel er is.
Terug praten op Twitter doet de gemeente tot nu toe ook niet. Iemand heeft hen wel eens gevraagd waarom ze zichzelf niet gewoon GemeenteLangedijk op Twitter noemden, en wij hebben ze wel eens gewezen op een link die niet werkte. Maar er kwam geen respons. Dat is jammer. Alleen maar zenden is geen communiceren maar meedelen, en daar is Twitter niet voor uitgevonden.

Maar, het zal allemaal een kwestie van wennen zijn. Alle begin is lastig enzo. Dus, volg de gemeente. Met wat aanhouden gaan ze u vast wel terug volgen.

Gedichtendag!

Vandaag is het gedichtendag.
Misschien was het u ontgaan. Dat kan.
Gedichten zijn niet zo mateloos populair.
Dat is jammer. Al snap ik het soms ook wel.
Er staan vaak maar een paar woorden.
En daar ga je dan,
voor je het weet,
ook nog lang over nadenken.

Maar, omdat het Gedichtendag is, plaats ik toch maar een gedicht.
Van Toon Tellegen.
Daar komt het.

Een man dacht...

Een man dacht:
wanneer zal ik eens 1 minuut niet aan haar denken?
Nu?
Hij ging zitten
en dacht 1 minuut niet aan haar.

Toen stond hij op en wandelde verder, dacht verder,
steeds verder, zonder tussenpozen,
aan haar.

Toon Tellegen,
Uit: Als we vlammen waren,
Querido Amsterdam 1996

Nou, en daar begint het nadenken dan toch meteen weer.

Ja, er was een hoop te doen in de bibliotheek

Vorige week vrijdag, een voorleesontbijt in het kader van de Nationale Voorleesdagen op het Kinderdagverblijf Tierlantijn.

Zondag, twee voorstellingen van "Mama Kwijt" door de Mammies. Ook vanwege de Nationale Voorleesdagen. In totaal kwamen er meer dan 140 kinderen en volwassenen kijken.

Afgelopen maandagavond. Gerbrand Bakker vertelde over zijn boeken. Het publiek liet via evaluatieformulieren weten dat ze zijn "interactieve" manier van vertellen heel boeiend vonden.

Ja, de foto is een beetje bewogen. Dat heb je soms met schrijvers.

Op naar de volgende activiteit!

Ja, er is een hoop te doen in de bibliotheek

Natuurlijk, in de bibliotheek lenen we boeken uit. Maar bijvoorbeeld volgende week gebeuren er ook nog een hoop andere dingen in de bibliotheek in De Binding.

Zondag 22 januari
De Mammies spelen "Mama kwijt" voor peuters en kleuters. Omdat voorstellingen op zondag erg populair zijn hebben we er meteen maar twee van gepland. Meer info hier.

Maandag 23 januari
Lezing van de schrijver Gerbrand Bakker. Bakker werd meteen beroemd met zijn debuutroman "Boven is het stil". Meer informatie over de lezing staat hier.

Dinsdag 24 januari
Workshop onderlinge kindermassage. Onderlinge kindermassage leert kinderen om elkaar op een positieve manier aan te raken en om respectvol met anderen om te gaan. Meer informatie over de workshop staat hier.

Dus, mocht u tot nu toe denken dat bibliotheken alleen over boeken uitlenen gaan, kom dan even langs op één van de drie dagen.
Of kom alle drie de keren langs, dat mag natuurlijk ook.

Een boekenkast aan de muur

Een boekenkast lijkt iets dat je tegen een muur moet zetten.
Maar kunstenaar Stanford Kay pakt het anders aan, hij schildert boekenplanken en kasten met boeken.
Die je dan vervolgens weer aan de muur kunt hangen.
Waar misschien eerst nog een boekenkast stond.

Via Basblog

De Nationale Voorleesdagen zijn begonnen!

De Nationale Voorleesdagen zijn begonnen!
Dit jaar, maar dat stond er al eerder is "Mama kwijt" het boek dat deze dagen centraal staat. Toevallig vond ik er een filmpje van op YouTube. Met een speciaal voor de gelegenheid gecomponeerd liedje erbij.

Het leukst is het natuurlijk om het boek zelf voor te lezen. Maar misschien kunt u het liedje door een familielid laten instuderen zodat dat op de achtergrond gezongen wordt?

Voor nog meer inspiratie kunt u zondag terecht in de bibliotheek in De Binding. Daar spelen "De Mammies" de voorstelling "Mama kwijt". Nog geen kaartjes? Als u op deze link klikt vindt u meer informatie.

Congo - David Van Reybrouck (boek & plaat)

'Op een dag was Kabasele op doorreis met zijn orkest. Maar zijn trein ontspoorde, waardoor ze hun boot misten. Vijftien dagen zaten ze vast in Port Francqui! Ik wist dat de dochter van mijn Vlaamse chef binnenkort zou trouwen en regelde dat Kabasele op die bruiloft mocht spelen. Zo gezegd, zo gedaan. Het feest kwam eraan. Die avond droeg ik een marineblauw pak met een rode das. Er waren maar drie évolués. Voor de muzikanten had ik speciale vergunningen moeten regelen, anders konden ze 's avonds niet in de blanke wijk komen. Ik stond aan de bar en keek naar een Portugese dame. Ze danste goed. U moet beseffen dat in 1954 een zwarte geen blanke vrouw mocht aanraken. We konden niet eens met haar spreken! De enige blanke vrouwen die we zagen waren katholieke zusters. Enkel de boys kwamen in contact met Europese, getrouwde vrouwen. Maar bon, ik had haar dus goed zien dansen en vroeg aan haar man of ik ook eens mocht. Zomaar! Dat was een bevlieging van me, een bezetenheid. Maar haar man knikte. Dus ik stapte op haar af en vroeg haar ten dans. Toen heb ik met haar gedanst, een heel nummer lang. Na afloop applaudisseerden de blanken, zelfs de provinciegouverneur! Kabasele schreef er later dat liedje over: "Jamais Kolonga".'

David Van Reybrouck in gesprek met Jean Lema in "Congo. Een geschiedenis" (p. 238). Lema komt in het boek verder vooral voor onder zijn bijnaam, Jamais Kolonga.

Het best verkochte boek

En het best verkochte boek van 2011 was .....
het Familieportret van Jenna Blum.
Er werden maar liefst 261.559 exemplaren van verkocht.

het best verkochte Nederlandse boek was .....
Sonny Boy van Annejet van der Zijl.
221.158 maal werd dat boek afgerekend.

Is het van belang? Is het best verkochte boek meteen ook het beste boek?
Nee, natuurlijk niet. Iedereen maakt zelf wel uit wat het beste boek is of was.
Maar het is aardig om te weten. Toch? Twee boeken die allebei meer dan 220.000 maal werden gekocht.

Binnenkort ga ik eens uitzoeken welk boek in 2011 het vaakst geleend werd. Dat lijkt me voor een bibliotheek zeker zo leuk om te weten.
Ondertussen kunt u bovenstaande boeken natuurlijk gewoon in de bibliotheek gaan lenen, als u dat al niet gedaan had natuurlijk.

Het geheime leven van boeken

Wat doen boeken, 's nachts, als er geen mensen zijn om ze op te pakken of door te bladeren?

Het filmpje hieronder geeft een antwoord. En al is het dan niet gemaakt in een bibliotheek, dus zeker weten of het er hier in bijvoorbeeld Langedijk net zo aan toegaat weten we niet, het zou zo maar kunnen.

Rijles

Zelf heb ik, het schijnt heel raar te zijn dus ik zeg het maar wat zachtjes, maar zelf heb ik geen rijbewijs.
Verder gaat het allemaal wel goed met me hoor.
Maar, ik heb geen rijbewijs. Vroeger, lang terug is het er nooit van gekomen en nu ben ik er gewoon aan gewend.

Maar. Wie 16,5 jaar is geworden kan tegenwoordig al op rijles. Zelf weet ik niet helemaal of ik dat wel zo'n heel goed idee vind maar, als je het dan toch doet doe het dan een beetje goed. Daarom kopieer en plak ik even een bericht van de website hier nog even.

"Informatie en voorlichting voor ouders en hun 16 of 17 jarig kind over 2toDrive: Rijles vanaf 16,5 jaar en rijbewijs behalen met 17 jaar.Verkeerschool Hoekstra houdt op maandagavond 16 januari 2012 om 19.30 uur een voorlichtingsavond over het nieuw ingevoerde systeem voor het behalen van het rijbewijs.

Vanaf 1 november j.l. is het voor jongeren mogelijk om al op hun 17-de jaar het rijbewijs te halen. Daarna volgt een periode van een jaar waarbij alleen onder begeleiding gereden mag worden.

De voor- en nadelen van deze nieuwe maatregel komen tijdens deze voorlichting ter sprake en ook besteedt Verkeerschool Hoekstra uitgebreid aandacht aan de praktische voorwaarden waaraan moet worden voldaan.

De voorlichting vindt op maandagavond 16 januari plaats op de bovenetage van de bibliotheek. Entree ouder + kind: € 5,- (incl. koffie/thee)"

Mama kwijt (prentenboek)

Voorlezen is één van de leukste en één van de zinvolste dingen die je met een kind kunt doen. Later zal ik nog wel eens een stukje tikken waarin dat "zinvolste" met cijfers aangetoond wordt enzo maar vandaag zeg ik het gewoon. En moet u maar zien of u het gelooft.

Voor voorlezen heb je natuurlijk een leuk boek nodig.
En laat ik nu net een leuk prentenboek tegenkomen.
Toeval bestaat niet.

"Mama kwijt" van Chris Haughton is nu al het prentenboek van 2012. Echt. Het staat zelfs op het boek zelf.
Haughton bedacht een lief klein uiltje dat, al slapend uit het nest valt. En natuurlijk gaat het uiltje vervolgens op zoek naar zijn moeder. Eekhoorn helpt hem, nou ja, eekhoorn probeert het, het duurt wel even voor het lukt. Maar dat ligt ook een beetje aan de aanwijzingen die uiltje geeft.

Korte zinnen, spannend en grappig met prachtige warme tekeningen waar je graag meerdere keren naar kijkt. Heel mooi boek, we hebben er daarom maar meteen een heel stel van gekocht.

Politie haalt boeken op

Een boete betalen, niemand doet het graag. Ook niet als het om een betrekkelijk klein bedrag gaat, bijvoorbeeld het geld dat je betaalt wanneer een boek of dvd te laat in een bibliotheek wordt ingeleverd.

Sommige mensen brengen hun geleende spullen helemaal niet terug. Dat is lastig. En een hoop gedoe voor de bibliotheek. Rekeningen sturen, en als dat niet helpt een incassobureau inschakelen. Maar dan stop het toch wel.

Maar heel soms gaat het nog verder.

In een artikel op het internet las ik dat in een plaatsje in Amerika de politie door de bibliotheek werd afgestuurd op een meisje van 5. Ze had nog een paar boeken thuis. Naar aanleiding van dat nieuws bleek ook dat in een andere plaats in Amerika iemand zelfs een paar dagen in het gevang had gezeten omdat hij zijn boeken ook niet had ingeleverd.

Volgens mij werden hier de grenzen van het belachelijke overschreden. Regels zijn natuurlijk regels maar de politie afsturen op een meisje van 5?

Eng.