Megane (film)

We hebben het allemaal druk. Tenminste, zo lijkt het vaak.
Dit moet nog, en dat ook. We moeten hier heen en vooral ook naar daar heen.
Druk, druk, drukker, drukst.

Gisteravond keek ik naar de dvd "Megane". Een Japanse film. Ik kijk niet heel vaak naar Japanse films maar van deze had ik wel eens gehoord. Vaag. Hij moest apart zijn, er zou niet veel gebeuren maar het zou de moeite waard zijn.

En dat klopt.

Wie vindt dat hij/zij het druk heeft, te druk misschien wel zou naar deze film moeten kijken.
Het verhaal is simpel, eigenlijk is elk woord dat je er over zegt al teveel. Want heel veel gebeurd er niet.
Maar goed.
Een mevrouw bezoekt een eiland. Ze logeert er in een hotel. Er is niets te doen. Helemaal niets. Ze komt wat mensen tegen, die ze niet begrijpt. Ze zit op het strand, uiteindelijk eet ze schaafpijs. En ze gaat weer weg.
Geef het maar toe, dat klink niet echt heel spannend of aanprijzend.

En toch is het een prachtige film, licht en grappig.
Aan het eind blijf je met veel vragen zitten. Hoe het zit met het schaafijs, wat de mevrouw met de rode sjaal eigenlijk komt doen en waarom heet de film eigenlijk Brillen?
Maar die vragen die doen er niet toe. Aan het eind zit u zich , zeker weten, met een brede rustige glimlach op uw gezicht te bedenken dat u ook naar zo'n eiland wilt. En dat u er waarschijnlijk niet meer weg zou willen gaan.

Een aanrader met zes uitroeptekens!