woensdag 27 juli 2011

De glimmende vloer



Bezoekers van de bibliotheek lopen gewoon over de vloer. Na misschien een eerste schrik als "Zo, die is blauw" (voor de bovenverdieping) of "Zo zeg, die is rood" (voor beneden) went het vlug. Zo'n vloer.

Gisteravond zijn die vloeren, die blauwe en die rode, van een nieuwe, glimmende beschermlaag voorzien. Een heel werk, gelukkig hoeven we dat niet zelf te doen.

Toen ik vanmorgen naar binnen liep en zo'n beetje mezelf weerspiegeld in de vloer zag worden moest ik weer eens denken aan hoe het allemaal gegaan is, met die vloer. Want de bezoeker loopt er gewoon over heen en ik zie hem soms niet eens meer. Dingen wennen vlug.

Maar die vloer, dat was tijdens het ontwerpen en het bouwen nog een heel gedoe. Er is zelf een tijd geweest dat we er over spraken in termen als "de oorlog van de vloeren". Al was dat natuurlijk glimlachend bedoeld.

Ik zou het hele verhaal achter het gedoe met de vloeren op kunnen gaan schrijven. Maar dat zou niet beleefd zijn. Of aardig. Dus ik doe het maar niet.
Maar mocht u weer eens binnenlopen, over de mooi glanzende vloer, bedenk dan dat zelfs een vloer er niet zomaar ligt. En dat je over kleuren, vlakken en patronen ontzettende meningsverschillen kunt hebben. Schreeuwende ruzies zelfs.
Al is het gelukkig wel allemaal weer goed gekomen.

donderdag 14 juli 2011

Harry Potter in zeven minuten



Ik geef het toe. Harry Potter ontgaat mij helemaal.
Nee, niet boos worden.
We trekken ons hier in de bibliotheek niets aan van de smaak van de mensen die hier werken. Dus er staan gewoon rijen boeken over Harry in de rekken. Nou ja, ze staan er als ze niet uitgeleend zijn.

Zelfs Harry Potter-afwijzers zoals ik zal het zijn opgevallen dat er iets is met een nieuwe film over de jongen. De laatste schijnt het te zijn.

Rondhangend op het internet kwam ik het filmpje hierboven tegen. Twee mannen vertellen de vorige films na, in zeven minuten. Ze doen dat in het Engels, dat is een nadeel, dat is waar. Maar ik vond het toch te knap gedaan om het niet even in dit blog te zetten.

Mocht iemand de films in het Nederlands na kunnen vertellen, in zeven minuten, reageer of mail dan even. Dan komen we een filmpje maken.

woensdag 6 juli 2011

Boeken voor een onbewoond eiland




"Wat doe je?"
"Ik zoek tien boeken voor een onbewoond eiland."
"We gingen toch naar Jordanië? En dan past er maar één boek in je tas."
"Nee, het is vanwege iets op Twitter. Ik moet gewoon even tien boeken voor een onbewoond eiland uitzoeken."

"Het schiet nog niet echt op he, met die tien boeken."
"Het is ook lastig. Kies je de beste tien boeken die je ooit las? Of doe je boeken die je ooit nog wilde lezen? Neem ik plotseling toch ook fictie mee? Doe je vrolijke boeken? Of juist niet, of een mix?"

"Heb je er al één?"
"Twee zelfs al. Nou ja, die ken ik eigenlijk alle twee al heel goed. Dus misschien ...."
"Je neemt het allemaal wel weer heel serieus he?"
"Het is ook serieus!"
"Nou. Zeker."
"Of vind jij van niet?"
"Natuurlijk. En ik ben nu al nieuwsgierig naar wat er nog meer komt."
"Hoezo?"
"Nou. Tien films voor een onbewoond eiland. Tien cd's. En natuurlijk het hoogtepunt, tien Bob Dylan liedjes voor een ..."
"Je neemt het niet serieus."
"Juist wel, dan kun je weer fijn zoeken naar die ene opname van dat liedje van Bob toen hij in Jezus was en dat werd opgenomen met "mijn eerste cassetterecorder", door een openstaand raam terwijl er een trein voorbij komt."
"Je neemt me niet serieus."

"Hoeveel heb je er nu?"
"Nog steeds twee."
"Nergens om hoor, maar we zouden nog naar het schema kijken. Je zou bandjes gaan schrappen."
"Dat heb ik gedaan."
"Van de 32 er één weghalen is niet echt schrappen hoor. Kijk dan, op zondag zijn we om zeven uur volgens het schema op drie verschillende plekken. Dat kan niet."
"Eerst dit afmaken, we gaan pas vrijdag naar Rotterdam."

"Nog steeds twee?"
"Drie al."
"Weet je, misschien moet je doen alsof we op een schip zitten."
"Sorry?"
"Ja. Als je nu doet alsof al je boeken op een schip staan en er wordt plotseling omgeroepen dat het schip aan het zinken is en dat we met vijf minuten van boord moeten."
"Dan worden de boeken nat."
"Het schip is heel dicht bij land!"
"Dan kun jij toch ook wat boeken meenemen?"
"Ja kom, het is jouw lijstje. En bovendien, ik moet de poes al dragen."

"De vijf minuten zijn om hoor."
"Ik heb er tien. Maar weet je, ik bedacht me wel, als jij en de poes ook aan land kunnen komen is het geen onbewoond eiland meer."
"Mannen en lijstjes! Je neemt dit echt allemaal veel te serieus, doe toch niet zo ingewikkeld. Tien boeken, foto, klaar!"
"Maar er moet nog een onderbouwing bij!"
"Dan doe je dat een andere keer. Het is echt wel goed zo. Kom, we moeten nog een cadeautje verzinnen voor je moeder."

(wordt misschien nog een keer vervolgd)