donderdag 10 november 2022

Schrijfster Sabina Stepanovic over haar serie Lakeside

Aan de Lonkende Leestafel zit Sabina (Nina) Stepanovic (1985) met een aantal van haar fans. Ze zit te stralen met haar nieuwste hardcover boeken van de serie Lakeside in haar handen. Supertrots op het resultaat.

Haar enthousiasme klinkt ook door in het verhaal dat ze vertelt. Ze houdt van spanning, héél veel spanning! Van jongs af aan schrijft ze verhalen. Eerst bedoeld als filmscripts, maar vanaf haar 16-de als verhalen voor een boek. De boeken Lakeside zijn zinderende boeken voor jong volwassenen, maar de ervaring leert dat ze ook door volwassenen gelezen worden. Vooral het tikje magie en paranormale in haar genre, wordt erg gewaardeerd door de doelgroep. Ze heeft een trouwe lezersgroep, die nu zit te smachten naar deel vier van de Lakeside serie.  De lezers willen sneller dan Nina kan schrijven. Een ‘writersblock’ zit soms in de weg… zelfs in de herfst; toch echt haar favoriete periode om te schrijven. Bovendien duurt het altijd ook nog een flinke periode voordat een boek door de uitgever wordt beoordeeld, gecorrigeerd en uiteindelijk wordt uitgegeven.

Tot nu toe is ze het meest trots op deel drie van de serie. “Echt mijn baby” zegt ze, terwijl ze het boek in haar handen koestert. Daar komen mijn favoriete personages het beste uit de verf. Veel andere personages uit de eerste twee delen raken wat meer naar de achtergrond of zijn zelfs helemaal ‘opgeruimd’ zoals ze zelf zegt. Toch komen ze nu en dan nog even terug in de verhalen.

De droom van Nina is, dat de Laksideserie een bestseller wordt. Die potentie is er, want de boeken zijn aantrekkelijk om te zien, lezen als een trein en worden ook erg gewaardeerd door jonge lezers die soms moeite hebben met moeilijke woorden. Die komen niet zo vaak voor in haar boeken. “Het verhaal moet toegankelijk zijn en de zinnen moeten lekker vlot lopen. Geen moeilijke taal. Daar houd ik zelf ook niet van”.

De boeken van Nina zijn vanaf begin november te leen in de Bibliotheek Langedijk.




dinsdag 18 januari 2022

Interview met Gitta over haar Leeskring

Gitta de Vrede is een half jaar geleden gestart met een Leeskring bij de bibliotheek via ProBiblio. Op zaterdag 20 november nam zij plaats aan de Lonkende Leestafel en deelde daar heel veel zinvolle informatie. We hadden een aantal vragen voor Gitta voorbereid.

Ben je enthousiast?
Zeker! Het is zo leuk en het levert zulke bijzondere gesprekken op. 

Hoe begin je een leeskring?
Nou, daar gaat echt een lange voorbereiding aan vooraf. Je kunt niet van de een op andere dag starten. De allereerste stap is natuurlijk dat je een clubje mensen van 6 á 7 personen weet te vinden. Eigenlijk speelde een leeskring al een tijd lang door het hoofd. Een kennis van mij had mij al meermalen gevraagd. Op een gegeven moment zijn we serieuze stappen gaan zetten en kennissen en vrienden gaan benaderen. Al je eenmaal iemand weet, dan weet die persoon vaak weer een ander die interesse heeft. Zo is bij ons een groepje van 7 ontstaan. Een mooi aantal. Bij de organisatie van de leeskringen via de bibliotheek, gaat men ook altijd uit van 6 of 7 leden per leeskring. Er zitten maximaal 7 boeken in een koffer.

En dan?
Eerst hebben we samen een naam bedacht. Wij heten Leeskring Blikopener. Elke leeskring heeft een eigen naam en wij vonden het leuk er een beetje een bijzondere van te maken. We willen immers onze blik openen en verruimen. Daarna hebben we ons onder die naam via de bibliotheek aangemeld bij de leeskringservice van Probiblio. Je krijgt dan toegang tot een leeskringbibliotheek. Je kunt een keuze gaan maken uit 600 titels. Je kiest 1x per jaar uit voor het hele seizoen en ontvangt dan 6 x per jaar een koffer met exemplaren. Uit die 600 titels maak je een voorselectie van 20 boeken en daar ontvang je er dus 6 van. Het blijft elke keer een verrassing welk boek er in de koffer zit.

Hoe maak je die keuze? Kies je één genre?
Wij hebben ervoor gekozen om verschillende genres te selecteren. We zijn immers alle 6 verschillend en hebben verschillende voorkeuren.  Wij hebben 2 mensen in onze leeskring uitgekozen die voor dit jaar de selectie bepalen. Volgend jaar mogen twee andere leden van de kring de keuze maken. Dus ieder krijgt een keer de kans en je moet elkaars keuze respecteren.
Dit jaar was ik betrokken bij de selectie voor de voorkeurslijst. We hebben voor die keuze echt de tijd genomen en dat leverde een mooie voorbereidingsperiode op. Het met elkaar praten en afwegen welk boek er wel of niet op de selectielijst kwam was eigenlijk al een prachtige leeskringactiviteit.

Hoe vaak komen jullie bij elkaar? En hoe verloopt een bijeenkomst?
We komen 6x per jaar bij elkaar, dus voor elk boek 1 keer. We rouleren, dus zijn steeds bij een ander leeskringlid te gast. Er is één persoon contactpersoon voor het halen van de leeskringkoffer bij de bibliotheek en het verspreiden van de boeken. Dat is wel zo overzichtelijk.
Tot nu toe zijn de bijeenkomsten verrassend leuk en verdiepend geweest. We hebben van de bibliotheek een spel met inspiratiekaartjes gekregen aan de hand waarvan je een boeken kunt bespreken, maar daar zijn we tot nu toe niet aan toegekomen. De avond loopt vanzelf. We volgen geen vast stramien; het blijkt tot nu toe dat we er samen spontaan over van gedachten kunnen wisselen.

Wat levert het je op?
Ik lees nu anders. Met meer focus en ik maak aantekeningen tijdens het lezen van het boek. Dat is op zich al verrijkend. En als je dan mooie en gezellige avonden met elkaar hebt, is dat een extra beloning. Het brengt mij tot andere inzichten en een diepere leeservaring.

Zijn er dingen die tegenvallen?

Nee, tot nu toe helemaal niets. Alleen maar meevallers. Zo ben ik bijvoorbeeld verrast dat de boeken in de koffer er zo fris en mooi uitzien. We hadden laatst een boek dat al lang geleden is uitgebracht. Dan verwacht je toch een beetje een mottige inhoud van de koffer. Maar nee hoor, echt mooie exemplaren en dat leest natuurlijk veel prettiger.


Heb je tips voor mensen die een leeskring overwegen?
Ja, ik heb er wel een paar; 

  • Onze eerste bijeenkomst was meteen een boekbespreking. Achteraf hadden we beter eerst een kennismakingsbiieenkomst georganiseerd, want we kenden elkaar niet allemaal. Dat was een nog betere start van onze activiteiten geweest.
  • Maak goede afspraken met de persoon met wie je de selectie uit de 600 titels maakt. Mijn ervaring is nu dat wij hier lang mee bezig zijn geweest omdat we allebei op verschillende wijze hadden geselecteerd. Ik op alfabet en de ander niet. Klinkt gek, maar het werd een enorme zoektocht om de boeken terug te vinden! 
  • Regel je leeskring via een organisatie (ProBiblio – de bibliotheek) en ga niet zelf een boek uitkiezen met een clubje. Het kost dan veel moeite om een aantal van dezelfde boeken bij elkaar te krijgen. Bovendien ligt dan op de loer dat je gaat verschuiven met bijeenkomsten. Nu ligt het bij ons vast. Je ontvangt de koffer, kunt de boeken 6 weken houden, daarna moet het retour. Binnen die tijd vindt het lezen én de bijeenkomst plaats. 
  • Doe het! Want het is echt leuk!

dinsdag 11 januari 2022

Bedankje tussen de boeken



De bibliotheek Langedijk heeft afgelopen week Marieke Neesen van Lief Langedijk in het zonnetje gezet. En dat was zeer verdiend, want zij heeft de ‘bieb’ honderden nieuwe boeken geschonken. Begin september mochten 2 medewerkers van de bibliotheek mee met Marieke naar de NBD ( = boekwinkel voor bibliotheken) voor de aanschaf van een prachtige collectie (jeugd)boeken. Op de trap tussen de nieuwe boeken vertelt Marieke hoe ze zich verbonden voelt met de bibliotheek. Als kind kwam zij op de fiets naar de bibliotheek aan de Voorburggracht en er is zelfs een vage herinnering van een nog oudere vestiging. Maar waar die precies was, kan zij zich niet helemaal herinneren. Een groot verschil met vroeger vindt zij, dat er nu zoveel keuze is en dat de boeken tegenwoordig allemaal zo mooi en aantrekkelijk zijn vormgegeven. Ze kiest twee boeken uit de wand met nieuwe aanschaf. Beide pareltjes om te zien, maar ook qua inhoud. Boeken met een boodschap, dat is waar haar voorkeur naar uitgaat. Op de vraag of ze zelf een boek zou willen schrijven, klinkt een aarzelend “misschien”. Gevolgd door de toevoeging dat dat een boek zou zijn met ervaringsverhalen, als steuntje in de rug voor mensen die hetzelfde meemaken.

“Waarom een schenking aan de bibliotheek?” Daarop komt een resoluut antwoord; “Omdat jullie een goede collectie verdienen. Het is een schenking voor het hele dorp, zodat iedereen het plezier in lezen kan ervaren. Zeker in een tijd waarin door corona veel mensen aan huis gebonden zijn. En ik verwezenlijk nu eenmaal graag dromen, dat is de motivatie achter alles wat ik doe”


Marieke sluit het gesprek af met de wens dat de bibliotheek ook de komende jaren dicht bij de mensen blijft. Letterlijk en figuurlijk. Op de locatie waar die nu is en met het doorzetten van de belangrijke activiteiten en heel veel mooie boeken voor jong en oud.


De nieuwe collectie boeken staat sinds begin oktober in de bibliotheek en wordt al volop uitgeleend.
Met veel dank aan Marieke van Lief Langedijk!



woensdag 23 juni 2021

Dag, en bedankt.

(Ik kijk al een tijdje naar dit blanco stuk digitaal papier)

(En het is alweer wat later)

Weggaan is raar. Zeker wanneer je ergens 24 jaar gewerkt hebt. Ik ben niet overdadig sentimenteel. Maar 24 jaar is wel echt een heel lange tijd. Voor je het weet voel je toch een voorzichtig aansluipend brok in de keel. 

(En het is nog later)

Wat moet ik nu tikken? Terugkijken op die 24 jaar? Daar is toch geen beginnen aan. Een terugblik op wat er allemaal is gebeurd? Mensen die kwamen en gingen? Verhuizingen, en moeten ze dan echt allemaal? Anekdotes? Het regelmatig terugkerende thema van bezuinigingen? Nobele beleidsdoelen, praktische resultaten?

Het is misschien niet modieus om ergens 24 jaar te werken. Maar Langedijk paste precies bij me. Niet te klein maar zeker niet te groot. Ik heb weinig met groot. Groot is al gauw onpersoonlijk. Een van de leukste dingen van directeur van de Bibliotheek Langedijk zijn vond ik dat ik, op de fiets naar het station in Heerhugowaard altijd wel iemand(en) tegenkwam die zwaaide(n). Ik denk dat dat het mooist was, het kennen (een beetje kennen) van mensen die hier binnen kwamen. Iemand die hier al heel lang komt zei het laatst zo, "Ik had altijd het gevoel dat ik gezien werd, herkend werd in de bibliotheek". 

In een interview in het Langedijker Nieuwsblad van een week of wat terug zei ik iets als "Zonder goede medewerkers is een directeur ook alleen maar een vrij kansloos iemand met een pc en een rekenmachine". En dat is ook echt zo. De bibliotheek zijn de medewerkers, en u.         

Ik was een tijdlang de man die zorgde dat de bibliotheek weer even verder kon, en dat de medewerkers hun werk konden doen. En misschien, hopelijk heb ik bijgedragen aan de sfeer. 

Er kwam laatst een mail van iemand die ik had laten weten dat ik wegging. Hij mailde "de naam van jullie bibliotheek bij ons intern (met de collega’s onderling) is: Comedytheek Zuid-Scharwoude. Een mooie balans tussen serieus en vaak goed voor een lach." 

Ik vond het pracht zinnen.

Nou, dat was het wel. Er is een afscheid geweest, dat was leuk. Of mooi. Of alle twee. Of meer. Straks draai ik voor het laatst de deur achter me op slot. Of nee, ik moet mijn sleutels natuurlijk inleveren. Want hierna gaat het gewoon verder. Zoals dat hoort. Dingen gaan verder, ze gaan altijd verder. Ook als het stopt.

Dank dat u er was, en dat u bijdroeg aan mijn werkplezier, de sfeer, aan de Bibliotheek Langedijk. Zonder u was er niets aan geweest. 

Veel plezier!

Ton




woensdag 19 mei 2021

De bibliotheek gaat weer open, maar ....

Nu was ik vorige week nog wat chagrijnig omdat de bibliotheek nog maar steeds niet open mocht. En chagrijn helpt zelden. Maar tot mijn (en ieders) niet geringe verbazing en opluchting was daar plots het nieuws dat de bibliotheken toch wel open mochten. Daar was een motie vanuit de tweede kamer voor nodig maar dat doet er niet toe. Na bijna een half jaar mag de bibliotheek weer open.

Maar .....

Helemaal gewoon is het niet, nog lang niet. En ja we mogen allemaal weer op een best regenachtig terras zitten, en vakanties worden ook alweer gepland maar de corona pandemie is natuurlijk nog lang niet echt voorbij. Dat gaat nog wel even duren. 

Dus er gelden regels voor het bezoeken van de bibliotheek. Regels die wat afwijken van de vorige keer dat we weer open mochten, ergens in mei van 2020. Ik zet de hoofdpunten even hieronder. 

  • Een mondkapje is verplicht 
  • Gezondheidscheck vooraf
  • Registratie bij entree
  • Mandje is verplicht
  • Maximaal 20 personen tegelijkertijd in de bibliotheek

Nieuw bij deze heropening zijn de gezondheidscheck en de registratie. Die punten zijn opgedoken omdat de bibliotheken in het schema "de maatschappij weer een beetje open doen" naar voren zijn gehaald. Van stap 3 zijn we in stap 2 terecht gekomen. De stap waar ook terrassen, sportscholen, dat soort dingen zitten. En voor stap 2 geldt de registratie en de gezondheidscheck. Vandaar.

Wij, degenen die in de bibliotheek werken gaan ons houden aan de regels die er gaan gelden. Want het is allemaal nog niet voorbij. En alleen als we allemaal ons best blijven doen (hoe kinderlijk dat misschien soms ook klinkt) gaat deze rare, nare periode ooit voorbij. 

Dus, voor u naar binnen mag gaan we vragen hoe het met uw gezondheid is. Wat eigenlijk best vriendelijk is als je het een beetje positief bekijkt. Daarna moet u een registratieformulier invullen, voor het geval er toch weer ergens een besmetting opduikt. Dat is misschien allemaal even wennen. Maar het moet. Echt. 

Meer informatie over de regels, en de aangepaste openingstijden waarmee de bibliotheek gaat werken staan op de website.

Maar, ondanks de regels, de bibliotheek gaat weer open. En dat lijkt mij toch wel weer een flinke stap voorwaarts.

Ton