Bijna!

In januari wordt het voor leden van de Bibliotheek Langedijk mogelijk om via de website ebooks en audioboeken te downloaden.
Meer nieuws volgt snel.

Information Overload Syndrome

In 2008 consumeerde de amerikaanse bevolking 1,3 triljoen uren aan informatie. Volgens een onderzoek dan. Per dag kwam dat neer op 100.500 woorden dan wel 34 gigabyte aan informatie.
Gelukkig valt in het onderzoek ook tv kijken onder informatie vergaren. Dat nam nog de meeste tijd in beslag. Van de 11,8 uur die men, volgens de onderzoekers, per dag spendeerde aan informatie verkrijgen werd 44,85 % voor de tv doorgebracht.
Goede tweede werd de computer met bijna 27%.
De gedrukte media bengelen wat onderaan het lijstje, 8,61%.

Van dat laatste zou je misschien wat cultuurpessimistische oprispingen kunnen krijgen. Mij lukt dat nu even niet. Mijn nieuwe telefoon maakt continu geluidjes omdat er schijnbaar gemaild en getwittert wordt.
De informatie overload is dus overal. Zelfs in Langedijk.

Mashable heeft een stukje over het onderzoek, één van de lezers daar linkte naar een video. Die plak ik hier ook even onder. Omdat je om een overload ook best kunt glimlachen.

Jozef, Maria en het kindje Jesper

Gistermiddag was het dan eindelijk zo ver, "kerst met kinderen" in de bibliotheek. De voorbereidingen had ik door andere bezigheden wat aan me voorbij zien gaan maar het moment zelf wilde ik natuurlijk niet missen.

Het kerstverhaal werd met zo'n 150 kinderen en hun ouders nagespeeld.
En nagezongen.
De ezel was een hobbelpaard, de bezoekers kwamen aarzelend los, er werden heel veel foto's gemaakt en tegen het eind was iedereen blij.

Hoogtepunt was de knappe truc van Jozef die vloeiend een babypop verving door een heus echte baby. Een collectief "Ooooh" ging door de ruimte.

Baby Jesper vond het allemaal reuze opwindend en moest nog tijdens de voorstelling verschoond worden. Zoiets was nog niet eerder in mijn kantoor gebeurd.

Het was al met al een heel erg mooie middag.

The Whale Hunt

Walvissen jagen, dat roept beelden op van slechte "zeemannen", koene redders (of ridders) in rubberboten, dat soort dingen. Het is misschien net iets minder erg dan het doodknuppelen van zeehondjes maar verder ...

Jonathan Harris, over wie eerder iets op dit blog stond, verbleef in 2007 drie weken bij een eskimofamilie in Alaska. Tijdens dat verblijf nam hij elke vijf minuten een foto (ja, ook als hij sliep, de techniek staat voor niets). Alleen als er heel spannende dingen gebeurden dan nam hij vaker foto's.

Harris zoekt steeds naar nieuwe manieren om een verhaal te vertellen. En dat lukt hem in het project "The Whale Hunt". Ja, inderdaad, eskimo's jagen op walvissen. En dat is dan toch weer net iets anders dan met grote schepen op die beesten jagen. Toch?

Op de website die bij het project hoort, of misschien wel het project is, kun je op allerlei manieren naar de foto's kijken en het verhaal beleven. Wissel van hoofdpersoon, laat het verhaal verspringen, verander de snelheid. Mooi gevonden allemaal.

Alleen loopt het voor de walvis altijd wel hetzelfde af.

Nosferatu

Er zijn verschillende historische , mythologische figuren die telkens weer de kop op duiken, in ietwat nieuwere modernere gedaanten misschien, maar toch, de basis blijft hetzelfde.
Dracula bijvoorbeeld. Bram Stoker schreef het boek, gebaseerd op de historische figuur Vlad Dracula die leefde van 1431-1476 en wie mensen graag op houten spiezen reeg.
Met het boek, of liever de film die ervan gemaakt werd, is de interesse naar vampieren geboren.
Inmiddels zijn honderden films gemaakt met dit bloeddorstige persoon in de hoofdrol.
Wat is het toch dat Vampieren aantrekkelijk maakt ?
Met een avondje lekker griezelen is natuurlijk niets mis. Of griezelen in combinatie met humor en bizarre wendingen kan ook best leuk zijn, zoals in de film van Quinten Tarantino ; From Dusk till Dawn .
Misschien is het vampieren-bestaan gewoon aantrekkelijker geworden door de hoofdpersoon dat ook daadwerkelijk te maken ? En minder bloeddorstig en wreed dan voorheen? Zoals nu te zien in de populaire Twilight Saga, naar de boeken van Stephenie Meyer. Eenmaal bij New Moon met mijn bijna 14-jarige begreep ik haar interesse naar dit onderwerp wel meteen.
Fijn een beetje griezelen met een flinke dosis romantiek. Misschien is dat stiekem wel iets waar we (okay, lees vrouwen)allemaal naar zoeken. Een veel gehoord antwoord op de vraag wat een goede relatie moet hebben is immers:
Het moet spannend blijven ;-)

eindelijk koud

Na een lange periode van druilerig weer is het nu dan eindelijk koud.


Vanmorgen was er om al het groen een mooi knisperig laagje wit gekomen. Een ieder moet toch toegeven dat wel degelijk bijdraagt aan een knus kerstgevoel.
Voor mij is dat echter niet de enige reden om blij te zijn met de komst van de kou.
Ik hoop dat mijn kleine stekelige vriendjes allemaal lekker in winterslaap zijn gegaan nu. Van jongs af aan vind ik egels fascinerende dieren. Het verhaal van Beatrix Potter, over "Vrouwtje Plooi" (Mrs Tiggy Winkle), heeft er ook toe bij gedragen .



Meestal begint de winterslaap in oktober/november. Dit jaar later, omdat het zo lang zacht was. Dat de egels nog niet slapen is helaas duidelijk te merken...aan alle platgereden exemplaren op en langs de weg.
Voorlopig zijn ze hopelijk "veilig", tot het weer lente wordt en zij in april/ mei ontwaken als er weer voldoende voedsel te vinden is.

Soms lukt de winterslaap jammergenoeg niet. Zo had ik vorige winter op klaarlichte dag een kleine egel aan de wandel in de tuin. Waarschijnlijk een die laat in het jaar geboren is en daardoor te licht was om de winter door te komen.
De egel is een beschermde diersoort in ons land en er zijn diverse opvangcentra in het hele land te vinden.
Dankzij de goede zorg van de verzorgers van het opvangcentrum heeft hij heerlijk met eten en drinken om de hoek plus een fijn winternest, de winter door kunnen komen.



Ze zien er zo grappig uit, met hun spitse koppies en ronde lijfjes, maar pas op, ze kunnen flink bijten ook. Geen dieren om zelf mee te "dokteren" dus, bovendien is dat verboden.
Om toch goed voor ze te zorgen in geval van eerste hulp of gewoon omdat ze in de tuin wonen , zijn er mooie boeken over egels geschreven met alle informatie die je nodig hebt.

Zelf hoop ik nog steeds op een nestje met egels in de tuin. Achter het schuurtje ligt al een grote hoop bladeren en tuinafval. Ideaal denk ik dus nu maar wachten of de huisvesting goedgekeurd zal worden, als het weer voorjaar wordt...

Paulus en Sinterklaas

Eigenlijk was ik thuis op zoek naar een cd die ik al dagen niet meer kon vinden.
Maar, terwijl ik zocht kwam ik iets heel anders tegen. Dat heb je vaker.
Een flexidisc van "Paulus de boskabouter viert sinterklaas". Voor de jongeren onder ons, een flexidisc was een 45 toeren singeltje van heel, heel dun buigzaam plastic.
Vroeger werden ze gebruikt voor reclamedingen enzo. Waar je nu een "gratis" telefoon krijgt bij een abonnement of een iebelig klein figuurtje uit sneeuwwitje bij 15 euro boodschappen kreeg je toen soms een flexidisc.

Mijn exemplaar kraakt en tikt maar gelukkig is er bij archive.org een schoon exemplaar te beluisteren.

Jean Dulieu (Jan van Oort) de schrijver/tekenaar van Paulus doet alle stemmen in dit hoorspel uit 1965.

Pubers in de bieb

Lief, overmoedig en stoer. Dat zijn de brugklassers die de introductie in de bibliotheek krijgen. Om niet te enthousiast te lijken, liggen de pubers op de fat boys. "Alweer een moord in de bieb. Gaap." lijken ze te denken.

Maar als ze eenmaal begonnen zijn en de hete adem van de concurrentie in de nek voelen, zijn ze plots gemotiveerd. Ook blijken de vragen toch ingewikkelder dan gedacht en moet er gewerkt worden om indruk te kunnen maken op de rest.

Lief zijn de eerste klassers vooral als je ze één op één spreekt. Even is de groepsdruk weg en blijken het heel aardige schepsels. Je ziet dan even een glimp van de volwassene die het kind later gaat worden. Mooi is dat.
Op zo'n moment begrijp je waarom iemand ervoor kiest om voor zo'n klas te staan.

De Muppets doen DAT lied

Het is weer die tijd van het jaar. Regen, wind, pakjes en straks komen de afgezaagde bomen in de huiskamer weer. En natuurlijk is er de Top 2000. Waar ik eigenlijk nooit naar luister maar die tegen het echte eind van het jaar niet te vermijden is.

En altijd staat DAT nummer ergens op 1, 2 of zo'n getal. Alsof er daarna niets meer gebeurd is. Alsof er daarvoor nooit wat gebeurde. Het galmt, giert en gilt. En het gaat maar door.

Covers vallen vaak tegen. Maar deze is prachtig. Beter zelfs.

"We feel fine"

Ik had nog nooit van of over Jonathan Harris gehoord. Maar beter laat dan nooit.

Harris maakt kunst. Met behulp van het internet. Of in ieder geval doet hij dat in het project "We Feel Fine".

Natuurlijk staat er een hoop "harde" informatie op het internet. Maar er worden ook een hoop persoonlijke zinnen neergezet. Harris laat door een computer het internet afzoeken naar zinnen die beginnen met "I feel" of "I Am Feeling". Die zinnen kunnen komen van blogs, Flickr, via Google, dat soort plekken.
De zinnen komen in een database terecht, als geslacht, leeftijd, land en wat voor weer het toen was achterhaald kan worden wordt die info toegevoegd.

Vaag?



Misschien.
Je klikt op een rondje met een kleur (ja, de kleur heeft ook een betekenis) en je ziet een zin. Van iemand die je niet kent, en je kunt ook niet achterhalen wie het is. Maar dat is eigenlijk ook wel weer mooi.
Een paar seconden anonieme bekendheid van een zin die ooit geschreven "moest" worden.

Sinterklaasje Bonne Bonne Bonne

Het is weer een mooie tijd van het jaar, het kan niemand ontgaan zijn:
Sinterklaas en zijn Pieten zijn weer in het land.
Wat een feest !
Natuurlijk zijn we weer allen in rep en roer om schoenen te zetten, een glimp van de Sint op te vangen en liedjes te zingen.

Als vader of moeder zijnde wordt je al met regelmaat geacht een wandelende encyclopedie te zijn( Wat is dat & Waarom ?)
En bij het luisteren van Sinterklaasliedjes met (jonge) kinderen: houd je woordenboek bij de hand !

Het is dat wij eraan gewend zijn en het misschien niet meer zo bewust horen, maar kleintjes horen alles en ik zie regelmatig een groot vraagteken verschijnen, een paar voorbeelden:

Makkers staakt uw wild geraas, = vriendjes hou op met lawaai maken
Wie de koek krijgt, wie de gard = een roe = bosje takken
Met die bonte harlekijn = een grappenmaker in een bont geruit pak
( uit : Zie de maan schijnt door de bomen)

Twee kaatseballen in een net = zie foto van de drie ballen
Een bromtol met een zweep er bij,= antiek speelgoed: een kegelvormig stukje hout waaraan met zweep of koord een snel draaiende beweging wordt gegeven
( uit: Oh kom er eens kijken )

wimpels, roe: zie foto van takkenbos om mee te slaan (!?) , tabberd, knecht, schimmel, kapoentje.....??

Eigenlijk kan ik de kinderen van nu geen ongelijk geven, want veel liedjes zijn niet meer van deze tijd, ik zou ook de maan niet meer door de bomen zien schijnen als ik dit alles voor het eerst hoorde.

eerlijke mensen

Zo 15 november 2009. Het laatste nieuws het eerst op nu.nl
Boeken na 51 jaar teruggebracht naar bieb
Uitgegeven: 15 november 2009 07:18
Laatst gewijzigd: 15 november 2009 07:18
PHOENIX - Een Amerikaanse bibliothecaresse heeft twee boeken teruggekregen, die 51 jaar geleden geleend waren uit de bieb van de Camelback High School.


© ANP
De boeken zaten in een envelop, samen met een cheque van 1000 dollar. Dat meldden plaatselijke media zondag.
Het geld was voor de boete van 2 cent per dag, per boek. De anonieme schrijver kwam daarmee uit op 745 dollar, maar rondde het bedrag af ''omdat de tarieven inmiddels mogelijk verhoogd zijn''.

Overigens hoeft op de school geen boete betaald te worden als boeken te laat teruggebracht worden. Bij het afstuderen moeten wel alle geleende boeken terug zijn in de bieb.
Meeverhuisd
Volgens bibliothecaresse Georgette Bordine zijn de boeken ooit meeverhuisd naar een andere staat en daardoor nooit meer teruggebracht.
Van het geld van de lener zullen nieuwe boeken gekocht worden. De geretourneerde boeken komen weer op de planken van de bieb te staan.
© ANP


En dat je dan de boeken na 51 jaar weer terugzet op de plank dat vind ik dan nog het mooiste.

De populairste YouTube video's

Overal wordt onderzoek naar gedaan. Sysomos onderzocht welke video's het meest door bloggers waar ook ter wereld in hun blog werden overgenomen.

Een paar "uitslagen"

82% van de video's die ergens in een blog worden geduwd komen van YouTube.
De actiefste embedders zijn mannen tussen de 25 en de 35.
De meeste embedders wonen in New York.
De populairste dag om te embedden is dinsdag.

Hebben we iets aan die kennis? Ik kan het nog even niet bedenken al zie ik wel dat het Bosgroet 4 blog een beetje buiten de uitslagen valt.

Natuurlijk werd er ook gekeken naar welke video het vaakst in een blog werd gezet. In de afgelopen zomer dan.

Het populairst was de JK Wedding Entrance Dance, die was een tijdje terug heel erg populair. Daarna komt er één met baby's, die is vast heel leuk, als je iets met koddig huppelende baby's hebt.

De video op de derde plek had ik nog nooit gezien. Ik plak hem hieronder. Het muziekfilmpje werd gemaakt met de hulp van veel fans die voor hun webcam figureerden. Mooi.



Ton

Rop Janze was here

Afgelopen maandag hadden we een primeur: cabaret in de bibliotheek. Rop Janze liet iedereen lachen met zijn show "Heel Nederland Leest Oeroeg".

In de zaal zaten flink wat leden van leeskringen. Rop betrok hen bij het verhaal, dat zorgde voor hilarische momenten. Vooral het opperhoofd van de leeskring Leesvoer moest het ontgelden.

De muziek was mooi, de verhalen over Westfriezen herkenbaar en de zaal genoot.
Aan het eind kregen Rop en pianist Bazz een staande ovatie. Het was een geslaagde avond.

Om in de stemming te komen:

Vergeet vooral niet om het geluid aan te zetten !
Succes.

Karin

Hoe een konijn een wortel kauwt.

"Wat een schatje", was mijn reactie toen vrienden mij hun nieuwe konijntje lieten zien. De drie kinderen waren er dol mee en zij zelf ook. Alleen was het toch wat jammer dat er ineens een hoop stuk ging. Zoals de onderkant van de houten tafel, het snoer van de telefoon en zelfs het tapijt.
Ach, opperde de eigenaar van het diertje, ze kan het niet helpen, een konijn
is tenslotte een knaagdier.

Nou, dat is dus niet helemaal waar. Officieel hoort een konijn niet tot de orde der knaagdieren oftewel Rodentia.
Knaagdieren hebben slechts vier voortanden die als beitels op elkaar staan. Een konijn heeft ook vier voortanden, maar achter de voortanden boven nog twee kleine stifttanden. En daarmee hoort het konijn tot een aparte groep, die van Haasachtigen of Lagomorpha. Plus de kauwbeweging die een konijn maakt verschilt van een knaagdier. Een knaagdier maakt bij het kauwen alleen een voor- en achterwaardse beweging met de kaken, een konijn maalt meer, ronddraaiende bewegingen. Eigenlijk eten Pieter, Bugs, Stampertje en ik dus op dezelfde manier een worteltje...



Het zal het konijn zelf allemaal een worst, nee een wortel zijn.
Zolang hij er maar lekker op los kan knagen, ook al is hij dan geen knaagdier.

Karin

Ik zie ik zie wat jij niet ziet en het bord is

In de auto met kinderen, wat doe je dan ?
Je probeert leuk en educatief bezig te zijn, dus we kijken verkeersborden en raden wat ze betekenen. Soms is het wat moeilijk te zien wat er nu eigenlijk op zo'n bord staat, denk aan een bord dat aangeeft "snelweg", kleine kinderen hebben er wel degelijk hun fantasie voor nodig. In Duitsland gaf het ook wel een vrolijke noot toen de bijna 4-jarige bedacht wat dit bord betekenen zou...
" Pas op ei op de brug !"
Tja, een paasei misschien dan ? Leg dan maar eens uit dat er geen gevaarlijke stoffen door dit gebeid mogen rijden.

Gelukkig maar dat het met de afdalingen in Duitsland niet zo bijzonder is als in Canada.
Je gaat meteen twijfelen of het wel goed is allemaal met je remmen ( en je levensverzekering )

De metro in Singapore heeft ook een mooie...

Wat zal er zo vreselijk zijn aan die Durians en wat zijn het eigenlijk, explosieven ofzo? Vraag je je bij het eerste bezoek aan Azie misschien nog af. Voor degenen onder ons die nooit het genot hebben gehad een Durian van dichtbij meegemaakt te hebben : ze ruiken naar een lijk in (verregaande) staat van ontbinding en ja, je kan ze eten, het zijn vruchten...

Deze zou dan wel weer lollig zijn, pas op voor olifanten maar dan niet netjes achter een hek in de dierentuin, maar gewoon zo op de weg. Weer een wat anders dan de plat gereden dieren die je op de Nederlandse wegen ziet.



Nog eentje toe, als uitsmijter, hopelijk heeft iemand enig idee wat de betekenis hiervan kan zijn ? Erg mistig lijkt het hier niet te zijn, zou het een vertaalfout zijn en moeten we uitkijken voor kikkers zoals bij ons de paddentrek ?



Karin

Wat zegt een titel

Met het inwerken van boeken passeren heel veel titels waarbij je wel eens
je bedenkingen hebt of denkt "dat klopt niet".
Zoals laatst, een nieuw boek over hondentraining met als titel:
"100 oefeningen om de perfecte hond te trainen".

En dan is mijn eerste reactie, waarom nog zoveel oefeningen als die hond
al perfect is.
Het is natuurlijk anders bedoelt maar is het dan zo moeilijk om dat juist weer
te geven in een titel.

Ook kregen we het laatst met enkele collega's over het boek
"Perenbomen bloeien wit". Dan denk ik al gauw aan een streekroman spelend in de Betuwe.
Maar dat is niet waar, maar ook al ben je geen streekroman lezer, je gaat niet met zo'n boek in de trein zitten, zei een collega.

Zo zie je maar, een titel zegt veel maar niet alles en kan je ook een totaal verkeerd beeld van een boek geven.

branchevervaging

Branchevervaging, een bekend fenomeen. De drogist die de paracetamol verstopt achter het waspoeder en het speelgoed. De mediawinkel die de zaak voor meer dan de helft volzet met handdoeken en, jawel, drogistenartikelen.
Waarom doen winkels dat? Omdat er mensen op af komen.

Bibliotheken doen ook aan branchevervaging. Denk aan dvd's, games en wii's. Dit doen ze omdat er zo mensen binnen komen die dat anders niet hadden gedaan. En dat is belangrijk, want de bibliotheek is een plaats voor ontmoeting en debat.

Maar ik heb er zo mijn twijfels over. Als we ijs gaan verkopen in de bibliotheek krijgen we vast ook een hoop mensen binnen die anders niet binnen waren gekomen. Ik vind alleen dat ijs niet de reden moet zijn om ons te bezoeken!
De bibliotheek is aantrekkelijk om wat ze is. Als we al moeten zoeken naar manieren om meer bezoekers te trekken, dan moeten die passen bij de bibliotheek. Cursussen, nog leukere boeken, een Historisch InformatiePunt.
Nee, wat mij betreft blijft deze schoenmaker bij zijn leest.

De geur van knoflook in de morgen

Sinds zaterdag stinkt het in de bibliotheek naar knoflook. De Kinderboekenweek, die vandaag begint, staat in het thema van eten en snoepen in kinderboeken.

In dat kader is er afgelopen zaterdag een heus Stinkfeest gevierd onder leiding van Geert van Diepen. De kinderen mochten een teentje knoflook in een potje aarde doen. Getver. Als ze nu met rotte vis in de weer waren gegaan, of van mijn part met stinkende gympen...

Dus als ik nu via de dienstingang binnenkom, moet ik een braakneiging onderdrukken (daar liggen de knoflookstrengen te wachten tot er een kindje een teentje in een potje wil komen doen) en ren ik naar boven. Daar vlieg ik langs de riekende potjes en haal pas weer adem als ik veilig in mijn kantoor zit.
Dit jaar is de Kinderboekenweek niet aan mij besteed.
Hoewel, het geur- en smaakparcours ziet er fantastisch uit; een hele reeks groenten, kruiden en andere eetbare zaken staat uitgestald om bekeken en geproefd te worden. Leerzaam, maar ook ontzettend leuk!

Marjolijn

Vlinderboom voor een week

Een paar weken geleden was het weer zover, in 2008 viel het me voor het eerst op en dit jaar ging ik er natuurlijk echt op letten.
Geen teleurstelling, het leken er wel meer dan het jaar ervoor:
vlinders !
De Atalanta om precies te zijn.

Zelf heb ik een , heel verrassend , Vlinderstruik of Buddleia in de tuin staan waar van dit soort graag nectar haalt.

Dat vlinders graag op bloemen komen is algemeen bekend, maar dat ze ook massaal op de bast van een Berkenboom zitten ?

Nu blijkt het sap van deze boom zeer aantrekkelijk voor insecten en vooral voor de Atalanta is het een ware lekkernij. Tientallen vlinders fladderen vrolijk in het rond in en op het gemeenteperkje waarin een tweetal berken staan. De een wordt druk bezocht, de ander laten ze links liggen ( niet sappig genoeg blijkbaar). Andere insecten vinden het ook een lekker hapje, op de foto zijn niet alleen vlinders te zien, maar ook wespen.

Het fenomeen duurt ongeveer een week en vindt plaats rond half september. Dat wil zeggen: voor zover ik weet, want informatie hierover is schaars. Misschien komt er nu verandering in ?

Karin

en toen werd het echt herfst...

Na een mooie lange zomer lijkt het nu ineens over met het mooie weer.
Motregen. Hoe lang heeft het niet geregend in Nederland ?
De zomer en daarmee de meeste vakanties zijn nu helemaal voorbij. De laatste vakantieboeken druppelen binnen en met een gevoel van weemoed ruim ik ze weer op in de kasten. Waar enkele weken geleden nog veel speling was, wordt het nu voller.
Waar zal iedereen geweest zijn ? Zoveel landen passeren de revue, ik krijg er altijd meteen weer reiskriebels van.

Thuis wacht een stapel vakantiefoto's op een plaats in een album, voorzien van tekst ,bonnetjes en kaarten. Dat is dan weer wel een mooie klus voor druilerig herfstweer.

En met een fijn muziekje erbij droom je zo terug naar dat eilandje bij Maleisie, het pretpark in Florida, de duinen bij Bergen aan Zee, dat leuke terrasje in.....



Karin

Taal is zeg maar...

...echt mijn ding.
Zo luidt de titel van het boek van cabaretière Paulien Cornelisse.
Taal is zeg maar echt mijn ding
De titel omschrijft haar passie voor taal al en een paar maanden terug was zij te gast bij Paul de Leeuw in " Mooi weer de Leeuw" om over haar boek te praten.
Het fragment duurt 10 minuten, oké, best lang, maar de moeite waard om even te zien en luisteren.



Met de donkere avonden in aantocht is dit een fijn boek om lekker bij te lachen, een feel-good-book zou ik zeggen. Veel aangesneden onderwerpen zijn heerlijk herkenbaar, na het lezen denk je even na eer je antwoordt geeft met : oké of duuhhh .
Bovendien zal je zelf niet meer zo snel zeggen: "als ik heel eerlijk ben..." of "grappig dat je het zegt, want..."



Karin

Fabeltjesland, voor volwassenen

Altijd leuk om eens iets te lezen van een lokale schrijver, Wim Meyles, woonachtig in Sint Pancras.
Hij schrijft korte verhalen, gebruikt daarin de meest verrassende woordspelingen en vooral veel humor.
Meest recentelijk zijn 4 verhalen bundels met Fabels op de markt gekomen.
Satirische Fabels, Filosofische Fabels, Luchtige Fabels en Psychologische Fabels.
Deze boeken zinn uiteraard ook te leen bij onze bibliotheek. Mochten ze allemaal uitgeleend zijn :
Iedere vrijdag verschijnt er een fabel in De Pers. Om alvast en idee, een voorproefje te krijgen.



Wim Meyles is een veelzijdig man, naast schrijver is hij decaan op een
scholengemeenschap in Alkmaar en enthousiast beeldhouwer





Karin

dwarsligger

Laatst een bezoek gebracht aan Manuscripta in Amsterdam. Manuscripta is een evenement dat al enkele jaren
gehouden wordt in de Westergasfabriek en waar heel veel uitgevers hun nieuwe collectie laten zien aan zowel
mensen in het vak, zoals bibliotheken en boekhandels als aan belangstellenden.

En dan hoop je ook op iets nieuws, iets leuks. En dat was er ook en wel in de vorm van de "dwarsligger", een
boek dat je overdwars leest. Door het boek een kwartslag te draaien krijg je een normale bladspiegel.
Het boekje is ook klein en licht en dus heel makkelijk mee te nemen. Ik vond het een heel leuke uitvinding.
Er komt een kleine collectie als proef, even kijken of het aanslaat.
Nou volgens mij wordt het een daverend succes.

The Lost Symbol

Gisteren (15 september) was het in Nederland natuurlijk gewoon Prinsjesdag. In het engels lezende deel van de wereld was het echter de dag van "The Lost Symbol" het nieuwste boek van Dan Brown.

Brown, meer dan wereldberoemd door zijn Da Vinci Code voerde de afgelopen weken de spanning rond het boek knap op. Er was een aparte website waarop getallen versprongen en de bezoeker kon proberen de code te ontrafelen. Tevergeefs natuurlijk. Maar anders is het ook niet leuk.

De nederlandse vertaling van The Lost Symbol verschijnt pas op 30 oktober maar wie nu toch al een beetje wil weten waar het boek over gaat kan de dagelijkse leeservaringen van Robert Gooijer in de NRC volgen.

de humor in Het spel van de Engel

In mijn vorige postje schreef ik over de stijl van Carlos Ruiz Zafón.
Bij deze zal ik wat voorbeelden geven van de humor.

Onze held, David Martín, wordt bij zijn baas ontboden. Deze is eigenaar van een krant en wordt als volgt omschreven:
"Don Basilio was een man met een woest uiterlijk (...) die niet veel ophad met aanstellerij en de theorie onderschreef dat kwistig gebruik van bijwoorden en bijvoeglijk naamwoorden iets was van ontaarde types en mensen met een vitaminegebrek."
Misschien kent de heer Ruiz Zafón mijn baas.

David Martín accepteert een contract dat hem verplicht "om tweehonderd schrijfmachinepagina's per maand te leveren, vol intriges, moorden in de high society, ontelbare verschrikkingen in de onderwereld, buitenechtelijke relaties tussen wrede grootgrondbezitters met een ferme kaak en jongedames met schandelijk verlangens".

Uiteraard is humor persoonlijk. Waarvan ik onder de tafel lig van het lachen, trekt een ander misschien een wenkbrauw op.

Oordeel dus zelf, lees het boek en discussieer mee.

Het spel van de Engel

Een goed boek herken je in de eerste drie zinnen. Dit was ook het geval bij Het spel van de Engel van Carlos Ruiz Zafón, bekend van De schaduw van de Wind.
Het is in die eerste zinnen niet alleen wat er staat, maar vooral hoe het er staat. De sfeer is onheilspellend, de toon bevat een vleugje zelfspot. En daar houd ik nou van: een schrijver die zichzelf eigenlijk ook niet serieus neemt.

Begrijp me niet verkeerd, het verhaal boeit onmiddellijk: de hoofdpersoon verkoopt zijn ziel aan een uitgever om financieel rond te komen. Daarnaast is er sprake van een onmogelijke liefde en gebeuren er dingen die misschien niet echt gebeuren.
Het is echter de stijl die me vertelt dat het hier om een juweeltje gaat.

Volgende keer meer over de grappige stijl van dit boek.

Marjolijn

Consultatiebureau

Nu ben ik hoogstwaarschijnlijk vroeger wel eens op een consultatiebureau geweest. Tenslotte was ik zelf ook ooit een baby.
Maar daarna? Nee, nooit meer.


Vanmiddag werden de boeken die de bibliotheek in het consultatiebureau in de Binnemikke heeft staan weer omgeruild.
Nu wist ik natuurlijk dat we daar boekjes hadden staan. Er staan bibliotheekboeken in verzorgingstehuizen en op scholen, dus waarom niet in het consultatiebureau? Je kunt kinderen tenslotte niet vroeg genoeg met boeken in contact brengen. En het kan reuze handig zijn voor iets oudere kinderen die meekomen en die zich even vervelen.



Ik was er nog nooit geweest. Maar het zag er gezellig uit. En vrolijk. En de bibliotheekboeken werden ook nog gebruikt. Een mooie middag.

Duinen en mensen

Zoals veel mensen in de kop van Noord-Holland loop ik nogal eens door duinen. En net als ik zullen er meer mensen zijn die een wel beetje weten dat delen van dat duingebied een beetje of helemaal iets met de PWN te maken hebben. Maar hoe het nu precies zit?

Ik noem het altijd maar de waterleidingduinen. Dat zal wel niet helemaal kloppen. Maar ik ben hopelijk de enige niet. En ik koop ook bijna altijd een kaartje. Als de automaat het tenminste doet.

Over die duinen is net een boek verschenen en bij dat boek hoort een website "Duinen en mensen: Kennmerland".

Op de website wordt een indruk gegeven van het boek maar er zijn ook een hoop filmpjes op te zien. Zelf vond ik de pagina met geluiden het fijnst. Je klikt gewoon een dier, bv de nachtegaal aan en dat krijg je dan te horen. En als je er een hert bij wilt hebben klik je die ook aan. En voor je het weet heb je een duingebied in je woonkamer.
Prachtig. Nu nog een moderne telefoon kopen zodat ik ook in de trein naar de duinen kan luisteren.

Componeer hieronder je eigen duingeluiden.

Terug naar de kust

Een boekverfilming blijft een risico. Iedereen die een boek leest maakt toch vaak zelf zijn eigen film.
Op 28 oktober komt de verfilming van "Terug naar de kust" van Saskia Noort in de bioscoop. Hieronder vast een voorproefje om te bepalen of de makers dicht bij uw eigen film zijn gebleven.

Toekomst

Op dinsdag 1 september wordt er om 20.00 uur door het forum van de gemeenteraad verder gepraat over het bibliotheekwerk in Langedijk. Voor de zomer gebeurde dit ook al maar er was toen onvoldoende tijd om alles helder te krijgen.

Gesproken wordt er naar aanleiding van het rapport dat hieronder te lezen valt. In dit rapport wordt beschreven hoe het met de bibliotheek gaat, wat wij allemaal doen en wat wij nog meer voor de inwoners van Langedijk zouden kunnen gaan doen.

Maar voor dat laatste moeten natuurlijk keuzes gemaakt worden. De bibliotheek kan tenslotte niet alles gaan doen. We zouden dat best wel willen maar dat zou te gek worden.
Keuzes dus, wat wil de gemeente met de bibliotheek.

Voor de vakantie was het gesprek erg boeiend. Goede vragen, aardige discussies. De bijeenkomst aanstaande dinsdag, die toegankelijk is voor belangstellenden, wordt vast ook weer de moeite waard.

Eindrapport Strategische Beleidsvisie Op Het Lokale Bibliotheekwerk

Ton de Kruyff

Zoete Mond

Vrijdag 28 augustus verschijnt het nieuwe boek van Thomas Rosenboom. Op de website van de schrijver staat (maar dat is logisch) een alvast prijzend en nieuwsgierig makend stukje over het boek dat "Zoete Mond" heet.

Ik neem het even over.

"Wanneer dierenarts Rebert van Buyten in 1965 naar Angelen verhuist, brengt hij onder de kinderen een golf van dierenliefde teweeg. Door het stijgen van zijn roem stoot hij onbedoeld de andere beroemdheid van het dorp van zijn voetstuk: Jan de Loper, een dwangmatige grappenmaker. Naarmate de mooie Laura Banda het vaker over de laatste heeft, neemt bij Rebert de afkeer van de man toe tot een welhaast onbedwingbare obsessie. Hij zint op een zoete wraak."

Opvallend is dat op dezelfde website ook een filmpje te zien is waarin Rosenboom vertelt over zijn boek. Nog voorzichtig, maar wel steeds vaker zie je dat ook literaire schrijvers het belang van het internet gaan inzien.

Hieronder een interview dat Rosenboom gaf in Nova. Altijd fijn, een schrijver in een actualiteitenprogramma.
De uitzending van Nova begint met een reportage over de dood van Ted Kennedy. Wie alleen het interview met Rosenboom wil zien moet even met de muis doorspoelen naar ongeveer de twaalfde minuut.

Werkstuk

Een tijdje terug vonden we een werkstuk in de brievenbus van de bibliotheek. Over Anne Frank. Met daarbij een briefje van Marit en Nikki. In het briefje vertelden ze dat ze lang aan het werkstuk hadden gewerkt en dat ze het leuk zouden vinden als wij het zouden lezen en of we het dan ook een cijfer zouden willen geven.

Er komen veel kinderen in de bibliotheek, meer dan 3000 zijn er lid.
Veel komen er om "gewoon" een leesboek te lenen. Anderen zoeken naar informatie voor één van de werkstukken die ze moeten maken. Dat weten we. Maar het komt niet vaak voor dat we ook het werkstuk te zien en te lezen krijgen.

Het werd een 8, het cijfer. Een mooi cijfer. Dat vonden Marit en Nikki ook toen ze hun werkstuk weer op kwamen halen. Wij blij, zij ook.

Gisteren vond ik een briefje op mijn bureau waarop stond dat ze begonnen waren aan een nieuw werkstuk, over verslaving. Dat gaan we natuurlijk ook weer lezen.



Ton de Kruyff

Zumba voor De Binding

De zumba demonstratie van Judith Hoogendam tijdens de Open Dag van De Binding was nog maar net begonnen toen Kleine Ezel, op bezoek in de bibliotheek, de dansende mensen ontdekte.
En waarom zou Kleine Ezel niet ook de zumba dansen?

De camera had wat last met in- en uitzoomen, maar dat zal door de dans gekomen zijn. Of door kleine ezel.

Max en de maximonsters

Al in 1968 schreef Maurice Sendak "Max en de maximonsters" over het jongetje Max dat zonder eten naar bed moet en in zijn fantasie de maximonsters ontmoet.
Na al die jaren is er nu van dat verhaal een speelfilm gemaakt. In Nederland gaat de film op 15 oktober in première.
Op het internet zwerft al een Engelstalig voorfilmpje rond. En dat ziet er in ieder geval erg mooi uit.

Reuring in De Binding

Zaterdag 22 augustus organiseren de Bibliotheek, Atelier6, Speel-o-theek,
Cool Muziekeducatie en SV Schaakmat voor het tweede jaar een Open Dag.

De Open Dag van de bibliotheek is opgebouwd rond het thema: ‘je favoriete boek’.

Iedereen kan op de foto met zijn of haar favoriete boek. Het is de bedoeling dat deze foto’s op de website van de bibliotheek komen te staan. Kinderen hebben in de vakantie zichzelf met hun mooiste boek getekend op reusachtig grote vellen papier. Deze worden tentoongesteld tijdens de open dag.

De bibliotheek staat vol met duizenden boeken, maar als het favoriete boek er niet bij is, kunnen de eerste 50 klanten die dag gratis dit boek reserveren vanuit een andere bibliotheek uit heel Nederland.

Verder is er een speciale gast in de bibliotheek: Kleine Ezel, bekend van de prentenboeken van Rindert Kromhout en Annemarie van Haeringen, zal die dag speciaal aanwezig zijn om de jongste lezertjes te ontmoeten en met ze op de foto te gaan.

Vanwege het grote succes vorig jaar is er ook nu weer een tweedehands boekenmarkt. Er zullen drie kramen staan met een enorme hoeveelheid afgeschreven boeken die voor een ‘prikkie’ van de hand gaan.

Vorig jaar was de Open Dag een erg gezellige dag. Je kunt dat nog zien op een YouTube filmpje dat gemaakt werd tijdens een Djembe demonstratie bij Atelier 6. Dit jaar wordt het vast minstens zo leuk.

De eerste

Ahum.

Lastig, een eerste postje schrijven op een verder nog helemaal leeg blog.

Niet dat er niet genoeg te melden zou zijn. Er is natuurlijk de open dag in De Binding van volgende week zaterdag 22 augustus. Er is dan een hoop te doen in het hele gebouw. Atelier 6 is open, de muziekschool zorgt voor, inderdaad, muziek. In de bibliotheek zijn er afgeschreven boeken te koop en je kunt er op de foto met Kleine Ezel.
Er is zelfs een heuse Zumba demonstratie om half twaalf.

En op het internet, waar dit blog ook soms over zal gaan, gebeurde ook weer meer dan genoeg. De overheid lanceerde een nieuwe campagne om Hyvers te wijzen op het gevaar van de diefstal van persoonsgegevens.
Men liet hiervoor een ingenieus filmpje maken en stuurde dat naar mensen die Hyves pagina hebben. Wie het filmpje bekeek zag plots zijn eigen naam in beeld, zijn eigen foto en zelfs de foto's van zijn Hyves vrienden.
Knap gemaakt maar misschien wel weer te knap. Er waren tenminste erg veel boze reacties.

Voor wie geen Hyves heeft en toch het filmpje eens wil zien zet ik het hieronder.



Maar dit eerste berichtje kan natuurlijk niet alleen maar gaan over mogelijke gevaren op het internet. Het is goed om te weten dat je uit moet kijken en op moet letten maar dat moet je in de "gewone" wereld ook al doen.

En zo staan er zomaar, plots, toch wat eerste zinnen op het blog. Een beetje onwennig nog, dat wel. Alsof heel Langedijk plots over je schouder meeleest.

Om het eerste postje te vieren en vrolijk af te sluiten een filmpje met één van de medewerksters van de bibliotheek Langedijk, Claudia. Speciaal voor dit blog nam ze haar saxofoon even mee.