Jazz is lastig.
Ook voor mij.
Terwijl ik het toch leuke muziek vind.
Ook, soms zelfs juist terwijl ik werk.
Maar daar is dus lang niet iedereen het mee eens.
Zit ik eens fijn een ongetwijfeld belangrijke nota te schrijven, met wat fijne piano jazz als begeleiding, komt er iemand binnen en die zegt "Wat is dat voor (...) (vul een negatief en krachtig woord naar keuze in) muziek!".
Dan kan ik wel zeggen, "Je moet er naar leren luisteren".
Maar dat klinkt ook zo oubollig.
"Jazz has a sense of humor", zo heet een trouwens best wel slechte lp van Horace Silver. En misschien gaat dat mensen over een streep trekken, dat je om jazz kunt glimlachen.
Daarom vandaag een liedje van The Bad Plus. Hun "hit". Een glimlachsucces bij elk optreden. Eerst fijn ingewikkeld doen en dan mag eindelijk de "hit". De zaal wacht op het liedje en de muzikanten ook. En als het er dan eindelijk is, glimlacht, of schaterlacht iedereen bijna opgelucht.
Het filmpje is van een tijdje terug, toen de "hit" nog als een verrassing kwam. Let vooral op de drummer. Dave King zit zich altijd glimlachend te verheugen. Eindelijk mag hij eens lekker in de maat meppen. Even tellen, en dan fijn meppen.
Cd's van The Bad Plus zijn hier te leen.
Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten