Ik hou van de boeken van Dave Eggers. "Wat is de wat?". "Zaitoun", de kunstige buitel zinnen in "U zult verstelt staan van onze bewegelijkheid", de woestijn beschrijvingen in "Een hologram voor de koning". Schrijven met hoofdletters is het.
Toen een paar maanden terug "De cirkel" uitkwam bestelde ik het zonder er een letter over gelezen te hebben. Ik trok het boek uit het kartonnen pakje (waar ik woon is geen boekhandel dus mag dat, je boeken bestellen bij een internetbedrijf) en ...
"Mae Holland kan haar geluk niet op als ze wordt aangenomen bij de Cirkel, het machtigste internetbedrijf ter wereld. De persoonlijke e-mails van de gebruikers, hun sociale media, betalingsverkeer en aankopen zijn met elkaar verbonden door een universeel besturingsprogramma. Het resultaat: iedereen heeft slechts één online identiteit. Een nieuw tijdperk van openheid en gemeenschapszin is aangebroken.
Mae laat zich meeslepen door de energie van het bedrijf, de groepsactiviteiten en de feestjes, de oneindige mogelijkheden – zelfs als ze het leven buiten de campus langzaam uit het oog verliest, een ontmoeting met een collega haar in verwarring brengt, en haar bijdrage aan de Cirkel steeds meer openbaar wordt.
De Cirkel is een intelligente, geestige en spannende roman die vragen oproept over ons geheugen, onze geschiedenis, privacy, democratie en de grenzen aan onze kennis van de wereld."
Bovenstaande heb ik even gekopieerd van de site van de uitgever. Het is een redelijke samenvatting. Al had het wel wat duidelijker mogen worden dat hoofdpersoon Mae totaal de weg kwijt raakt en geheel op gaat in de Cirkel. Haar privacy (en de privacy van haar ouders, haar ex en anderen) laat ze achter zich, openheid en openbaarheid is alles.
Best modern en relevant enzo.
Maar "een intelligente, geestige en spannende roman" ?
Nee.
Ik heb het nog net niet in een hoek gekwakt toen ik het uit had. Dat komt omdat ik nooit met boeken gooi. Maar verder ...
Het was een aardig idee om een kritisch boek over sociale media en privacy te schrijven. Daar is het best tijd voor. En er staan ook heus heel aardige, "Oom Wim vertelt" gesprekken in die pijnlijk duidelijk maken dat het bedrieglijk makkelijk is om te zeggen "nou ok, dan hou ik dat toch niet meer voor mezelf" en daarmee je privacy op te geven.
Maar meneer Eggers had er wel een beetje beter zijn best op mogen doen. Zeldzaam suf, oubollig, bloedeloos en oppervlakkig geschreven is het.En voorspelbaar. En zo over the top en ongeloofwaardig dat de boodschap die Eggers probeert over te brengen verzuipt in onzin, bakvisromantiek, overbodige herhalingen en overdrijvingen.
Al zou je het misschien toch even moeten lezen, vanwege de oubollig verzonnen maar wel bedrieglijk verleidelijke gesprekken over het opgeven van je privacy.
En daarna mag je het ook niet in een hoek kwakken. Want dat mag nu eenmaal niet met bibliotheekboeken. Daar zijn we hier heel ouderwets in.
Reserveer het boek, toch, hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten