"Goed he?".
"Wat?".
"Nou, dat de Stones op Pinkpop komen".
"Mwah".
"Wat nou mwah? Je vindt het zeker weer niks?".
"Nee, ik vind het inderdaad erg weinig. Ouwe mannen, ouwe muziek. Niks aan".
"Hoe oud was jij zo langzamerhand ook alweer?".
"Flauw. Ik ga toch ook niet in een mal pakje een beetje raar lopen struikelhuppen op een podium".
"Nee, en daar zijn we je ook allemaal erg dankbaar voor".
"Maar je valt zelf haast in een mentaal katzwijm als je bij een net zo bejaarde Bob Dylan helemaal vooraan kunt staan".
"Dat is iets anders en Dylan doet niet alsof hij nog 16 is".
"Dat is hetzelfde en Dylan is nooit 16 geweest!".
"Waarom doe je toch altijd zo dwars? Zonder de Stones had de popmuziek toch heel anders geklonken".
"Niet. Dan was er gewoon een ander bandje gekomen".
"Heb je ze wel eens zien spelen dan?".
"Nee. Maar ik ken wel iemand die bij hun beruchte optreden in het Kurhaus was".
"Echt? Zo. Dat is een heel beroemd optreden".
"Ja. En het erge is dat L kaarten had, en dat hij en zijn vriendje weggingen tijdens het voorprogramma. Omdat ze toen al bang waren dat het uit de hand zou lopen. Dus hij was er wel. Maar hij ging te vroeg weg".
"Och. Dat is tragisch".
"Erg he? Hij is ook bij het optreden van The Beatles in Blokker geweest. Nou ja. Ze zijn nooit binnen gekomen".
"Wat ken jij toch wonderlijke mensen".
"Maar ze hebben toch heel veel goeie liedjes?".
"Heel veel oude goede liedjes. Dat is wel zo. Maar de meeste zijn na een minuut al voorbij. Geniaal beginnen en dan herhalen. Saai".
"Je bent een zeurpiet".
"Welnee. Het eerst echte bandje dat ik ooit op een echt podium zag werd beroemd met een liedje van de Stones".
"Echt? En denk je dat ik dat leuk vindt?".
"Nee".
"Doe nou een liedje van de Stones, je hoeft toch niet altijd dwars te liggen".
"Pfff, nou goed dan. Dan doe ik er eentje die voor de verandering leuk eindigt, ergens bij 2:30".
"Zeurpiet!".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten