De dansende man

Mannen dansen niet. Of nauwelijks.
Maar deze man was de uitzondering op de regel.

Hij zag er uit als iemand die de jaren zestig nog had meegemaakt. En later toch maar geld was gaan verdienen. En hij danste.
Met heuse pasjes. En zijn handen deden ook nog mee.

Het was druk in de grote, ongezellige betonnen hal die naar drie dagen bier en zweet rook. Steve Winwood liet zijn orgel gieren, zong zijn liedjes en begon aan "While you see a chance"

En de man danste. Zijn pasjes werden bijna een choreografie en de mensen om hem heen gaven hem lachend meer ruimte. Tot hij in een lege cirkel met een doorsnede van een meter of zeven danste.

When some cold tomorrow finds you
When some sad old dream reminds you
How the endless road unwinds you

Af en toe danste hij naar een vrouw toe, om haar dan met zijn handen te vragen mee te dansen.

Geen vrouw reageerde, en hij bewoog vriendelijk lachend terug naar het midden van zijn cirkel.

Zij kwam van achteren. Hij zag haar waarschijnlijk eerst helemaal niet. Wapperende haren, wapperende jurk. Ze dansten eerst wat langs elkaar heen. Tot ze niet meer konden ontkennen dat ze de enige waren die in de cirkel dansten.

 While you see a chance, take it
Find romance, fake it, because it's all on you

En daarna dansten ze samen.

Mooi.

Alleen klopt het niet. 

Winwood speelde, de man danste, de vrouw danste en na wat tijd dansten ze samen. Maar weer niet op "While you see a chance". Dat weet ik zeker want ik kan me herinneren dat ik op dat lied stond te wachten, en dat ik me zwaar irriteerde omdat hij nu juist dat lied niet speelde.

Maar het verhaal leek me mooier als de man en de vrouw naar elkaar toe dansten op juist dat lied.

En verhalen moeten soms ook gewoon een handje geholpen worden.

 

The Snowman and The Snowdog (app/spel)

Ok, het is duidelijk, het gaat geen witte kerst worden dit jaar.
Misschien een winderig waaierige, maar geen witte.

Wie het sneeuwgevoel toch een beetje wil krijgen zou af en toe even het spel "The Snowman and The Snowdog" kunnen gaan spelen.

Wat?
Een spelletje spelen tijdens de kerst?

Dat hoort natuurlijk niet. En dit is ook geen oproep om tijdens het kersteten met je telefoon of tablet te gaan spelen. Maar even daarvoor, of daarna, dat mag misschien wel met dit spel.

The Snowman and The Snowdog is een gratis spel dat gebaseerd is op het vervolg van het boek "De sneeuwman" van Raymond Briggs.

En het is mooi, heel erg mooi.
Het spel is zelf redelijk eenvoudig van opzet. Vlieg met je sneeuwman over Engeland, verzamel veel sneeuwvlokken en kom op die manier bij een volgend level.
Heel moeilijk is het spel niet, maar wel heel erg mooi gemaakt.

De figuren en zeker de achtergronden zijn zo goed en liefdevol getekend dat het soms lastig is om je er niet vreselijk door af te laten leiden.

Prachtig spel, niet al te lastig en met een extreem hoge "Oh wat mooi" factor.

Apple bezitters vinden het spel hier.
Android aanhangers kijken hier.

Onder m'n huid

Hij is dan net gaan staan.

I would sacrifice anything come what might
For the sake of havin' you near

Het orkest gaat harder spelen. De blazers stuwen de melodie omhoog, pakken de zanger op en geven hem ruimte om het uitdagend, bijna strijdlustig te zingen,

In spite of the warning voice that comes in the night
And repeats - how it screams in my ear: 

Daar zit het mooiste stukje, dat natuurlijk maar kort duurt. De handen wat omhoog naast het hoofd, "kom maar, kom maar, zeg het maar. Ik heb het al zo vaak gehoord dus zeg het nog maar een keer".

Don't you know, you fool, ain´t no chance to win

Why not use your mentality - get up, wake up to reality?

And each time I do just the thought of you

Makes me stop just before I begin.

Het is bijna dansen wat hij doet bij die zinnen. Niet meer ingehouden, teruggetrokken zoals eerst, het is bijna als zijn tong uitsteken naar de warning voices in zijn head.

De muziek kalmeert, net als de zanger.

Cause I've got you under my skin.

Frank Sinatra zong "I've got you under my skin" van Cole Porter voor het eerst in 1946. Een echt prachtlied werd het nadat Nelson Riddle een arrangement schreef waarin de eerste helft redelijk rustig en cool klinkt.

I've got you under my skin.
I've got you deep in the heart of me.
So deep in my heart that you're really a part of me.
I've got you under my skin.
I'd tried so not to give in.
I said to myself: this affair never will go so well.
But why should I try to resist when, baby, I know down well
I've got you under my skin?

In het deel na de break valt die terughoudendheid weg.
Zelfde tekst, maar met een bijna lefgozerige 

uitdagendheid gezongen, "Ik heb het allemaal al eens gehoord, ik weet het allemaal wel. Maar ik ga me er niks van aantrekken".

Het filmpje komt uit 1965. Er hangt soms zichtbaar een microfoon boven Sinatra. Foutjes houden het menselijk. Foutjes horen erbij. De man met de stem was ook nog eens verkouden. Verkouden! En dan zo die woorden, die zinnen kunnen zingen.

And I like you under my skin

Je hoort hem bijna zeggen, "Zo, het is niet anders".

En dat allemaal in 2 minuten. 

Hoe kun je het best een kat inpakken voor de kerst?

 

Ik heb het vanmorgen zelf nog geprobeerd.

Maar hij wilde niet.

Hij wilde gewoon brokjes, zoals elke dag. 

En geen getut met zijn staart, of plakband.

De bibliotheek is er voor vragen. Het maakt ons niet uit wat er gevraagd wordt. Wij zoeken een antwoord en geven dat dan door.

Met dit blog is het hetzelfde. Het geeft antwoord op wat voor vragen dan ook.

Daarom vandaag een antwoord op die voor sommige mensen nijpende en nu ook zo langzamerhand dringende vraag; 

"Hoe kan ik het best een kat inpakken voor de kerst?".

Ja, dat is nog eens wat anders dan een kerststukje maken.

Aan het beantwoorden van deze vraag kunnen veel zinnen besteedt worden. 

Leg de kat in het midden van het papier, natuurlijk met het bedrukte patroon naar beneden.

Knip openingen voor zijn poten.

Knip van tevoren alvast stukjes plakband.

Maar als je alles op moet schrijven heb je al gauw een 50 centimeter tekst.

Een duidelijk instructiefilmpje werkt dan zoveel beter.

Hier staat het filmpje met de beste uitleg. Helder, overzichtelijk. Een goed doordachte stap voor stap handleiding.

Omdat er natuurlijk meerdere manieren zijn staat hier een heel overzicht. 

Zelf vind ik dat je altijd veel leert van filmpjes waarop het allemaal niet zo lukt. Daarom zet ik er zo één hier neer.

Mij heeft het nog niet geholpen, maar vanavond probeer ik het nog een keer. Het is tenslotte nog geen kerst.

Veel plezier, tot de volgende vraag en sterkte, als het niet lukt kunt u altijd dat kerststukje nog eens proberen

Ton

Een soort van over Lawrence of Arabia

Zondag 15 dec. 2013 hoor ik op het nieuws dat Peter O' Toole is overleden, hij werd wereldberoemd door een rol, als de hoofdrolspeler van de beroemde film Lawrence of Arabia. hij werd 81 jaar. Hij kreeg een ere Oscar voor zijn werk.

Dit weekend kwam de jongste zoon van mijn broer weer eens bij mij logeren.
Vanaf het moment dat hij geboren is hebben wij een hechte band, een klik zogezegd.
Als hij er is laten we onze fantasie gaan. We schilderen, knutselen, zoeken in de natuur naar materialen om iets moois mee te maken.
We maken tipi's, totempalen, we vullen schatkisten.
We struinen rommelmarkten af op zoek naar schatten, een ring, een masker, iets wat volgens ons een mysterieuze achtergrond moet hebben gehad.
We fantaseren er verhalen bij.
Maar nu is hij 12 en beseft dat de wereld op hem zit te wachten en twijfelt of die geweldige fantasieën hem wel verder kunnen helpen.
Ik heb een hele stapel boeken voor hem klaarliggen. Over het wilde westen, De mysterieuze aarde en de Donald Duck.
Ook de film Indiana Jones, maar eerst gaan we de kerstboom opzetten.
De hele middag is hij bezig om mijn huis prachtig te versieren en s' avonds zitten we in een met kaarsen en kerstboomlichtjes versiert huis.
Als hij naar bed gaat vraag ik hem wat hij wil lezen, Robinson Crusoe heeft hij uit en hij hoeft geen nieuw boek.
De volgende dag vindt hij geen schatten meer op de rommelmarkt, maar net als we besluiten naar huis te gaan valt zijn blik op een speelgoedauto, een rode Ferrari.
Misschien wel een nieuwe toekomstdroom, we nemen hem mee.
We kijken samen naar de film van Indiana Jones, maar ik denk alleen om mij te plezieren.
S' avonds als hij weer thuis is, nestel ik me op de bank om de film Lawrence of Arabia voor de zoveelste keer te bekijken.
Mijn blik valt op een houten beeldje, een Afrikaanse vrouw. Vanmiddag gekocht van iemand die mij vertelde dat het beeldje in een kist zat, gevonden op de zolder van haar inmiddels overleden schoonfamilie.
Ja lieve jongen, je tante laat haar fantasieën nog even gaan.


De film Lawrence of Arabia (1962) Het op waarheid gebaseerde meesterwerk Lawrence of Arabia geregisseerd door David Lean. Tijdens de WO 1 krijgt de Britse Luitenant T.E. Lawrence de opdracht de Arabieren te steunen in hun gevecht tegen de Duitsgezinde Turken. De Brit slaagt erin de genegenheid te winnen van de Arabieren en in het bijzonder van prins Feisal. Er ontstaat een bijzondere vriendschap tussen deze twee eigenzinnige leiders.

De film is via deze link in de bibliotheek te reserveren.

Conny

Na 112 jaar sneeuw in Cairo?

Het sneeuwde in Egypte.
En misschien kwam het doordat dat raar leek, sneeuw in een heel erg warm land, maar die sneeuw kwam je overal tegen.

De foto hierboven, van de sphinx bij de piramides ging het internet rond en op het journaal zag ik een foto van een spaarzaam besneeuwde pop met daarvoor een nieuwslezer die met ingehouden opwinding vertelde dat het voor het eerst in 112 jaar had gesneeuwd in Cairo.

Het wordt dan misschien geen witte kerst, maar sneeuw in Egypte is ook mooi.

Alleen, er klopte een paar dingen niet helemaal.

De foto van de sphinx bleek gemaakt te zijn in het Tobu World Square thema park in Japan. Tobu is een soort Madurodam, miniatuurdingetjes dus.

En dan die 112 jaar. Misschien kwam het door het precieze van het getal dat de halve wereld dat nummer overnam. Maar helaas, dat klopte dus ook niet.

In Egypte, en ook in Cairo sneeuwt het vaker. Niet heel vaak en niet heel veel. Maar toch, het sneeuwt er.

Maar hoe kwam die 112 jaar dan de wereld in?

Ergens rond 13 december twitterde @AmrElGabry dat getal de wereld in. En zoals dat schijnbaar soms gaat werd het door iedereen en meer mensen overgenomen. Ook nadat Amr aangaf dat hij het getal maar bij elkaar geraden had bleef 112 jaar rondzingen.

Het aardige is dat @AmrElgabry in zijn twitterbio de volgende regels heeft staan:

Question Everything. Assume Nothing

Dat zouden we meer moeten doen.

Staan The Ramones eigenlijk in de Top 2000?

December is een feestelijke maand.
Sinterklaas, Kerst, met wat geluk iets van sneeuw.

En dan is er natuurlijk dat nationale fenomeen de Top 2000.

Nog een keer steeds dezelfde, al helemaal sufgedraaide liedjes.
En het eindigt met Queen, of The Eagles.
Zekerheden in het leven zijn leuk, maar het moet niet te saai worden.

Dus doe ik vandaag een liedje dat best in die Top 2000 had kunnen staan.
Het is tenslotte ook al meer dan 30 jaar oud.

Kort, hard, puntig en met een fijne tekst.
1,2,3,4!

Ton

Het Dagelijks Seksime Project

"Waarom zijn alle reclames voor afslankproducten gericht op vrouwen?
De mannelijke bierbuiken die met kratten pils tegelijk de supermarkt uitlopen worden daar zelden op aangesproken, terwijl een vrouw met een (heel acceptabele) maat 42 bij één koekje al wordt weggezet als vetzak door eigen schuld."

Dit citaat is één van de stukjes tekst op de Nederlandse bladzijdes van The Everyday Sexism Project.

"Het Everyday Sexism Project bestaat om gevallen van seksistische ervaringen van vrouwen op een dagelijkse basis te catalogiseren. Ze kunnen ernstig zijn of onbeduidend, enorm beledigend of zo voelen alsof je moeilijk doet om niks en zo genormaliseerd zijn, dat je niet eens het gevoel hebt in staat te zijn om te protesteren. Zeg zo veel of zo weinig als je wilt, gebruik je echte naam of een pseudoniem – het is aan jou. Door je verhaal te delen laat je de wereld zien dat seksisme wél bestaat, dat vrouwen er nog steeds elke dag mee worden geconfronteerd en dat het een valide probleem is om te bediscussiëren."

Je kun het project ook volgen op Twitter, @EverydaySexism al zijn de tweets voor 99,9% wel Engelstalig.

Op de Nederlandse pagina's kom je trouwens regelmatig opmerkingen van mannen tegen. Die ook wat vinden. Dat zal misschien iets met de aard van de Nederlandse man te maken hebben. Maar daar ga ik verder even niets over zeggen.

Boeiend, interessant, ogen-wat-verder-openend project. Het is de moeite waard om de website eens, of wat vaker te bezoeken.
En mocht je nu denken "Hoezo dan?" dan ... nou ja, dan is hier nogmaals de link.

Californication (dvd)

Californication gaat over Hank (gespeeld door David Duchovny, bekend uit The X files) een aan seks  en andere dingen verslaafde schrijver die één keer hit van een boek heeft geschreven en daarna weinig meer. Hij mist een doel in het leven, hij mist zijn ex en zijn dochter en met zijn writersblock en drankzucht is hij een wandelend cliché. 

Hank Moody is beledigend en cynisch maar weet het charmant te brengen.

De serie heeft een losse seksuele moraal maar desondanks verlangt Hank terug naar zijn gezin. De serie heeft humor en kijkt lekker weg.

Ik kijk uit naar seizoen 6 die in april (wordt Hank nu eindelijk volwassen?) uitkomt en dat ik deze kan reserveren in een bibliotheek. In Langedijk hebben we deze dvd serie niet maar u kunt materialen die we niet zelf hebben altijd in een andere bibliotheek reserveren. Reserveren uit een andere bibliotheek is €0,50 en een reservering uit eigen bibliotheek is gratis.

Ondertussen heb ik al diverse DVD series gekeken door ze te lenen via de bibliotheek. Dit is aanzienlijk goedkoper dan steeds een box zelf aan te schaffen. Ook weer een voordeel van de
bibliotheek. Claudia

De kerstVakantieBieb (app)

Er zijn dagen dat je je enigszins het hoofd breekt over een blogtekst. Niet dat er niet altijd wat te vertellen valt. Maar het moet er ook nog een beetje aardig leesbaar staan,

Vandaag is dat even anders.
Het blogje van vandaag gaat over de VakantieBieb.

De ontzettend aardige app met daarin allerlei boektitels die je op je telefoon, iPad en dat soort dingen kunt lezen. Zomaar, gratis en voor niks. Die app dus.

De VakantieBieb is weer bruikbaar, tot en met 25 januari.
Daar hoef je dus verder geen mooie zinnen aan te wijden.

Gebruik de app.
Of, als je hem nog niet hebt, download hem. In de Appstore, of in Google Play.

Hieronder een lijst met titels die er deze periode in te vinden is.

Abdelkader Benali	De stem van mijn moeder
Alex Kava	Duister kwaad – Een Maggie O’dell thriller
Allard Schröder	Wenst
Allen Zadoff	Boy nobody
Anders Roslund, Börge Hellström	De uitlevering
Anita Verkerk	Prinses Flirt
Anna Enquist	Het meesterstuk
Anne Provoost	De arkvaarders
Arthur Japin	Alle verhalen
Bart Moeyaert	Graz
Bernlef	De onzichtbare jongen
Bill O’Reilly en Maritn Dugard	Killing Kennedy – Het einde van een droom
Christiaan Weijts	Via Cappello 23
Désanne van Brederode	Mensen met een hobby
Dido Michielsen	Moscow Times – Het Russische avontuur van Derk Sauer en Ellen Verbeek
Doeschka Meijsing	De weg naar Caviano
Doeschka Meijsing	Over de liefde
Els Florijn	Lichtjes in je ogen – kerstverhalen
Fran Bambust	Zeven dubbeltjes en een trein
Frans Pointl	Poelie de verschrikkelijke (kattenverhalen)
Friederike de Raat	Hoe bereidt je een paard? & andere onuitroeibare taalfouten
Geert Kimpen	De geheime Newton
Gerardo Soto Y Koelemeijer	De gestolen kinderen
Gerrit Krol	Rondo Veneziano
Guus Kuijer	Izebel van Tyrus
Håkan Nesser	De zwaluw, de kat, de roos en de dood
Harm Tilstra	De dag dat Connor verdween
Hella S. Haasse	De meester van de neerdaling
Henning Mankell	De Chinees
Inez van Loon	Lara
Inez van Loon	Skatespotting
Iris Koppe	De man met de schaar
Iwan Tol	Hans Kraay jr. – Achter de kleedkamerdeur
Jan Siebelink	En joeg de vossen door het staande koren
Jessica Khoury	Onsterfelijk
Johan Theorin	Schemeruur
Joke Hermsen	De liefde dus
Joost Zwagerman	Vals licht
Julie Kagawa	De IJzerkoning
K. Schippers	Poeder en wind
Kees ´t Hart	De revue
Leen Vandereyken	Anna Amanda de eerste
Leo Pleysier	Wit is altijd schoon
Lisa Marklund	Teken van leven
Lisette Lewin	Voor bijna alles bang geweest
Lynne Graham	Zinderend kerstfeest
Maarten ‘t Hart	Verlovingstijd
Maarten van Rossem	De Verenigde Staten in de twintigste eeuw
Margriet de Moor	Zee-binnen
Marie Kessels	Ruw
Marion Bloem	Ver van familie
Mark Walden	HIVES – Hoger Instituut Voor Eersteklas Schurken
Marte Jongbloed	Een roos in de woestijn
Michael Connelly	De zwarte doos
Monika van Paemel	De koningin van Sheba
Nanda Roep	Plaza Patatta – De theatergek
Nanda Roep	Bitter en glamour
Natalie Koch	Streken
Nathalie Pagie	De toneelclub
Nicolien Mizee	Toen kwam moeder met een mes
Patrick Lagrou	Dolfijnenkind
Peter van Gestel	Mariken
Ransom Riggs	De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine
Reggie Baay	Gebleekte ziel
Remco Campert	Het avontuur van Iks en Ei
Richard de Nooy	Zacht als staal
Rien Broere	De juf die buitenspelen als huiswerk opgaf
Robbert Welagen	Porta Romana
Robert Anker	Hajar en Daan
Robyn Carr	Een kerstmis naar haar hart
Sandra Berg	Geen weg terug
Sanneke van Hassel	Nest
Sarah Prineas	De dief en de magiër
Silvia Tennenbaum	De Wertheims – Twee oorlogen, één familiegeschiedenis
Simon Scarrow	Gladiator 1 – Vechten voor vrijheid
Simon Vestdijk	Pastorale 1943
Siri Kolu	Ik en de rovers zingen karaoke
Siska Mulder	Met zachte hand
Sophie Zijlstra	Potifars vrouw
Stevo Akkerman	Donderdagmiddagdochter
Stijn van der Loo	De Galvano
Tessa de Loo	Harlekino
Thomas Rosenboom	Vriend van verdienste
Tomas Lieske	Gran Café Boulevard
Willem Brakman	Een winterreis
Willem Otterspeer	Dorbeck waar ben je? – Een biografisch essay over De donkere kamer van Damokles

Vandaag kan er maar één lied

Vandaag kan er maar één lied.

N'Kosi Sikeleli is het volkslied van Zuid-Afrika.

Voor een deel is het een oud lied uit 1897. Dat deel was ook het officiële lied van het ANC.
Het andere, tweede stuk van N'Kosi Sikeleli komt uit 1921 en is, met een andere tekst altijd het volkslied van Zuid-Afrika geweest.

Een groot lied, voor een groots man.

 
Informatie over de illustratie op de omslag van The New Yorker staat hier.  

Ton

Paulus de boskabouter en Sinterklaas

Dit postje heeft hier al eens eerder gestaan. Een soort van.
Ik ga er daarom maar eens een echte traditie van maken.

Van Paulus de Boskabouter en Sinterklaas.

Vanmorgen vroeg stond ik voor een huiselijke boekenkast en vond een paar exemplaren van het onverslijtbare "Paulus de hulpsinterklaas".

Leuker, misschien gezien die verhitte discussies van de laatste maanden is "leuker" waarschijnlijk weer eens niet het goede woord maar ik weet even geen ander, is het korte verhaal "Piet en de Pietjes". Het is niet echt een Paulus verhaal en de tekening is, ... nou ja, nogal donker. Maar Paulus staat er op.

  

Kabouters, echte kabouters bedoel ik, niet een suf maaksel als een kabouter die zich Plop noemt lijken iets met Sinterklaas te hebben.

Zo, dat was een uiterst moeizaam bruggetje naar wat traditie gaat worden. Het op 5 december op dit blog plaatsen van de geluidsopname van "Paulus viert Sinterklaas". Ooit was het een flexidiscje, zo'n buigzaam 45 toeren plaatje. Nee, een mp3 kun je niet buigen nee.

Jean Dulieu, schrijver en tekenaar van Paulus deed alle stemmetjes zelf. Wat knap is. En wellicht ook hopeloos ouderwets. Maar dat past dan wel weer bij Sinterklaas.

Ga er even voor zitten. Misschien denk je eerst, "Ach ...".

Maar als we allemaal zo gelukkig worden van de Luisterbiebapp dan is wat tijd voor een handvaardig gemaakt hoorspel toch weer niet teveel gevraagd.

De opname komt van de website archive.org en stamt uit 1963.

 

Vanessa Diffenbaugh - De verborgen taal van bloemen (boek)

De hoofdpersoon in dit boek, Victoria Jones, gebruikt de taal van bloemen voor het
overbrengen van  emoties zoals verdriet, wantrouwen en eenzaamheid.

Na een traumatische jeugd, doorgebracht in tehuizen en pleeggezinnen, komt ze op
18jarige leeftijd op straat te staan.  Ze slaapt in een park waar ze ook een bloementuintje
aanlegt.
Ze krijgt werk in een bloemenzaak en daar komt ze tot de ontdekking dat ze een gave heeft: door de juiste bloemen uit te kiezen geeft ze haar klanten wat ze nodig hebben.
Tijdens haar bezoeken aan de bloemenveiling leert ze Grant kennen, een koopman aan wie ze haar hart verliest.
Behalve over bloemen gaat het in dit verhaal ook over het belang van familie en de liefde.
Heden en verleden worden in dit boek afgewisseld en worden beiden in de ik-vorm verteld. Het heden vertelt hoe ze geworden is zoals ze nu is. Het gaat daarin over de strijd waarin ze het vertrouwen in haarzelf en de mensen om haar heen moet herstellen. Het verleden dwingt haar om de pijnlijke gebeurtenissen uit haar leven onder ogen te zien en te besluiten hoeveel ze durft te riskeren voor een tweede kans op geluk

De roman gaat over tot bloei komen, over kunnen groeien zonder wortels.

Naast het pakkende verhaal is de informatie die de lezer meekrijgt over de bloemen en hun taal heel boeiend. Achterin het boek zit ook een “Victoria’s bloemenlijst”.

Laatst kwam een lezer special vragen om dit boek, zij ging een opleiding volgen voor bloemist en
een docent had haar dit boek aangeraden en ik kan me daar wel wat bij voorstellen.

"De verborgen taal van bloemen" is te leen, of te reserveren in de bibliotheek Langedijk.

Agnes

Cataloguskaartjes

Bah, wat ben ik toch weer onverwacht ouderwets.

Vanmorgen bladerde ik in de trein door wat eerder geposte twitterberichtjes. Mijn ogen bleven steken bij een tweet van @Brainpicker. Een tweet over oude cataloguskaartjes. Hoe oud moet je zijn om daar iets van "O ja" bij te hebben?

Van heel lang terug herinner ik me iemand die vergeten was de pin die cataloguskaartjes in de bak hield goed te bevestigen. Een regen van kaartjes bedekte de vloer van de bibliotheek. En dan die keer, op een stageadres, waar iemand me naar een bureau bracht dat van rand tot rand vol lag met stapels cataloguskaartjes. Stapels van zeker 30 centimeter hoog. Of ik die maar even op volgorde wilde gaan leggen.

Maar goed, daar ging de tweet niet over.

Bij Amazon, die van die drones, kun je een catalogusbakje bestellen met replica's van kaartjes uit de Library Of Congres.

Nerdy maar leuk. Misschien zelfs Geeky maar leuk.

Maar eigenlijk vond ik deze zinnen nog leuker, of opvallender.

"When Melville Dewey devised his revolutionary decimal system in the late 19th century, he imposed order on the chaos of the library by creating a taxonomy of book placement. Suddenly, librarians were no longer needed — at least not as literal book-retrievers, which had been their task for centuries. Instead, they found a new role as intellectual guides who helped patrons decide what to read and scholars find the books best suited for their research."

Mensen die in bibliotheken werken, niet allemaal maar een aantal, willen zichzelf nog wel eens overbodig voelen. Het internet enzo. Daar staat alles toch al op? Waar zijn bibliotheekmedewerkers dan nog voor nodig?
Dat gevoel is dus niet nieuw. Zelfs iets als ouderwetse cataloguskaartjes zorgde ooit al voor vertwijfeling.

En op een lastig uit te leggen manier werd ik van dat besef eigenlijk heel vrolijk,
En wakker.

Ton