Er zijn melancholieke liedjes.
Er zijn zielige liedjes.
Er zijn ronduit depressieve liedjes.
En er is de overtreffende trap van dat alles.
"It makes no difference" van The Band.
Een lied waar een bijvoeglijk naamwoord voor moet.
Alleen zoek ik nog naar dat woord.
De zon schijnt niet meer, het regent, de wolken hangen laag en er is ook al geen redding te bekennen.
And the sun don't shine anymore
And the rains fall down on my door
These old love letters
Well, I just can't keep
Just like the gambler says:
"Read 'em and weep"
And the dawn don't rescue me no more
And the rains fall down on my door
These old love letters
Well, I just can't keep
Just like the gambler says:
"Read 'em and weep"
And the dawn don't rescue me no more
Alles aan het lied is dat nog niet gevonden bijvoeglijke woord.
De tekst. De melodie. De manier waarop Rick Danko het zingt. De gitaarsolo van Robbie Robertson. Het arrangement. De saxofoon van Garth Hudson.
Leed, leed en nog eens leed is het.
En drie van de muzikanten in het filmpje zijn ondertussen ook al dood.
Met een moderne, ironische kwinkslag zou dit stukje nog wat luchtig kunnen eindigen.
Maar ik bedenk net het ook niet echt toereikende woord droeftse.
Het wordt dat woord,
Ook al is daar dan weer niets ironisch luchtigs aan.
Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten