vrijdag 3 januari 2014

Hij zal ons helpen, zingen ze


Het was nog een hele reis, om bij de begraafplaats in Highgate te komen.
De metro, overstappen en dan nog een heel stuk lopen.

Het klinkt als een gospellied, blanke gospel misschien maar de religie zit overal

When your dreams are scattered
Just like the wind blown sand
And you feel, you feel you need a friend
I'll be there, reach out your hand


And when the tempest is raging
I want you to know got a friend that's true
Just like a shelter, in a time of storm
I'll see you through, that's what I'll do


I'll see you through your bad times
I'll see you through your fears
I'll see you through your hang ups
Honey I'll dry all your tears

The Housemartins maakten midden jaren 80 twee platen. In Nederland had de groep een hit met "Happy Hour". Een vlug en vrolijk lied. Tot je naar de tekst luistert en het blijkt te gaan over uit drinken moeten met de baas om daarna misschien promotie te kunnen maken. 
En zo is het ook met de rest van hun liedjes. Vrolijk aan de buitenkant, bijterig aan de binnenkant. 
In 1988 stopt de groep. Een deel vormt daarna The Beautiful South en Norman Cook wordt Fatboy Slim.

Op twee derde van het lied zit het draaipunt, de aap die uit de mouw komt.

If you're living on the dole and there's no sugar in your bowl
All you need to do is give a little knock
Don't despair he'll be there with his loving and his care
Marx will work for us right around the clock

He's alright, he's alright
He's alright, he's alright

Het is zo lang geleden dat ik niet meer precies weet wanneer het was. Al was ik toen, om de man die ook over shelter en storm zingt aan te halen wel veel ouder dan ik nu ben

Bij het graf van Marx in Highgate lagen wat verdorde bloemen. Op het lint dat aan die bloemen had gezeten was vervaagd te lezen dat Chinese vakbondsmensen de dode man bewonderden. Verder was het stil. Eigenlijk viel het, na al het gedoe om er te komen nogal tegen. En het beeldhouwwerk op het graf leek ook erg op een kabouter uit Tolkien. Al zei ik dat niet.

Om de paar jaar schalt de muziek van The Housemartins een tijdje door de flat. Als de aap uit de mouw komt in "I'll be your shelter" moet ik daar nog elke keer om glimlachen en "He's alright" zing ik zelfs zachtjes mee. 
Maar verder is de revolutie nooit gekomen.

 

Ton

Geen opmerkingen:

Een reactie posten