"Behandel ons niet als kinderen"

Gisteren tekende ik, namens de bibliotheek Langedijk, het convenant van het Bondgenootschap voor Geletterdheid Kennemerwaard.

Ik kopieer en plak even uit het convenant.

"Een bondgenootschap: waarom en met welk doel?

Laaggeletterdheid is overal en komt voor in alle lagen van de bevolking. Om laaggeletterdheid effectiever aan te pakken wordt daarom met diverse publieke en private partijen een bondgenootschap opgericht. De doelstelling van dit bondgenootschap is om gezamenlijk laaggeletterdheid in de regio te voorkomen en te verminderen."

Als u deze zinnen zomaar kunt lezen en begrijpen dan hoort u dus duidelijk niet bij de groep van zo'n 1,3 miljoen mensen in Nederland die moeite hebben met lezen en schrijven. En, laten we eerlijk zijn, u kunt zich waarschijnlijk ook niet echt goed voorstellen wat het is, hoe het moet voelen, wat voor probleem het is, om niet goed te kunnen lezen en/of schrijven.

Het convenant werd gisteren door zo'n 30 organisaties en gemeentes ondertekend. Er waren toespraken, presentaties. Maar het meeste indruk maakte de opening.

Er werd een klein toneelstukje opgevoerd. Leidinggevende, medewerker, functioneringsgesprek. Tijdens het gesprek werd duidelijk dat de medewerker niet kon lezen. En er kwam een oplossing.

Toen het toneelstukje klaar was sprak de meneer die de leidinggevende speelde even verder. Het was een brede meneer, niet zo'n één die je even omver duwt. Het ontging me eerst even maar hij sprak uit eigen ervaring. Nog niet zo lang geleden kon hij zelf niet lezen. En toen hij dat vertelde schoot hij vol. Eventjes maar, maar de emotie was er wel. En hij vertelde dat "ze" met heel veel waren. En dat het moeilijk was toe te geven dat je niet kon lezen of schrijven. En dat "we" hen niet als kinderen moesten behandelen maar als volwassen mensen. Dat er verder niets mis met hun was.

Over wat wij, als bibliotheek, hopelijk in samenwerking met de gemeente gaan doen om laaggeletterdheid verder aan te pakken, daar komt later nog wel meer over.

Ik ga nu eerst even bij een groep mensen zitten die hier in de bibliotheek oefenen met taal. Omdat ze graag goed Nederlands willen kunnen spreken, de taal willen begrijpen, zodat ze verder kunnen komen in dit land.

En het onderwerp waar ze vandaag over praten is eten.
En ik heb een magnetron gezien.
Dus ...

Liedje voor de vrijdag erbij.

Hoe gaat het eigenlijk, met de bezuinigingen en de bibliotheek Langedijk?

Het is al absurd lang terug dat er een nieuw bericht op dit blog verscheen.

Niet dat er niets gebeurd is, helemaal niet. Maar het meeste van wat er gebeurde ging over de bezuinigingen. Een stapje vooruit, twee achteruit, en weer vooruit. En elke keer een tekst over een klein stapje schrijven, dat schiet niet op.

Hoe zat het ook alweer?

Ergens, in het begin van het voorjaar kreeg de bibliotheek, net als alle andere stichtingen, clubs verenigingen etc in Langedijk te horen dat de gemeentelijke subsidie in 2015 met 40% zou verminderen.

40% is veel, heel veel. En daarom werden er drastische en dramatische keuzes voorbereidt;

Zes van de tien medewerkers zouden worden ontslagen
De bibliotheek in De Binding ging de huur van de eerste verdieping, de jeugdafdeling en de kantoren op die verdieping opzeggen.
Het steunpunt in Sint Pancras zou worden gesloten
De collectie zou ernstig in omvang afnemen

Zo'n beetje de grootste kostenpost van de bibliotheek is de huur die wij in het gebouw De Binding betalen, meer dan twee ton is het.

De grote doorbraak, om het maar zo te noemen, kwam met het voorstel van het college om vanaf 2015 de huur in De Binding fors te gaan verlagen. In het her en der al veel besproken accomodatieplan van de gemeente Langedijk wordt gesproken over het werken met een zogenaamde maatschappelijke huur. Over dat begrip kun je weer lang praten maar laten we het er op houden dat het heel fors veel minder is dan we nu betalen.

Een ander onderdeel van het accomodatieplan is het voornemen om in De Binding veel meer instellingen onder te brengen. Met als voorwaarde dat die dan ook flink met elkaar gaan samenwerken. Ook al een goed idee. De bibliotheek ziet dat helemaal zitten. Wij zien veel mogelijkheden en zijn ook al druk met andere instellingen in gesprek.

Is het dan nu allemaal geregeld? Opgelost?

Nee.

Ook al wordt de huur lager, dan nog gaan er dingen veranderen in de bibliotheek. Maar, dat gaat dan wel geleidelijk en we kunnen er voor zorgen dat de dienstverlening zoals die nu is voor een groot deel overeind blijft, en we kunnen aan de slag met nieuwe vormen van dienstverlening in samenwerking met anderen.

En het accomodatieplan moet natuurlijk nog wel "even" door de gemeenteraad worden aangenomen.

En die zin staat er best makkelijk. Maar dat is hij natuurlijk in de praktijk weer niet. Weinig is makkelijk, in de praktijk.

Maar, wil de bibliotheek Langedijk kunnen overleven, als iets echts, als iets waar u wat aan heeft en waar u met plezier, interesse en nieuwsgierigheid naar toe kunt blijven komen dan moet het wel. Dan moet het accomodatieplan, en met name de maatschappelijke huur wel door de raad worden aangenomen. Want anders gaat het niet lukken. Zonder dollen, of overdrijving. Dan worden de maatregelen zoals die eerder in dit stuk stonden allemaal en helemaal uitgevoerd.

Hoe erg dat dan ook zou zijn.

Even zo even "tussendoor`" was er een voorleeswedstrijd

Afgelopen zaterdag organiseerde de bibliotheek in samenwerking met de moskee van Langedijk een voorleeswedstrijd.  In de moskee vindt wekelijks huiswerkbegeleiding plaats voor zo’n dertig kinderen en maar liefst tien daarvan namen zaterdagmiddag plaats in de grote voorleesstoel. 

De leeftijd varieerde van 7 tot 12 jaar en omdat een beginnende lezer niet te vergelijken is met een gevorderde lezer werd er in verschillende leeftijdscategorieën een prijs uitgedeeld. De kinderen hadden veel fans meegenomen, zodat het een heel feestelijke middag werd, compleet met Marokkaanse lekkernijen. 

Het aanwijzen van winnaars was geen gemakkelijke opgave, maar de jury vond dat er in elke categorie een lezer was die nét iets extra's had toegevoegd. Zo presteerde de jongste winnaar het om niet alleen voor te lezen, maar ook een stukje te zingen.

Wethouder Bert Fintelman was een van de juryleden en reikte de prijzen uit aan de drie winnaars: Fatima Zahra Igoulzane (categorie 7/8 jaar), Ismael Ben Habbou (categorie 9/10 jaar) en Amal Mansouri (categorie 11/12 jaar)

Meer foto's staan hier

Een blog over Geocachen.

( geo = aarde, cache= verstop- of bewaarplek)

Een blog schrijven over een boek, of iets luchtigs voelt wat vreemd onder deze omstandigheden...De toekomst van de bibliotheek, hoe gaat het verder, met al die bezuinigingen?

Ik had bedacht te schrijven over Geocaching. Een leuke bezigheid die bijna overal te doen is.

Toch maar proberen dan. In de bibliotheek kun je dit boek vinden,  "Op avontuur met geocaching".

De subtitel is , het complete infoboek voor jonge schattenjagers. Een jeugdboek dus.

Nu is geocaching voor alle leeftijden, zelf ben ik het gaan doen met mijn zoon van 8. Want wat is er nu spannender dan door de bossen lopen, op zoek naar een schat?

Op je smartphone kun je een app downloaden. Een gratis versie en een betaalde is ervan. De lite, is de gratis versie,  en is om mee te starten goed genoeg.

Een GPS is niet direct nodig dan, want met deze versie kun je op een kaart caches, lokaties ervan, zien die in de omgeving zijn.

Zo kun je dus gewoon een speurtocht doen in Langedijk. Verschillende zelfs!

Bij de Broekerveiling ligt een cache bijvoorbeeld en in het Diepsmeerpark kun je een speurtocht doen die uit onderdelen en opdrachten bestaat. Dan ga je vanuit een punt naar bepaalde aangegeven coördinaten, daar doe je een opdracht en met dat gegeven moet je de volgende coördinaten berekenen. En dat doe je dan een keer of zes tot je de uiteindelijke cache vindt. ( In dit geval is een GPS wel handiger dan een smartphone)

De maat van de cache kan verschillen. Van een klein kokertje zo tot een metalen bak. Die laatste zijn voor kinderen het leukst, want het is de bedoeling dat je er een object uitneemt en er iets in terug stopt.  Op die manier vind je dus echt een schat!

Het is lang niet altijd even gemakkelijk, om te vinden wat je zoek, maar dat geldt eigenlijk voor alles in het leven...een fout in een berekening kan je een totaal andere kant opsturen. En dan moet je opnieuw beginnen.  Herkenbaar toch?

Karin

Vroeger ...

Never travel without your library tiicket! RT @JonnyGeller: #SaveLibraries (Times letters) pic.twitter.com/nucvpFjsH1
— Hull Libraries (@hull_libraries) 5 juni 2014

... toen je je bibliotheekkaart nog gewoon paspoortvervanger kon gebruiken. 

Het is lastig praten tegen een rekenmachine

Tja.

Na een hoop gepraat met ambtenaren, wethouders, andere bezuinigingsslachtoffers zitten we ...
geen idee waar we precies zitten eigenlijk.

Officieel is er niets anders geworden. Alleen weet nu de politiek, om het maar zo te noemen nu precies wat de gevolgen van de bezuinigingen zullen zijn.
Dus er kan straks niemand zeggen "Maar dat wisten we niet".

Maar het blijft lastig praten, met de gemeente. Over de bezuinigingen.
Het lijkt een beetje op twee mensen die in verschillende talen een gesprek proberen te voeren.

Kant 1, wij, aan de ene kant van de tafel praat het over de inhoud van het werk, wat de gevolgen voor de inwoners van Langedijk zullen zijn, over hoe we denken dat het anders kan.

En kant 2, de gemeente luistert, niet onvriendelijk, dat zeker niet. Maar de taal die teruggesproken wordt is er één die niet over inhoud of gevolgen gaat maar slechts over voorgenomen taakstellende bezuinigingen en de bijbehorende bedragen.

En die talen gaan nog niet samen.
En dat is ook meteen het meest frustrerende op dit moment. Dat die hele bezuiniging niets te maken heeft met een niet tevreden zijn over de bibliotheek, of dat de klanten afhaken en dat er niemand meer naar de bibliotheek komt, of dat niemand de bibliotheek nog belangrijk vindt.

Helemaal niet.
Integendeel zelfs.

Het is tot nu toe een rekenoefening. Niks geen inhoud, niets geen beleid of wat dan ook. Het is gereken. Om een bedrag te halen. Dat is belangrijk, maar daar zou het niet mee moeten stoppen.

Want het is erg lastig praten tegen een rekenmachine.

 
Ton

Er kan altijd nog wat meer bij, op het internet

Klik op het plaatje voor duizelingwekkende getallen.

Verpletterend vlug gaat het allemaal. 

Hup, weer een uur aan YouTube filmpjes erbij.
Zo, weer een paar duizend zoekopdrachten via Google.
Weer tigduizend likes op Facebook. 

Als je het allemaal bij zou houden zou er er geen tijd meer zijn om zelf wat toe te voegen.

Hemel en hel - Jon Kalman Stefansson (boek)

De IJslandse schrijver Jon Kalman Stefansson weet in prachtige bewoordingen een aangrijpend verhaal te vertellen over vriendschap, leven en dood.

Stefansson beschouwt Hemel en hel als het eerste deel uit een trilogie.

In dit eerste deel maken we kennis met Bardur en zijn naamloze vriend, “de jongen”.

Bardur en de jongen gaan op een dag met een groep vissers de zee op om voor een hongerloontje te vissen.

Op zee worden ze overvallen door een storm en Bardur raakt onderkoeld.

De jongen probeert zijn vriend te redden maar moet toezien hoe hij sterft.

Het boek “Paradise Lost”van John Milton heeft tot de dood geleid.

Bardur was zo onder de indruk van dit boek en dan speciaal van de volgende regels die hij zo mooi vond dat hij teruggelopen was naar zijn hut om ze nog eens te lezen zodat hij ze later aan zijn vriend kon citeren.

            Nu kwam de avond stil eraan en alles

            Was door schemer met haar kostuum bedekt

            De stilte was wat restte, want vee en vogel,

            De een naar zijn gras, de ander naar ’t nest,

            Was aan het zicht onttrokken.

Hierdoor vergat hij zijn warme jas mee te nemen.

De eerste helft van het boek gaat over de jongen die de zee opgaat om te vissen, zijn vriend verliest en zonder nog verder te willen leven het boek terugbrengt dat Bardur van een man uit het dorp geleend heeft.

De beschrijving van de mannen op zee, de kou, het donker, de wind, de mannen die vislijnen uitgooien is zo echt dat het lijkt of je er zelf bij bent.. Je voelt de kou als je het aan het lezen bent.

“Petur trekt met de haak de vissen aan boord en meteen daarna haalt Arni ze met een enkele, snelle beweging uit en nooit meer zwemmen ze met een wijd open bek in de donkerblauwe diepte om alles te verslinden wat kleiner is dan zij, die heerlijke tijden zijn voorbij en de dood verwelkomt ze, maar we weten niet wat de dood met ze doet, zou er aan gene zijde van de tijd een eeuwige zee zijn, vol gestorven vissen, sommige die hier allang zijn uitgestorven.

Het tweede gedeelte beschrijft zijn tocht terug naar het dorp.

Waarom verdergaan? Wat heeft hij hier te zoeken?

Had hij niet op de visserspost moeten blijven, bij het dode lichaam waken en ervoor zorgen dat het naar huis werd gebracht? Waarom heb je vrienden, en moet de vriendschap niet het graf en de dood overstijgen?

Hij kreunt omdat hij alles heeft verraden.

Het vertelt over de levens van de mensen die daar wonen, het grote verschil tussen rijk en arm.

Een stadje waar mensen met elkaar moeten samenleven, vreemde types,  weinig spraakzame, maar elkaar accepteren zoals ze zijn.

Zo wordt het verhaal verteld van een oude zeekapitein en krijgen we het achtergrond verhaal van de waardin van de herberg te horen.

Jon Kalman Stefansson heeft met Hemel en hel een verhaal geschreven dat door zijn beeldspraak en treffend weergegeven personages tot de verbeelding spreekt.

Het is een aaneenrijging van sfeerimpressies, sommige hemels maar het gros lijkt recht uit een ijzige hel te komen.

De titels van de 2 andere delen zijn:

Het verdriet van de engelen en Het hart van de mens.

Allen te reserveren in de bibliotheek.

Agnes

Bezuinigingsgevolgen

Staan ze dan al vast, die bezuinigingen?

Nee, die staan pas vast als de gemeenteraad een besluit heeft genomen. 

Maar, tot nu toe zit er weinig schot in de zaak. 

Dus wordt het tijd om iedereen bij te praten over de gevolgen van de dreigende bezuinigingsoperatie van 40%. 

In het kort.

Het inkrimpen van het aantal medewerkers van tien naar vijf. 

Het verlies van kwantiteit en (vooral) kwaliteit zal merkbaar zijn op de volgende punten:

De uitleen (de zichtbare 'buitenkant' van de bibliotheek) zal geheel door vrijwilligers uitgevoerd moeten worden. De openbare bibliotheek is een plek waar klanten verwachten gedegen informatie te krijgen over uiteenlopende vragen. Dit kunnen boek-gerelateerde vragen zijn (kunt u mij adviseren welk boek ik het beste kan lezen voor mijn vwo literatuurlijst?), maar ook algemene vragen over bijvoorbeeld het aanvragen van een Digi-D of het willen weten waar men terecht kan voor het oefenen van taal. Kennis van boeken/literatuur en een brede algemene kennis is een vereiste bij het op weg helpen van klanten met hun zoekvraag. Het huidig personeel is geschoold en volgt jaarlijks trainingen/cursussen om klanten goed te kunnen bedienen. 

Bij afwezigheid van professionals kunnen klanten niet altijd adequaat geholpen worden. 

Bij de klantenservicebalie vindt verder de hele verwerking plaats van het (landelijk) netwerk van uitlenen en reserveren. Wordt er uitsluitend met vrijwilligers gewerkt, dan zal er een vergroot risico zijn op onnauwkeurigheden in dit uitgebreide en  ingewikkelde systeem omdat de beoordelingsvaardigheid, de zoekvaardigheid en de computervaardigheid bij hen ontbreekt.

Onnauwkeurigheden leiden tot verstoringen van het systeem en ergernissen bij klanten.

De bibliotheek ondersteunt álle educatieve instellingen  van Langedijk, van VVE tot aan middelbaar onderwijs, met taal- en leesbevorderende activiteiten en trainingen aan professionals die er werkzaam zijn.

Groepsbezoeken voor met name de peuterspeelzalen, kinderdagverblijven en het basisonderwijs zullen nog slechts door 1 medewerker kunnen worden uitgevoerd. In de huidige situatie zijn er drie medewerkers die zich inzetten voor het bedenken, opzetten en uitvoeren ervan.

Het aantal taal- en leesbevorderende activiteiten en groepsbezoeken voor kinderen van 0 tot 12 jaar zal dalen van 250 naar ongeveer 70.

Het opzeggen van de huur van de gehele jeugdafdeling op de eerste verdieping.

Verplaatsing van de gehele bovenetage (jeugdafdeling) naar de begane grond heeft tot gevolg dat er geen ruimte meer is om groepen te ontvangen voor leesbevorderende activiteiten en (preventieve) lezingen.

De begane grond zal erg vol worden, zodat er geen ruimte meer is voor bijvoorbeeld ontmoeting, het rustig lezen van kranten en tijdschriften en het studeren.

De sluiting van het steunpunt in Sint Pancras.

De collectie van de bibliotheek daalt van bijna 50.000 materialen naar 35.000.

Bovenstaande maatregelen maken duidelijk dat de bibliotheek bij het uitvoeren van het bezuinigingsvoorstel van 40%  ernstig op kwaliteit en inhoud moeten gaan inleveren. Een stuk preventief beleid komt op losse schroeven te staan en de centrale rol die de bibliotheek heeft in het educatieve netwerk  én als uniek toegankelijk en laagdrempelig gebouw in de gemeente lijkt hiermee te komen vervallen.

Kan het ook anders?

Ja. 

Door veel meer instellingen in de gemeente in het gebouw De Binding te huisvesten zouden, door het delen van ruimtes, medewerkers en materieel de kosten flink kunnen dalen. En er zou ook nog eens een aantrekkelijker gebouw kunnen ontstaan. 

Die besparing, gekoppeld aan een bezuiniging waar we al rekening mee hielden zou al een flink deel van de bezuiniging voor 2015 kunnen invullen.

Maar dan moet er wel heel gauw door de gemeente, die in veel gevallen huisbaas en opdrachtgever van de instellingen is actie worden ondernomen. Wanneer het “bezuinigingsprobleem” maar steeds per instelling bekeken blijft worden is dat, volgens ons, geen oplossing en blijft er in de gemeente straks weinig over.

Na de vorige tekst over de dreigende bezuinigingen reageerden er veel mensen met “Kunnen wij nog wat doen?”. Dat kan.

We zouden iets met handtekeningen kunnen doen, of met voorbedrukte kaartjes. Maar of zoiets nog veel indruk maakt?

Via deze link komt u bij een pagina op de website van de gemeente. Op de pagina staan alle (burger)raadsleden met hun emailadres. Zoek de partij waar u op gestemd hebt en stuur hen een mail, met wat u vindt van de bibliotheek, waarom die voor u van belang is. 

Hou het vriendelijk en stuur maar één mail. 

Boos worden heeft geen zin en spammen is ook nergens voor nodig

De vreselijke belevenissen van Barnaby Brockett - John Boyne (boek)

Prachtig kinderboek geschreven door John Boyne, de schrijver van The boy in the striped pyjamas.

Het is een zeer fantasievol verhaal,  in de stijl van Roald Dahl. Prachtige beschrijvingen van de personen, afgewisseld met mooie uitspraken en absurde situaties.

De titel sprak mij aan, ik wilde wel weten wat er dan voor vreselijks was gebeurd. Ook de tekeningen zijn erg mooi en fijntjes gemaakt. 

Barnaby is anders en dat is hij in een gezin wat heel gewoon is en vooral heel gewoon wil zijn. Barnaby zweeft namelijk, de zwaartekracht heeft geen vat op hem. Thuis hebben de kamers matrassen op het plafond, zodat hij zacht land. Buiten moet hij aan een lijn, omdat hij anders weg zweeft. Later loopt hij met een verzwaarde rugzak, zodat hij toch kan naar school kan gaan. Erg leuk is het allemaal niet voor hem.

De “bijzondere” situatie van hun zoon vinden zijn ouders maar heel vervelend en trekt veel te veel aandacht. Uiteindelijk vinden ze dat het zo niet meer kan. Zijn moeder neemt hem mee op een wandeling en zorgt ervoor dat hij Barnaby weg zweeft…….De avonturen die hij daarna beleeft maken duidelijk dat het prima is om anders te zijn. In diverse landen ontmoet hij mensen die op hun manier ook anders zijn en met wie hij het heel goed kan vinden. Toch mist hij zijn ouders en broer en zus enorm. Uiteindelijk, via een bijzondere reis, bereikt hij de stad weer waar hij vandaan komt. Daar neemt hij een beslissing…………

De boodschap die het boek uitdraagt wordt op een fantastische manier verbeeld in taal en illustraties. Want wat is normaal en bestaat dat eigenlijk wel? Het verhaal is sterk en afwisselend, met een flinke dosis humor die de tragiek dragelijk maakt. Het zet kinderen tot denken aan over essentiële vragen en legt op subtiele wijze de zere vinger op het onderwerp pesten. Het knappe is dat het verhaal nergens overdreven sentimenteel of belerend is. Hoewel het boek niet bedoeld is voor volwassenen, vond ik het erg leuk om een heel fantasievol verhaal te lezen, met name door het spelen met de woorden en “slimme” uitspraken voor een jongetje van 8.  

De vertaling van de titel in het Nederlands vind ik minder geslaagd; De verschrikkelijke belevenissen van Barnaby Brocket. Naar mijn idee zijn de belevenissen van Barnaby niet vreselijk, alleen de gebeurtenis voorafgaande aan zijn omzwervingen, maar goed dat is een kleinigheidje. Als het kan, lees het boek in het Engels, de woordspelingen zijn prachtig!

Eveline

Vrijdag, bezuinigingsbijpraatdag

Vrijdag muziekjesdag lijkt een beetje Vrijdag bezuiningsbijpraatdag te zijn geworden.

Echt heel veel nieuws is er niet om te delen.

Er zijn plannen uitgewerkt, er is met ambtenaren gepraat.
Maar aan de dreigende 40% bezuiniging is nog niets veranderd.
Maandag praten we met de wethouder, over wat de consequenties van de bezuiniging zullen zijn. Daar praat ik u dan volgende week weer over bij.

O ja, en we hebben een mogelijk heel andere ruimte voor de bibliotheek gevonden. Voor als het echt helemaal fout gaat. 

De prijs voor de beste opmerking van de week over de dreigende bezuinigingen gaat naar @fzwaan die op Twitter een mooie zin tikte.

"Probleem is vaak [...] dat politici denken dat als de som klopt, dat het dan ook het goede antwoord is."

Dan toch ook nog even muziekje. Omdat afleiding soms best fijn is.

Lux Lisbon, ik had nooit van ze gehoord voor ze op Twitter iets tegen me zeiden.
Nu gebeurt dat vaker en als je dan wat terug zegt blijft het stil. Twitter is dan niet meer dan een opdringerige poging om jezelf onder de aandacht te brengen.
Maar, dit bandje praatte terug en dus luisterde ik.

Ik vind het fijn klinken. En je kunt het ook nog eens voor helemaal niets downloaden.
In het liedje Get Some Scars zitten ook nog eens mooie, ook wel trieste regels.

Oh, while we're young

let's go out and get some scars

cause when we're older wear

we need them to tell us apart

Ton

Lezen is goed voor kinderen, de ayatollah zegt het ook

Ik ga het verder niet over Iran hebben hoor.

Maar, op de Facebook pagina van Ayatollah Khamenei stond wat dagen terug de afbeelding hierboven met nog wat tekst.

Die kopieer en plak ik even hieronder. Ter informatie.

I would like to say that at my own home, everyone- with no exception- falls asleep at nights while reading. So do I. Not that I fall asleep while I am reading; I read until I feel sleepy, then I put the book away and go to sleep. All my family members have a book next to them when they want to go to bed. I believe every Iranian family should be like this. This is what I expect. Parents should make their children familiar with and interested in books. Even young children should learn to love books. Buying books should be considered a main part of family expenses. People should prioritize buying books over buying some decorative and luxurious stuff like these chandeliers, different sorts of tables, different furniture, curtains, etc. First, they should buy books on a par with bread, food and necessary stuff for living; and once this is provided, they can spend money on less necessary items. In short, they should become interested in books. Otherwise, the Iranian society will not achieve the goals and desires it deserves. 05/16/1995

Al zal het niet misschien niet de bedoeling van de ayatollah zijn geweest om de tekst van "Happy" te lezen en uit je hoofd te leren zodat je er vervolgens video van kunt maken


Ton