Het overkwam mij deze week weer: een klant bracht een boek terug en verzuchtte: “Wat een prachtig boek hè?” Het voelt als een intiem onderonsje dat ik vervolgens bruut verstoor omdat ik moet bekennen het boek niet gelezen te hebben. Komt vaak voor. Menig klant gaat ervan uit dat je als medewerker van de bibliotheek de volledige collectie verslonden hebt. Dat is niet zo. Zou ik best willen, maar het is niet zo. Het is gewoon niet te doen.
Toch is er een kans dat ik in het vervolg het onderonsje langer in stand kan houden en wellicht zelfs meer kracht kan bijzetten. Dat zit zo: Ik wil graag zinvol advies geven aan leerlingen die gaan ‘lezen voor de lijst’. Sinds begin dit jaar staat een prachtige collectie voor die doelgroep te pronken in een kast. Ik ga die hele verzameling lezen en met gepaste trots kan ik vermelden dat ik in de zomer systematisch van start ben gegaan: gewoon begonnen bij de letter A. Echt waar.
Nederlandse literatuur, auteur met een A. Mooie vraag voor Pim Pam Pet, maar dat spelen we nu niet. Kunnen we er wat noemen? Ik geef de drie auteurs die ik op de bovenste plank in deze volgorde aantrof: Kader Abdolah, Özcan Akyol en Rodaan Al Galidi. Verrassende namen (én boeken) van Nederlandse auteurs met oorsprong uit een andere cultuur.
Ik wil mijn leeservaringen delen, geheel in stijl, in alfabetische volgorde. Mocht er eens een boek voorbij komen dat u ook gelezen hebt, zoek mij dan even op in de bibliotheek, dan kunnen we samen fijn nagenieten!
Hier Nummer 1:
Auteur: Kader Abdolah
Titel: De Kraai (2011)
De Kraai is het Boekenweekgeschenk geweest in 2011, een flinterdun boekje dat ik met aandacht gelezen heb. Die aandacht was nodig om de mooie stijl van de zinnen tot mij door te laten dringen. Het verhaal over de uit Iran (toen nog Perzië) gevluchte schrijver die koffiemakelaar wordt in Amsterdam, is wat stoffig en nodigt niet uit om met ingehouden adem in één ruk uit te lezen. En dat is maar goed ook. Dit is typisch een boekje dat je vanwege de poëtische manier van schrijven regelmatig even moet wegleggen om mijmertijd te nemen. Bijvoorbeeld na de zin:
Wie nooit meer naar huis mag, raakt in een staat van verbeelding.
Zo’n zin maakt het boekje voor mij de moeite waard.Tereza
Wat een dapper streven, Tereza! Daar ben je wel even mee zoet! Als er een juweeltje tussenzit, hoor ik het graag van je.
BeantwoordenVerwijderen