Bezuinigingsgevolgen

Staan ze dan al vast, die bezuinigingen?

Nee, die staan pas vast als de gemeenteraad een besluit heeft genomen. 

Maar, tot nu toe zit er weinig schot in de zaak. 

Dus wordt het tijd om iedereen bij te praten over de gevolgen van de dreigende bezuinigingsoperatie van 40%. 

In het kort.

Het inkrimpen van het aantal medewerkers van tien naar vijf. 

Het verlies van kwantiteit en (vooral) kwaliteit zal merkbaar zijn op de volgende punten:

De uitleen (de zichtbare 'buitenkant' van de bibliotheek) zal geheel door vrijwilligers uitgevoerd moeten worden. De openbare bibliotheek is een plek waar klanten verwachten gedegen informatie te krijgen over uiteenlopende vragen. Dit kunnen boek-gerelateerde vragen zijn (kunt u mij adviseren welk boek ik het beste kan lezen voor mijn vwo literatuurlijst?), maar ook algemene vragen over bijvoorbeeld het aanvragen van een Digi-D of het willen weten waar men terecht kan voor het oefenen van taal. Kennis van boeken/literatuur en een brede algemene kennis is een vereiste bij het op weg helpen van klanten met hun zoekvraag. Het huidig personeel is geschoold en volgt jaarlijks trainingen/cursussen om klanten goed te kunnen bedienen. 

Bij afwezigheid van professionals kunnen klanten niet altijd adequaat geholpen worden. 

Bij de klantenservicebalie vindt verder de hele verwerking plaats van het (landelijk) netwerk van uitlenen en reserveren. Wordt er uitsluitend met vrijwilligers gewerkt, dan zal er een vergroot risico zijn op onnauwkeurigheden in dit uitgebreide en  ingewikkelde systeem omdat de beoordelingsvaardigheid, de zoekvaardigheid en de computervaardigheid bij hen ontbreekt.

Onnauwkeurigheden leiden tot verstoringen van het systeem en ergernissen bij klanten.

De bibliotheek ondersteunt álle educatieve instellingen  van Langedijk, van VVE tot aan middelbaar onderwijs, met taal- en leesbevorderende activiteiten en trainingen aan professionals die er werkzaam zijn.

Groepsbezoeken voor met name de peuterspeelzalen, kinderdagverblijven en het basisonderwijs zullen nog slechts door 1 medewerker kunnen worden uitgevoerd. In de huidige situatie zijn er drie medewerkers die zich inzetten voor het bedenken, opzetten en uitvoeren ervan.

Het aantal taal- en leesbevorderende activiteiten en groepsbezoeken voor kinderen van 0 tot 12 jaar zal dalen van 250 naar ongeveer 70.

Het opzeggen van de huur van de gehele jeugdafdeling op de eerste verdieping.

Verplaatsing van de gehele bovenetage (jeugdafdeling) naar de begane grond heeft tot gevolg dat er geen ruimte meer is om groepen te ontvangen voor leesbevorderende activiteiten en (preventieve) lezingen.

De begane grond zal erg vol worden, zodat er geen ruimte meer is voor bijvoorbeeld ontmoeting, het rustig lezen van kranten en tijdschriften en het studeren.

De sluiting van het steunpunt in Sint Pancras.

De collectie van de bibliotheek daalt van bijna 50.000 materialen naar 35.000.

Bovenstaande maatregelen maken duidelijk dat de bibliotheek bij het uitvoeren van het bezuinigingsvoorstel van 40%  ernstig op kwaliteit en inhoud moeten gaan inleveren. Een stuk preventief beleid komt op losse schroeven te staan en de centrale rol die de bibliotheek heeft in het educatieve netwerk  én als uniek toegankelijk en laagdrempelig gebouw in de gemeente lijkt hiermee te komen vervallen.

Kan het ook anders?

Ja. 

Door veel meer instellingen in de gemeente in het gebouw De Binding te huisvesten zouden, door het delen van ruimtes, medewerkers en materieel de kosten flink kunnen dalen. En er zou ook nog eens een aantrekkelijker gebouw kunnen ontstaan. 

Die besparing, gekoppeld aan een bezuiniging waar we al rekening mee hielden zou al een flink deel van de bezuiniging voor 2015 kunnen invullen.

Maar dan moet er wel heel gauw door de gemeente, die in veel gevallen huisbaas en opdrachtgever van de instellingen is actie worden ondernomen. Wanneer het “bezuinigingsprobleem” maar steeds per instelling bekeken blijft worden is dat, volgens ons, geen oplossing en blijft er in de gemeente straks weinig over.

Na de vorige tekst over de dreigende bezuinigingen reageerden er veel mensen met “Kunnen wij nog wat doen?”. Dat kan.

We zouden iets met handtekeningen kunnen doen, of met voorbedrukte kaartjes. Maar of zoiets nog veel indruk maakt?

Via deze link komt u bij een pagina op de website van de gemeente. Op de pagina staan alle (burger)raadsleden met hun emailadres. Zoek de partij waar u op gestemd hebt en stuur hen een mail, met wat u vindt van de bibliotheek, waarom die voor u van belang is. 

Hou het vriendelijk en stuur maar één mail. 

Boos worden heeft geen zin en spammen is ook nergens voor nodig

De vreselijke belevenissen van Barnaby Brockett - John Boyne (boek)

Prachtig kinderboek geschreven door John Boyne, de schrijver van The boy in the striped pyjamas.

Het is een zeer fantasievol verhaal,  in de stijl van Roald Dahl. Prachtige beschrijvingen van de personen, afgewisseld met mooie uitspraken en absurde situaties.

De titel sprak mij aan, ik wilde wel weten wat er dan voor vreselijks was gebeurd. Ook de tekeningen zijn erg mooi en fijntjes gemaakt. 

Barnaby is anders en dat is hij in een gezin wat heel gewoon is en vooral heel gewoon wil zijn. Barnaby zweeft namelijk, de zwaartekracht heeft geen vat op hem. Thuis hebben de kamers matrassen op het plafond, zodat hij zacht land. Buiten moet hij aan een lijn, omdat hij anders weg zweeft. Later loopt hij met een verzwaarde rugzak, zodat hij toch kan naar school kan gaan. Erg leuk is het allemaal niet voor hem.

De “bijzondere” situatie van hun zoon vinden zijn ouders maar heel vervelend en trekt veel te veel aandacht. Uiteindelijk vinden ze dat het zo niet meer kan. Zijn moeder neemt hem mee op een wandeling en zorgt ervoor dat hij Barnaby weg zweeft…….De avonturen die hij daarna beleeft maken duidelijk dat het prima is om anders te zijn. In diverse landen ontmoet hij mensen die op hun manier ook anders zijn en met wie hij het heel goed kan vinden. Toch mist hij zijn ouders en broer en zus enorm. Uiteindelijk, via een bijzondere reis, bereikt hij de stad weer waar hij vandaan komt. Daar neemt hij een beslissing…………

De boodschap die het boek uitdraagt wordt op een fantastische manier verbeeld in taal en illustraties. Want wat is normaal en bestaat dat eigenlijk wel? Het verhaal is sterk en afwisselend, met een flinke dosis humor die de tragiek dragelijk maakt. Het zet kinderen tot denken aan over essentiële vragen en legt op subtiele wijze de zere vinger op het onderwerp pesten. Het knappe is dat het verhaal nergens overdreven sentimenteel of belerend is. Hoewel het boek niet bedoeld is voor volwassenen, vond ik het erg leuk om een heel fantasievol verhaal te lezen, met name door het spelen met de woorden en “slimme” uitspraken voor een jongetje van 8.  

De vertaling van de titel in het Nederlands vind ik minder geslaagd; De verschrikkelijke belevenissen van Barnaby Brocket. Naar mijn idee zijn de belevenissen van Barnaby niet vreselijk, alleen de gebeurtenis voorafgaande aan zijn omzwervingen, maar goed dat is een kleinigheidje. Als het kan, lees het boek in het Engels, de woordspelingen zijn prachtig!

Eveline

Vrijdag, bezuinigingsbijpraatdag

Vrijdag muziekjesdag lijkt een beetje Vrijdag bezuiningsbijpraatdag te zijn geworden.

Echt heel veel nieuws is er niet om te delen.

Er zijn plannen uitgewerkt, er is met ambtenaren gepraat.
Maar aan de dreigende 40% bezuiniging is nog niets veranderd.
Maandag praten we met de wethouder, over wat de consequenties van de bezuiniging zullen zijn. Daar praat ik u dan volgende week weer over bij.

O ja, en we hebben een mogelijk heel andere ruimte voor de bibliotheek gevonden. Voor als het echt helemaal fout gaat. 

De prijs voor de beste opmerking van de week over de dreigende bezuinigingen gaat naar @fzwaan die op Twitter een mooie zin tikte.

"Probleem is vaak [...] dat politici denken dat als de som klopt, dat het dan ook het goede antwoord is."

Dan toch ook nog even muziekje. Omdat afleiding soms best fijn is.

Lux Lisbon, ik had nooit van ze gehoord voor ze op Twitter iets tegen me zeiden.
Nu gebeurt dat vaker en als je dan wat terug zegt blijft het stil. Twitter is dan niet meer dan een opdringerige poging om jezelf onder de aandacht te brengen.
Maar, dit bandje praatte terug en dus luisterde ik.

Ik vind het fijn klinken. En je kunt het ook nog eens voor helemaal niets downloaden.
In het liedje Get Some Scars zitten ook nog eens mooie, ook wel trieste regels.

Oh, while we're young

let's go out and get some scars

cause when we're older wear

we need them to tell us apart

Ton

Lezen is goed voor kinderen, de ayatollah zegt het ook

Ik ga het verder niet over Iran hebben hoor.

Maar, op de Facebook pagina van Ayatollah Khamenei stond wat dagen terug de afbeelding hierboven met nog wat tekst.

Die kopieer en plak ik even hieronder. Ter informatie.

I would like to say that at my own home, everyone- with no exception- falls asleep at nights while reading. So do I. Not that I fall asleep while I am reading; I read until I feel sleepy, then I put the book away and go to sleep. All my family members have a book next to them when they want to go to bed. I believe every Iranian family should be like this. This is what I expect. Parents should make their children familiar with and interested in books. Even young children should learn to love books. Buying books should be considered a main part of family expenses. People should prioritize buying books over buying some decorative and luxurious stuff like these chandeliers, different sorts of tables, different furniture, curtains, etc. First, they should buy books on a par with bread, food and necessary stuff for living; and once this is provided, they can spend money on less necessary items. In short, they should become interested in books. Otherwise, the Iranian society will not achieve the goals and desires it deserves. 05/16/1995

Al zal het niet misschien niet de bedoeling van de ayatollah zijn geweest om de tekst van "Happy" te lezen en uit je hoofd te leren zodat je er vervolgens video van kunt maken


Ton

Verlengen

U gaat op vakantie en neemt boeken van de bibliotheek mee. Lekker weg met een boek erbij. Of DVD's voor de kinderen in de auto onderweg. 

U kunt via de website van de bibliotheek Langedijk uw materialen verlengen tijden de vakantie (bij gereserveerde exemplaren kan dit niet).

U klikt op "Mijn gegevens", de afbeelding die ook boven deze tekst staat.

En logt in met u bibliotheekpasnummer en het pin/wachtwoord is als u deze zelf niet heeft veranderd u geboortedag (ik ben geboren op de zevende dan wordt het bij mij 07) en de laatste 2 cijfers van u geboortejaar.

Dit kunt u doen via u tablet met de Bibliotheek Wise app, uw laptop of via een internetcafé.

Als u bent ingelogd dan kunt u klikken op de materialen die u thuis heeft en deze daarna verlengen.

In de zomer wordt er voor 6 weken uitgeleend en buiten deze periode kunt u 2x zelf verlengen via de app of de website.

Claudia

Philippe Claudel - Rivier van vergetelheid (boek)

Na de dood van zijn te jong overleden vriendin Paule zoekt
de hoofdpersoon zijn toevlucht tot Feil, een dorpje aan de
oever van de Maas. 

'Ik moest er vandoor, weg van deze plek. ergens anders heen...
Ik moest kilometers afleggen en heel veel kruispunten passeren.
Ik wilde een onherroepelijk doolhof neerleggen tussen de grond
van Paules leven en de wereld waarin ik zonder haar verder
zou moeten..'

 
Hij huurt een kamer bij de vriendelijke Madame Outsander
en raakt bevriend met de cafébezoekers, de pastoor en de
doodgraver. In het ooit bruisende dorp zijn de mensen
ongelukkig, maar stuk voor stuk helpen ze hem over het
verlies heen. En de Maas, die ouwe trouwe onopzichtige
rivier, wordt voor hem een plek waar hij de rust vindt om
verder te gaan. Langzaam drijven de seizoenen voorbij
en heelt de verse wond van het verlies.
Een bleek litteken is datgene wat overblijft.

'Er is tijd overheen gegaan, tijd die niets met Paula te maken wilde
hebben. De tijd die verdriet brengt, neemt het ook op zich dat verdriet
te verzachten, en het is merkwaardig te zien hoe hij zijn best doet om
ons kapot te maken en daarna te troosten, mijn rouw is bijna voorbij:
daar ben ik zo bang voor als voor een lafheid.'

Met Rivier van vergetelheid schreef Claudel een intense roman
waarin hij het verlangen naar de ander en de eeuwige
zoektocht naar zelfinzicht in al zijn heftigheid heeft verwoord.
Dit verhaal over rouw en herinnering valt op door de precisie
waarmee de beelden worden opgeroepen aan de hand
van beeldend proza.

Hieronder een interview met de schrijver.
In het Frans.



Conny

De gemeenteraad kwam langs

"Wat zeg je?"
(...)
"Sorry, er stond een hyperige muziekje op. Dat krijg je in drukke tijden".
(...)
"Hoe de avond met de gemeenteraad ging? Goed. Prima opkomst. Van alle partijen waren er mensen aanwezig".
(...) 
"Nee, we hebben helemaal niet staan weeklagen of zielig lopen doen. Deze gemeente zit in financieel zeer zwaar weer en dan gaan lopen roepen dat er helemaal niet bezuinigd mag worden is een beetje je kop in het zand steken".
(...)
"Nee, we hebben niet staan actievoeren nee. De bedoeling van de presentatie was om duidelijk te maken wat we allemaal doen, en dan weer vooral de dingen die minder zichtbaar zijn als je gewoon de bibliotheek binnenloopt. En natuurlijk hebben we het gehad over de bezuiniging van €80.000,- die er al een tijd stond en over het bedrag van €262.000,- waar we nu mee te maken lijken te hebben".
(...)
"Nee, helemaal niet. De enige bedoeling van deze avond was aan mensen die straks een beslissing nemen duidelijk maken waarvoor of waartegen ze kiezen en wat de gevolgen daarvan kunnen zijn".
(...)
"Ja, er werd aandachtig geluisterd en er werden veel vragen gesteld en nee, natuurlijk zijn we nu niet klaar. Dat zou wel heel makkelijk zijn he? Nee, we gaan nu verder met een uitwerking die laat zien wat er bezuinigd zou kunnen worden en hoe je dan toch nog een bibliotheek over zou houden die voor de mensen in Langedijk van grote waarde is".
(...) 
"Nee, dat blijft niet steken bij een paar honderd euro hier of daar. Er zal heel fors in zaken gesneden moeten worden maar het is of dat, of bijna helemaal niks meer".
(...)
"Een liedje? Omdat het vrijdag is? Oh, ok dan. Eentje met een aardig refrein dan maar".

You can't always get what you want
But if you try sometimes well you might find
You get what you need

"Wat? Nee, daar heb ik nu echt geen tijd voor. Ik ga nu net even kijken naar huisvesting op een andere plek in de gemeente die misschien stukken goedkoper is. Dus ik spreek je volgende week vrijdag wel weer". 

Ton

Buiten regent het

Buiten waait het, als het al niet regent.
Binnen zitten we nog steeds met die aangekondigde bezuinigingen.

We verstuurden deze week een extra nieuwsbrief.

Maar verder,
als ik eerlijk ben wordt het er allemaal niet helderder op.

En als ik maar lang genoeg naar die zin kijk wordt zelfs die nog cryptisch.

Dus doe ik maar vlug een muziekje.
En heb ik het er maar even niet meer over.

Gekkigheid.

Takuya Kuroda speelt trompet. Dat vinden sommige mensen niet fijn.
Maar na 2 minuut nog wat gaat José James zingen.

En dan regent het misschien nog wel buiten,
maar binnen niet meer.

Ton

Verder

Nog maar net terug uit Bulgarije, ik stond nog wat 's ochtends vroeg suf naar de bagageband op Schiphol te staren, kreeg ik een sms'je. Het nieuwe college van Langedijk had het nieuwe subsidiebeleid naar de prullenbak doorverwezen.

Ik was even voorzichtig blij. Zou dat betekenen dat de aangekondigde 40% bezuiniging waardoor we hier in tranen waren nu ook niet doorging?

Nee dus.

Hoe nu verder? Met die bezuiniging, en met dit blog?

Tja.

Kijk, we lopen hier natuurlijk niet nog steeds met tranen in de ogen rond. Maar om nou te doen alsof er niks aan de hand is, dat zou ook onzin zijn.

Dus. De komende tijd, naar januari 2015 toe zal ik zo regelmatig en open als maar kan vertellen over hoe we die aangekondigde bezuiniging van meer dan €260.000,- gaan proberen in te vullen.

De gevolgen zullen meer dan duidelijk waarneembaar zijn, voor iedereen. Niet iedereen die hier nu nog werkt zal hier in 2015 nog zijn, en de bibliotheek zoals u die nu kent zal er anders uitzien, zal kleiner zijn, fors kleiner misschien wel.
En of we alles wat we nu doen dan ook nog kunnen doen ...

Maar dat komt allemaal nog. Nu schuif ik nog aarzelend onwennig met bedragen, personeelskosten, de huurprijs per vierkante meter van dit mooie maar ook prijzige pand, de bedragen die we aan boeken uitgeven. Het is nog wennen, laat ik het zo maar noemen, ik bezuinig al jarenlang maar dat wat nu wordt weggestreept is echt weg.

Op woensdag 14 mei hebben we de leden van de nieuwe gemeenteraad uitgenodigd, dat waren we toch al van plan na de verkiezingen. We gaan vertellen wat we doen, wat het belang, het nut daarvan is. En ik gok dat de bezuiniging ook wel ter sprake zal komen.

Vrijdags liedje. Een dreinerig ding over het (weer) oppakken van de stukjes. Met een meneer in een Schots rokje.
Glimlachen kan geen kwaad.

Ton

En alle vier hadden we tranen in onze ogen

Zelden zal een liedje zo ontoepasselijk zijn geweest als het liedje van vandaag.

Vrijdags mag er een liedje, en ergens in de dagen voor vrijdag verzin ik welk lied.
Happy van Pharrell Williams zou het worden. Niet omdat het zou mooi is, ook al is het zeldzaam lastig uit het hoofd te krijgen als je het voorbij hoort komen, maar omdat er overal op de wereld van die leuke filmpjes bij gemaakt worden.

Maar dat was dus voor we met tranen in onze ogen zaten.

Na vandaag ben ik twee weken met vakantie. En daar kon ik die Happy filmpjes mooi bij gebruiken. Eerst één uit Dahab in Egypte, omdat het de tijd van het jaar is om daar te zijn en om daarna de Sinaï in te trekken. Maar de Sinaï is onveilig dus zou het volgende filmpje uit Jordanië komen. Maar dat ging ook niet door omdat ik plots op twee honden ga passen die eerst in Turkije woonden (filmpje) maar die nu net naar Bulgarije zijn verhuisd. En dan een Happy filmpje dat in Bulgarije is gemaakt.

Maar dat was dus voor die tranen, alleen kan ik nu niet meer op een ander liedje komen.

Afgelopen woensdag kregen we te horen dat de bibliotheek volgend jaar 40% minder subsidie zal krijgen. Zo'n 260.000 minder is dat. In één keer.

En die boodschap breng ik nu nog gauw over aan de mensen die hier werken. Voor ik naar Bulgarije ga.

En er is boosheid, verslagenheid, opstandigheid. En er is een vreemd soort melancholie. Omdat we om ons heen kijken naar wat we in de afgelopen jaren hebben opgebouwd hier. Een plek waar mensen graag komen, waar bezoekers Noord-Hollands nuchter maar met veel persoonlijke vriendelijkheid worden geholpen, waar alle scholen komen, waar dingen gebeuren, waar we met een klein team zonder al teveel nota's en planningen heel veel doen.

En ik zou willen dat ik nu mooie, hoopgevende zinnen kon zeggen, of schrijven. Maar ik ben nooit een voorstander geweest van liegen, of je groter voordoen dan je bent.
Op dit moment weten we het gewoon even niet.

Natuurlijk gaan we onze vreselijkste best doen om er wat van te maken. En natuurlijk gaat dat ook lukken. Maar een zo forse bezuiniging zal een enorme impact hebben op wat we voor de inwoners van Langedijk kunnen doen.

En daarom zaten we, denk ik met tranen in onze ogen.

Een ontoepasselijk liedje, niks aan te doen, ik kan even niks anders verzinnen.

Ton

Genoeg (tijdschrift)

Dit zijn voetnoten die genoeg zeggen over het tijdschrift  “GENOEG”  dat nu ter inzage ligt op de leestafel in  bibliotheek Langedijk. 
 

Het tijdschrift gaat over ‘consuminderen’ en staat vol met advies en tips over hoe u meer kunt doen/kopen met minder geld. Hoe u materialen weer opnieuw kan gebruiken, kleding met kleine aanpassingen weer draagbaar kan maken. Leuke dingen kan doen die niet duur zijn of helemaal gratis zijn. 

Een klant van onze bibliotheek heeft ons attent gemaakt op dit tijdschrift voor jong en oud. Bent u nieuwsgierig geworden kom dan naar de bibliotheek om het blad te lezen en laat ons weten wat u  vindt van deze nieuwe aanwinst.

Heeft u niet genoeg aan alleen het tijdschrift? Genoeg heeft ook een website.

Gitta

Underworld en lang voorlezen

Ergens in de flat moet het liggen. Het mapje met dingen over het record "langdurig hardop voorlezen". Omdat ik zelf niet zo'n al te best geheugen heb zou ik het mapje graag vinden. Want ik ben helemaal vergeten hoelang ik toen voorgelezen heb. Lang. Heel lang, meer dan een dag of zo, dat weet ik nog wel. En dat het in de bibliotheek Ursem was. Er zaten mensen te luisteren, bekenden en volslagen vreemden. Ik heb mensen legpuzzels zien maken, dat soort dingen. En ik las maar door. Gekmakend lang.

Het is echt gebeurd. Maar ik kan er nu niets van terugvinden. En omdat het internet toen nog lang niet zo aanwezig was zijn er ook daar geen sporen.

Ik was zelfs dat hele voorlezen al bijna vergeten. Maar ik herinnerde me het door het muziekje van deze week. Underworld. Die muziek zat toen vaak op de walkman (ja, zolang is het geleden) onder het fietsen van het station in Obdam naar De Goorn of Ursem. In Den Helder waait het, maar daar waait het volgens mij minstens zo hard. De maar voortdenderende dreun van Underworld zorgde dan voor afleiding.

Al hielp ook die niet toen ik met fiets en al omwaaide.

Kat/Hond

Vroeger, toen bibliotheken nog alleen over boeken gingen werd er wel eens door de een en de ander beweert dat je, als je heel goed naar de collectie keek je de hobby's, interesses van degene die de boeken aankocht terug kon zien.

Net iets meer boeken over, zeg schilderen, of een bepaald huisdier.

Nu loop ik nog wel eens langs de kasten hier, maar ik zie de hobby's van de medewerkers hier er niet in terug.

Gelukkig is er dan tegenwoordig het bibliotheekblog. Daar kun je wel wat dingen terug zien komen, boeken, muziek en de huisdiervoorliefde.

Ik heb thuis een kat. Daar kunnen dan meteen weer heel veel zinnen achter waarin ik me afvraag of de kat eigenlijk mij heeft. Maar ik laat het even bij een raar filmpje dat ik tegen kwam.

Hoe zou het zijn als je vrienden op huisdieren leken?
Boeiende vraag.
Boeiend uitgewerkt.


Ton

Reiskookboek Frankrijk - Onno Kleyn (boek)

Vorige week kwam ik met veel plezier het  “Reiskookboek” van Onno Kleyn tegen in de bibliotheek. Tot mijn verbazing is het al enkel keren  herdrukt. Thuis gekomen zag ik voorin mijn eigen exemplaar, gekregen voor een  verjaardag, de datum 2004 staan. Mijn herinneringen gingen terug………
 

Al weer zo’n 10 jaar  jaren  gingen we met onze bijna achttienjarige zoon en zijn vriend op vakantie naar de Franse Alpen. De caravan, afgeladen met fietsen, kano’s, spatzeilen, zwemvesten, tenten  en nog veel meer. De jongens wilden veel trainen voor de kampioenschappen kano-polo die net na de zomervakantie gehouden werden. Het meer lag aan de camping dus dat konden ze niet beter treffen. De twee verbruikten de hele dag enorm veel energie met kanoën, trainen, fietsen en uitgaan natuurlijk!

Kortom, ze moesten goed eten vond ik en  dat hebben ze ook zeker gedaan.

Iedere dag haalde ik een “culinair, snel  klaar en  gerecht” uit het handige kookboekje. (Ik had zelfs een schortje meegenomen i.v.m. de vetvlekken.) Met een  glaasje wijn erbij genoot ik van het koken. Het leuke van de gerechten is dat ze echt Frans zijn zoals bijvoorbeeld de beroemde Coq au vin, mmmm, uiensoep, pasta’s en visgerechten. Op de lokale markt en in hypermarchés  konden we veel van die verse streekproducten en specialiteiten kopen. Op onze kleine tweepitter kon ik  alle gerechten  met succes klaarmaken. Er staan ook recepten in voor de skottelbraai en de barbecue. Bovendien geeft de auteur informatie over wijnen en kruiden.

Een echte aanrader dit fantastische kookboekje met overheerlijke eenvoudig klaar te maken recepten.

Er zijn ook reiskookboeken van hem verschenen over Italië en Spanje.

In ieder geval vonden de mannen het geweldig en ik zie ze nog elke avond met verwachtingsvolle gezichten aan de campingtafel schuiven. Dat  was echt genieten met ons allen.

Boeken van Onno Kleyn vindt u hier.  

Marianne van Vliet

Wat Ankie zegt

Soms moet je op een tekstje voor het blog erg, of lang je best doen.

Maar op andere dagen tikt Ankie van 9 wat zinnetjes op een pc op de jeugdafdeling.

En daar kun je het dan maar het best bij laten.