Als hij echt enthousiast wordt, echt opgaat in wat hij doet, dan maakt hij een beetje een loopbeweging met zijn linkerbeen. Alsof hij een heel grote, hoge stap neemt.
Stap!
Joshua Redman maakt geen meefluitmuziek.
Of je moet erg goed kunnen fluiten.
Tot vorige week zag ik hem vijf keer optreden. Twee keer was het fantastisch, drie keer liep ik weg. Redman speelt saxofoon, en saxofonisten willen nog wel eens meer blazen dan ze eigenlijk te zeggen hebben.
Vorige week klopte het verhaal precies en dus staat de stand nu op 3 tegen 3. Omdat je tijdens het optreden niet mocht filmen staat hierboven een filmpje van een nummer dat hij wel speelde maar dat ergens anders is gefilmd. Het is een bekend liedje, zo'n lied dat je eigenlijk niet echt meer hoort als je het voorbij hoort komen. Tot het anders gespeeld wordt, met een ander geluid, met een andere intentie.
Maar eigenlijk gaat het vandaag om een lied van meneer Redman uit 1994. Omdat het onovertroffen mooi is. Tenminste dat vind ik dan. Zelden heb ik iemand zijn hart zo door een saxofoon horen luchten.
Wish heet het lied. Aan welke wens Redman denkt als hij staat te spelen weet ik niet.
Wensen zijn persoonlijk, je moet ze niet delen, of alleen in heel beperkte kring.
Anders tellen ze niet meer.
Mocht u ook een wens hebben, en dat komt voor, neem even de tijd om er aan te denken.
Het lied duurt 15 minuten. Dat lijkt lang.
Maar echt belangrijke wensen hebben die tijd wel nodig
Ton
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten