Het is vrijdag, en ik worstel met de logica van een iMac.
Thuis. In de bibliotheek hebben we gewoon normaal geprijsde computers. Voor u zich daar zorgen om gaat maken.
En volgende week is het de week van twee maal Bob.
Maar om dan nu al een voorbereidingsliedje van hem te plaatsen gaat ook wat ver.
Een niemendalletje dan maar, dat bleef hangen in het hoofd.
Bijna alles in het lied is een cliché.
Het orgeltje, de piano, het koortje, de blazers.
Het filmpje is ook nogal duf eigenlijk.
En de tekst is deels rijmelarij.
Maar het is bijna december, dus dan mag dat.
En nee, ik zeg niets over Sinterklaas of Zwarte Piet.
Prachtlied, misschien wel door alle clichés.
Simpele dingen die gewoon zijn wat ze zijn
kun je misschien maar het best
ook gewoon zo omzingen.
I wanna call you up on Sunday
When I've nothing much to say
I wanna hold on to you, darling
Throw everything else I got away
Sweet defeat
I'm lying helpless at your feet
And so it's goodbye to the street
I'm so pleased to meet you, sweet defeat
You're like the morning breeze a-blowing
Right through this weary soul
You give me a feeling
From my head down to my toes
Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten