De blauwe brief

Laatst zat er tussen de post een blauwe envelop, nee niet van de belastingdienst.

Het was een klein formaat envelop, lichtblauw met een ouderwets geschreven adres erop.

Zo’n envelop die mij gelijk deed terugdenken aan mijn jeugd toen je nog wel brieven kreeg van familie of vrienden.

Na het openen van de envelop kwam er een keurig geschreven briefje uit van een mevrouw die op deze manier haar abonnement wilde opzeggen.

Het was van dat dunne papier in een blauwe kleur.

De mevrouw beschreef in de brief de omstandigheden waardoor zij de concentratie niet meer op kon brengen om een boek te lezen, waarom zij dus genoodzaakt was het abonnement op te zeggen.   

Soms horen wij dit soort verhalen, heel open, persoonlijke ontboezemingen, van mensen die al jaren bij ons langskomen.

De brief eindigde met de vraag of ik wel door wilde geven dat haar opzegging door heel vervelende omstandigheden kwam.

Dit doen wij natuurlijk voor haar en toen ik in het systeem haar abonnement ging opzeggen stond er nog 0,20 op haar pas.

Dat wordt dan met een wat trietse glimlach kwijtgescholden, voor dit soort verzoeken doe je alles.

Agnes