Gisteravond reden we terug van Julianadorp naar Den Helder. Rechts lagen velden met vaagkleurende hyacinten in bloei. Links wapperden een veld met gele krokussen. Eigenlijk zoals het hier elk jaar is. Wanneer we niet net een plastic zak met mondkapjes, die iemand nog ergens had liggen hadden opgehaald omdat die in de huisartsenpraktijk waar de Leukste Vrouw ter Wereld werkt bijna op waren was het een heel normaal moment geweest.
Stephan Enter heeft zich de laatste jaren zo'n beetje onopvallend in mijn lijstje met favoriete Nederlandse schrijver gewurmd. Nu moet of hoef je je daar natuurlijk verder niet heel veel van aan te trekken. Ik ben ook maar ik. Maar ik ben wel een enorme kritische zeur wat betreft boeken (niet met andere dingen trouwens, ik zet het er maar even bij) dus heel makkelijk kom je niet op dat lijstje.
Ik kan natuurlijk omstandig en langdurig uit gaan zitten leggen waarom Enter in mijn lijstje terecht is gekomen. Maar dat schiet niet op. Dan lees je een hele uitleg terwijl je veel beter een boek van hem zou kunnen proberen.
Nee, dat zeg ik niet om me er makkelijk van af te maken. Lezen van is beter dan lezen over. Of zo.
In de Online Bibliotheek staan twee boeken van Enter, Grip en Compassie. Grip was een soort van een doorbraak voor Enter. Enthousiaste recensies en veel, heel veel herdrukken, Tot in het buitenland aan toe. Vier voormalig studenten gaan elkaar weer eens, na een lange tijd zien. In het verleden beklommen ze bergen. Ergens daar vroeger is er iets gebeurd. Iets dat iedereen zich anders herinnerd. Ok, dat is erg kort maar, prachtboek.
Het andere boek is Compassie. Ook daar moet ik weinig over zeggen. Omdat je het moet lezen. Echt. In het kort dus maar . De hoofdpersoon en verteller is Frank van Luijn. Frank is bijna veertig en hij heeft het best met zichzelf getroffen. Op een online datingsite ontmoet hij Jessica. En tot misschien wel zijn eigen verbazing blijkt Jessica meer te zijn dan scharrel nr. 37. Het verlangen springt nog net niet van de pagina's af. Tot, tot het moment dat Frank op iets stuit waar hij niet overheen kan stappen. Of wel, of niet, of toch weer wel?
Misschien klinkt het wat flauwig, nu ik het zo opschrijf. Maar dat is hoogstens omdat ik niet de zinnen kan bouwen die Enter schrijft. Mooie precieze zinnen, compact (iets van 140 pagina's) en bijna pijnlijk genadeloos in zijn beschrijvingen van scenes. Niet te missen boek over keuzes en de consequenties van die keuzes.
Grip staat hier.
Compassie staat hier.
Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten