Anderhalve week terug is het nog maar, al zou er in plaats van week ook maand kunnen staan, zo voelt het tenminste. We (mijn vriendin en ik) liepen door het Robbenoordbos. Nu weet ik niet of u het kent maar het is een bos dat zelfs in de zomer bij stralend weer niet echt huppelvrolijk is. En nu was het er ernsig stil, crisisstil.
"Het is toch beter om de bibliotheek dicht te doen, doe dat nou".
"Ja maar, (ik ben erg goed in ja maar), kijk, iets sluiten is makkelijk. Maar wanneer ga je dan weer open, dat is veel lastiger".
Er liep iemand voorbij met een hond, maar nog niet met een ruime boog.
Bibliotheken in Nederland zijn gesloten, door de coronacrisis. De meesten deden dat al uit zichzelf maar zondagavond 15 maart werd ook duidelijk dat het ministerie van OCW daar vanuit ging. Dus zijn we dicht. En dat is erg tegennatuurlijk. Bibliotheken horen open. Juist in een crisis als deze, waar je soms mal wordt van al het nare nieuws is het fijn om een boek te pakken en daar in te schuilen.
Bibliotheken in Nederland zijn niet één bedrijf, één organisatie. We doen soms een beetje of dat zo is met logo's, reclame en ingewikkelde overlegorganen maar in een tijd als deze blijkt ook dat iedereen het aan het eind van de dag toch maar weer zelf regelt. Er zijn bibliotheken die voor deze crisis iets als een contactloos afhaalpunt hebben georganiseerd. In Langedijk doen we dat niet. Het plan is er, het is relatief veilig te regelen en ik hoop dat de omstandigheden vlug zo zijn dat we in ieder geval dat kunnen gaan doen. Maar nu niet. Want hoe bijna veilig het ook kan, je moet er wel je huis voor uit. En voor nu geldt, hoe lastig dat misschien ook is, blijf thuis. Echt, blijf thuis! Lees thuis, blijf binnen!
Eigenlijk had dit stukje "Bericht van een thuiswerkende bibliothecaris die een poes heeft die vaak slaapt maar ook veel om aandacht vraagt" moeten heten, maar dat leest niet echt lekker. Ik werk zoveel mogelijk thuis (en geef de poes zoveel mogelijk aandacht) en dat gaat best, al is het nog lastig om een ritme te vinden. Maar, omdat het ook niet leuk is om de hele tijd getallen in een spreadsheet heen en weer te schuiven tot het resultaat op 0 uitkomt heb ik me voorgenomen met regelmaat hier een stukje over een boek te schrijven.
Want ja, de bibliotheek Langedijk is dicht maar er zijn nog steeds de online bibliotheek en de Luisterbieb. Die laatste is er zelfs voor mensen zonder abonnement. Dus ik ga stukjes schrijven. Is het voornemen. Boeken die u hopelijk nog niet kent, want dat blijft het leukste van een bibliotheek. Dat je er kunt struikelen over iets dat je nog niet kent.
En nu moet Poes echt aandacht, en wel nu onmiddellijk.
Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten