Elf uur 's avonds en de zaal zat genant en stampend vol.
Het optreden was op het schema aangekondigd als "Kyteman presents the Jacky Terrasson trio".
Meneer Kyteman had die avond zelf al een meer dan goed bezocht optreden gegeven in een erg grote zaal. Veel van de mensen die daar waren zaten nu op elkaar gepropt in het veel kleinere zaaltje. Ze wachten op Kyteman.
Meneer Benders, zoals Kyteman eigenlijk heet, kwam op, pakte de microfoon en vertelde dat hij blij was dat hij zijn oom Jacky Terrasson uit had mogen nodigen om dit optreden te geven. Daarna liep hij van het podium en begon de muziek.
Na het eerste nummer verliet een derde van de aanwezigen de zaal.
Tenslotte deed Kyteman niet mee.
Genant.
"Sufferds!", wilde ik nog roepen. Maar dat doe je natuurlijk niet.
Jacky Terrasson wil maar niet wereldberoemd worden. En dat is jammer. Er zijn weinig jazzpianisten (oh gat, jazz) die zo mooi stampend kunnen spelen en die zo fijn Ravel met Cole Porter en Michael Jackson kunnen mengen.
Maar ja, jazz he.
Dat blijft lastig.
Maar, mocht u dit stukje gelezen tot hier gelezen hebben, misschien wel omdat er Kyteman in de titel stond, luister even naar het liedje dat hier boven staat. "Smile" heet het, ooit geschreven door Charlie Chaplin voor zijn film "Modern Times".
Ton
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten