De eerste lp die ik ooit kocht was misschien de tweede.
O ja, laten we ingewikkeld doen.
Ik weet niet meer welke lp het eerst door de kassamevrouw bij V&D werd afgerekend. Officieel is dat dan de eerste lp die ik ooit kocht. Maar ik kocht er twee. Vandaar het "probleem" van het niet meer weten wat de eerste was.
Wat ik me nog wel herinner was het wat gênante moment toen bleek dat ik precies 5 cent te weinig had. Ja, lp's, centen, het is erg lang geleden.
De kassamevrouw bij V&D streek echter over hart, of het kon haar gewoon niet schelen dat de kas niet precies zou kloppen aan het eind van de dag, dat kan natuurlijk ook.
Ik kreeg beide lp's mee.
Meer herinneringen zitten er niet aan de eerste plaat. Die misschien de tweede ... jaja. Behalve dan dat ik er zwaar van onder de indruk was. Het ding heeft weken door het huis gegalmd. Prachtig klonk het, en prachtig klinkt het nog steeds.
Deze week overleed Ray Mazarek, Met Jim Morrison richtte Mazarek in 1965 The Doors op. Hij was verantwoordelijk voor het onovertroffen orgelgeluid van de groep. En hun eerste lp, die gewoon The Doors heette draaide ik grijs toen ik veel jonger was dan ik nu ben.
Om eerlijk te zijn ben ik niet zo heel gek op de andere platen die de groep maakte. Maar dat komt voornamelijk omdat ik de zanger een nogal brallerige pseudo-dichter vond, al denk ik niet dat ik toen wist wat een pseudo-dichter was. De veel aanbeden Morrison gebruikte, voor mij dan, teveel woorden,. Het was teveel "kijk mij eens", teveel bestudeerde gekte.
Maar de muziek, die klonk prachtig. Vol, en luid en krachtig.
En dan natuurlijk vooral het orgel van Ray Manzarek.
Galmend hard afspelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten