Gangnam Style in een bibliotheek

Bibliotheken zijn natuurlijk allang niet meer de stille zwijgpaleizen die ze ooit waren. Maar het kan geen kwaad om die verandering af en toe nog even onder de aandacht te brengen.

Zoiets moeten ze wel gedacht hebben op de University of Maryland in de VS. Of misschien hadden ze gewoon eens zin in een hoop onbekommerde lol.

De universiteit maakte een parodie op de onwaarschijnlijke megahit van dit jaar, Gangnam Style van Psy. Misschien moeten wij dat ook eens gaan doen. Mocht u dat een goed idee vinden dan hoor ik het wel.

Nog een keer!

Het is een bekend gegeven waar Emily Gravett in "Nog een keer!" mee aan de slag gaat.
Jonge kinderen willen keer op keer op keer hetzelfde verhaal nog een keer horen.

In "Nog een keer!" is dat niet anders. Alleen is de hoofdpersoon geen kind maar een klein draakje met een redelijk vurig temperament. Moeder Draak, hopeloos als ze aan het worden is van haar dreinende draakje, besluit het verhaal dat ze voorleest steeds wat aan te passen. Steeds meer slaap voegt ze toe aan het verhaal. Maar ook die veranderingen helpen niks. Het kleine draakje wil het verhaal nog een keer horen. En nog een keer! De drakenmoeder valt van haar eigen slaperige teksten tenslotte zelf in slaap.
Waarna het kleine draakje ontdekt dat hij ook een vuurspuwende draak is.

Komisch prentenboek voor kinderen vanaf een jaar of vier.

LangedijkerPas te koop in de bibliotheek

Nee, heel creatief is het natuurlijk niet, een tekst van een andere website plakken en in je eigen blog kopiëren. Maar ik ga het toch even doen. De tekst komt van de site van de gemeente Langedijk en gaat over de LangedijkerPas. Over die pas is lang gedacht en gepraat maar nu is hij er dan toch eindelijk.

Met de pas kun je korting krijgen bij veel winkels en instellingen in Langedijk. Ook in de bibliotheek. En daar kun je de pas dus ook komen kopen.

Hier komt het kopie/plak deel.

De LangedijkerPas is te koop! U kunt hem aanschaffen voor 10 euro. De pas geeft volop voordeel bij bijna honderd winkels, ondernemingen en verenigingen in Langedijk en omgeving.
In het voorjaar van 2012 besloot de gemeenteraad tot invoering van de LangedijkerPas per 1 januari 2013. Inmiddels hebben zich al bijna 100 verenigingen, winkels en ondernemers bij de pas aangesloten. Het aanbod is heel divers en varieert van korting bij de drogist en kledingzaken tot de sportschool, de dierentuin, restaurants en autorijscholen. Met zoveel voordeel heeft u het aanschafbedrag er zo uit! De pas is geldig van 1 januari 2013 tot 1 januari 2014.
Verkooppunten
De Langedijkerpas is vanaf 14 december te koop bij verschillende verkooppunten: bij de drie vestigingen van Spaansen Bloemen, 2Dress, Bibliotheek Langedijk en bij de gemeente Langedijk. 
  Gratis pas
Mensen met een laag inkomen kunnen in aanmerking komen voor een gratis LangedijkerPas. Bij de pas krijgen zij bovendien een ‘participatiebudget’ in de vorm van geldtickets. Zij kunnen deze gepersonaliseerde geldtickets, die een waarde van enkele honderden euro’s vertegenwoordigen, gebruiken om bijvoorbeeld het lidmaatschap van een (sport-)vereniging, een behandeling bij een pedicure of een krantenabonnement mee te betalen. De gemeente Langedijk vindt het namelijk belangrijk dat zoveel mogelijk mensen gebruik kunnen maken van het rijke aanbod van Langedijk en omgeving.

Cru bijgewerkte platenhoezen

In de categorie "Raar en het heeft ook niets met de bibliotheek te maken" vandaag een verwijzing naar de wonderlijke site Live! (i see dead people).

Voor deze site bewerkten Jean - Marie Delbes en Hatim el Hihi platenhoezen. Of, duidelijker, ze haalden overleden bandleden van de hoes af. Wat soms voor wat crue plaatjes zorgt. Zo is op bovenstaand plaatje de punkband Ramones teruggebracht tot het nog enige levende bandlid.

Bij solo artiesten wordt het helemaal nogal leeg. Zie hieronder een lp van George Harrison.

Ik zei toch al dat deze post in de categorie "Raar ..." viel.

Nederland als zoekplaatje

"Staat er echt op iedere pagina een piet? op twee pagina’s heb ik 'm nog niet gevonden.."

Deze vraag is één van de opmerkingen die ik tegen kwam toen ik op het internet rondkeek naar informatie over het boek "Nederland" van Charlotte Dematons.

En het is een nogal typerende opmerking. Al kon ik piet op meer dan twee pagina's niet vinden.

Boeken als "Nederland" zijn er wel meer. De beroemdste, of bekendste zijn de boeken rond het figuurtje Wally van de tekenaar Martin Handford.  In die boeken staan grote, heel volle tekeningen waarop ergens het figuurtje Wally te vinden is. De kunst is Wally te vinden. Voor je tureluurs wordt.

Kinderen zijn er beter in dan volwassenen zegt men. Gelukkig, dan ligt het dus niet aan mij.

Nederland is een prachtig boek op groot formaat dat vol staat met mooie, gedetailleerde tekeningen van Nederland. Je ziet de Euromast en de Afsluitdijk, het verleden en het heden. En op al die grote tekeningen zijn steeds een aantal figuren verstopt. Sietske en Hielke uit "De Kameleon" zijn er, de Kleine Kapitein is ergens en ook zwarte piet staat er op. Al is het makkelijker om op te noemen dan om ze te vinden.
Eerlijk gezegd werd ik er enigszins zenuwachtig van. Maar ik ben dan ook geen kind meer. Kinderen kijken anders.

Een heel erg mooi kijk en zoekboek is het, "Nederland" van Charlotte Dematons. Het prentenboek is gemaakt voor kinderen vanaf een jaar of 4. Al zul je jongere kinderen waarschijnlijk eerst even uit moeten leggen wie Hielke en Sietske zijn. Maar daarna hebben zij ze vast vlug gevonden. Zij wel.

Ingesneeuwd lezen

Je weet het maar nooit. In deze maanden. Je bent onderweg, er is niets aan de hand en zo ben je ingesneeuwd. Het kan zo maar.

En wat dan? Een beetje verantwoordelijk mens neemt tegenwoordig dekens en een voedselpakket mee als hij of zij op reis gaat. Maar dan nog. Dan heb je het redelijk warm en je bent niet hongerig. Wat moet je dan? Uit het raam staren? En hoe lang is dat leuk dan?

Vrees niet langer, ook in situaties van ernstige insneeuwing kan de bibliotheek redding bieden.

Tot 1 juni kan iedereen die in zijn ingesneeuwde auto of trein zit (1 juni is voor insneeuwing misschien wat onwaarschijnlijk maar je weet het nooit zeker in dit klimaat) verbinding maken met de website Lees Meer en daar tien eBoeken lezen. Je moet dan wel, al ingesneeuwd, je laptop, tablet of eReader bij je hebben maar als ik zo om me heen kijk in het openbaar vervoer zijn er maar weinig mensen die zonder zo'n ding van huis gaan.

Lees Meer is een actie die eBoeken koppelt aan locaties en gebeurtenissen. Zo kun je na een museumbezoek inloggen om daarna een kunstboek te lezen. Maar u hoeft zich niks van dat idee aan te trekken. Gewoon een boek lezen kan ook zonder museumbezoek. Bezoek de website, lees een gratis boek. Eenvoudig. En handig voor wanneer u een tijdlang alleen maar uit het raampje kan kijken.

Als u heel erg lang ingesneeuwd bent en klaar bent met 10 boeken dan kunt u vervolgens uitwijken naar de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren. Daar kunt u sinds vorige week 600 klassieke Nederlandse boeken gratis en geheel voor niets downloaden.

Dus, als er weer eens een code oranje of rood wordt rondgeroepen, vergeet uw laptop, eReader of tablet niet mee te nemen. En wat batterijen natuurlijk.

Dave is dood

Het was de eerste jazzplaat die ik ooit kocht, Time Out van het Dave Brubeck Quartet.
Hoewel het lang geleden is kan ik het me nog redelijk goed herinneren. Ik kocht hem in êên van de twee platenzaken die er toen nog waren in Den Helder. Je kocht toen platen bij de één of bij de ander. Ook toen was alles al in hokjes verdeeld. Voor Time Out liep ik kortstondig over naar de andere platenwinkel. Daar verkochten ze jazz, ergens achter in de winkel.

Ik had me voorgenomen een jazzplaat te kopen. Zonder verder maar enig benul te hebben wat er was en wat ik leuk zou kunnen vinden. Alsof je een supermarkt binnenloopt met het idee om een groente te kopen, maakt niet uit welke. De eigenaar, met een enigszins raar zijden sjaaltje om hield me ernstig in de gaten. En dat bleef hij doen. Terwijl ik steeds wanhopiger door de bakken met jazzmuziek bladerde.

Op Time Out staat het wereldberoemde nummer Take Five. Ook al haat je jazz, ook al luister je er nooit naar, dan nog ken je Take Five.

Nadat de meneer met het zijden sjaaltje opzichtig in mijn buurt rond ging hangen terwijl hij deed alsof hij platen opborg kwam ik de lp van Dave Brubeck tegen. Op de hoes stond vermeld dat Take Five er op stond. Uit pure wanhoop heb ik toen die lp uit de bakken gegrist. Gewoon om er maar vanaf te zijn. En om van de achterdocht van de verkoper af te zijn.
Veel plezier ermee zei hij nog toen ik hem geld overhandigde. Al keek hij er helemaal niet bij alsof hij het meende.

Dave Brubeck overleed gister. en het zou mooi zijn als ik kon tikken dat de aanschaf van een lp van hem m'n luisterleven ingrijpend veranderde. Maar dan zou ik liegen. Eerlijk gezegd vond ik er weinig aan. Allemaal rare maatsoorten, en die saxofoon, die klonk wel erg zoetjes. Het duurde nog jaren voor ik me weer aan een jazzplaat waagde en het duurde nog langer voor ik hoorde hoe bijzonder de muziek van Brubeck kon zijn.

Want bijzonder is die muziek. Niet wild of emotioneel zoals veel andere muziek. Brubeck maakte van elk nummer een echt liedje, met aandacht voor elk instrument. Waar sommige jazz kan ontaarden in heftige gepiel klinkt zijn muziek bijna altijd rustig en ingehouden. En dat ingehoudene, dat soms bestudeerd klinkt, dat soms lijkt op het serieuze van klassieke muziek, dat maakte Brucbeck tot een bijzonder muzikant met heel eigen stijl en klank.

Logisch zou het zijn om bij deze tekst Take Five te plakken. Maar dat kennen we nu wel. Fijn pianodreintje en een erg fijne drummer maar ik kies voor Three To Get Ready, ook van Time Out. Een rustig nummer, het begint bijna klassiek. De maat is ook weer raar, echt meetikken met de voeten is lastig. Maar het is mooi, rustig mooi. Mooi als een lentedag met een zonnetje. Het is nog een beetje fris buiten maar toch, je gaat al iets anders lopen en de jas kan open.
Nou ja, zoiets