Bijna!

In januari wordt het voor leden van de Bibliotheek Langedijk mogelijk om via de website ebooks en audioboeken te downloaden.
Meer nieuws volgt snel.

Information Overload Syndrome

In 2008 consumeerde de amerikaanse bevolking 1,3 triljoen uren aan informatie. Volgens een onderzoek dan. Per dag kwam dat neer op 100.500 woorden dan wel 34 gigabyte aan informatie.
Gelukkig valt in het onderzoek ook tv kijken onder informatie vergaren. Dat nam nog de meeste tijd in beslag. Van de 11,8 uur die men, volgens de onderzoekers, per dag spendeerde aan informatie verkrijgen werd 44,85 % voor de tv doorgebracht.
Goede tweede werd de computer met bijna 27%.
De gedrukte media bengelen wat onderaan het lijstje, 8,61%.

Van dat laatste zou je misschien wat cultuurpessimistische oprispingen kunnen krijgen. Mij lukt dat nu even niet. Mijn nieuwe telefoon maakt continu geluidjes omdat er schijnbaar gemaild en getwittert wordt.
De informatie overload is dus overal. Zelfs in Langedijk.

Mashable heeft een stukje over het onderzoek, één van de lezers daar linkte naar een video. Die plak ik hier ook even onder. Omdat je om een overload ook best kunt glimlachen.

Jozef, Maria en het kindje Jesper

Gistermiddag was het dan eindelijk zo ver, "kerst met kinderen" in de bibliotheek. De voorbereidingen had ik door andere bezigheden wat aan me voorbij zien gaan maar het moment zelf wilde ik natuurlijk niet missen.

Het kerstverhaal werd met zo'n 150 kinderen en hun ouders nagespeeld.
En nagezongen.
De ezel was een hobbelpaard, de bezoekers kwamen aarzelend los, er werden heel veel foto's gemaakt en tegen het eind was iedereen blij.

Hoogtepunt was de knappe truc van Jozef die vloeiend een babypop verving door een heus echte baby. Een collectief "Ooooh" ging door de ruimte.

Baby Jesper vond het allemaal reuze opwindend en moest nog tijdens de voorstelling verschoond worden. Zoiets was nog niet eerder in mijn kantoor gebeurd.

Het was al met al een heel erg mooie middag.

The Whale Hunt

Walvissen jagen, dat roept beelden op van slechte "zeemannen", koene redders (of ridders) in rubberboten, dat soort dingen. Het is misschien net iets minder erg dan het doodknuppelen van zeehondjes maar verder ...

Jonathan Harris, over wie eerder iets op dit blog stond, verbleef in 2007 drie weken bij een eskimofamilie in Alaska. Tijdens dat verblijf nam hij elke vijf minuten een foto (ja, ook als hij sliep, de techniek staat voor niets). Alleen als er heel spannende dingen gebeurden dan nam hij vaker foto's.

Harris zoekt steeds naar nieuwe manieren om een verhaal te vertellen. En dat lukt hem in het project "The Whale Hunt". Ja, inderdaad, eskimo's jagen op walvissen. En dat is dan toch weer net iets anders dan met grote schepen op die beesten jagen. Toch?

Op de website die bij het project hoort, of misschien wel het project is, kun je op allerlei manieren naar de foto's kijken en het verhaal beleven. Wissel van hoofdpersoon, laat het verhaal verspringen, verander de snelheid. Mooi gevonden allemaal.

Alleen loopt het voor de walvis altijd wel hetzelfde af.

Nosferatu

Er zijn verschillende historische , mythologische figuren die telkens weer de kop op duiken, in ietwat nieuwere modernere gedaanten misschien, maar toch, de basis blijft hetzelfde.
Dracula bijvoorbeeld. Bram Stoker schreef het boek, gebaseerd op de historische figuur Vlad Dracula die leefde van 1431-1476 en wie mensen graag op houten spiezen reeg.
Met het boek, of liever de film die ervan gemaakt werd, is de interesse naar vampieren geboren.
Inmiddels zijn honderden films gemaakt met dit bloeddorstige persoon in de hoofdrol.
Wat is het toch dat Vampieren aantrekkelijk maakt ?
Met een avondje lekker griezelen is natuurlijk niets mis. Of griezelen in combinatie met humor en bizarre wendingen kan ook best leuk zijn, zoals in de film van Quinten Tarantino ; From Dusk till Dawn .
Misschien is het vampieren-bestaan gewoon aantrekkelijker geworden door de hoofdpersoon dat ook daadwerkelijk te maken ? En minder bloeddorstig en wreed dan voorheen? Zoals nu te zien in de populaire Twilight Saga, naar de boeken van Stephenie Meyer. Eenmaal bij New Moon met mijn bijna 14-jarige begreep ik haar interesse naar dit onderwerp wel meteen.
Fijn een beetje griezelen met een flinke dosis romantiek. Misschien is dat stiekem wel iets waar we (okay, lees vrouwen)allemaal naar zoeken. Een veel gehoord antwoord op de vraag wat een goede relatie moet hebben is immers:
Het moet spannend blijven ;-)

eindelijk koud

Na een lange periode van druilerig weer is het nu dan eindelijk koud.


Vanmorgen was er om al het groen een mooi knisperig laagje wit gekomen. Een ieder moet toch toegeven dat wel degelijk bijdraagt aan een knus kerstgevoel.
Voor mij is dat echter niet de enige reden om blij te zijn met de komst van de kou.
Ik hoop dat mijn kleine stekelige vriendjes allemaal lekker in winterslaap zijn gegaan nu. Van jongs af aan vind ik egels fascinerende dieren. Het verhaal van Beatrix Potter, over "Vrouwtje Plooi" (Mrs Tiggy Winkle), heeft er ook toe bij gedragen .



Meestal begint de winterslaap in oktober/november. Dit jaar later, omdat het zo lang zacht was. Dat de egels nog niet slapen is helaas duidelijk te merken...aan alle platgereden exemplaren op en langs de weg.
Voorlopig zijn ze hopelijk "veilig", tot het weer lente wordt en zij in april/ mei ontwaken als er weer voldoende voedsel te vinden is.

Soms lukt de winterslaap jammergenoeg niet. Zo had ik vorige winter op klaarlichte dag een kleine egel aan de wandel in de tuin. Waarschijnlijk een die laat in het jaar geboren is en daardoor te licht was om de winter door te komen.
De egel is een beschermde diersoort in ons land en er zijn diverse opvangcentra in het hele land te vinden.
Dankzij de goede zorg van de verzorgers van het opvangcentrum heeft hij heerlijk met eten en drinken om de hoek plus een fijn winternest, de winter door kunnen komen.



Ze zien er zo grappig uit, met hun spitse koppies en ronde lijfjes, maar pas op, ze kunnen flink bijten ook. Geen dieren om zelf mee te "dokteren" dus, bovendien is dat verboden.
Om toch goed voor ze te zorgen in geval van eerste hulp of gewoon omdat ze in de tuin wonen , zijn er mooie boeken over egels geschreven met alle informatie die je nodig hebt.

Zelf hoop ik nog steeds op een nestje met egels in de tuin. Achter het schuurtje ligt al een grote hoop bladeren en tuinafval. Ideaal denk ik dus nu maar wachten of de huisvesting goedgekeurd zal worden, als het weer voorjaar wordt...

Paulus en Sinterklaas

Eigenlijk was ik thuis op zoek naar een cd die ik al dagen niet meer kon vinden.
Maar, terwijl ik zocht kwam ik iets heel anders tegen. Dat heb je vaker.
Een flexidisc van "Paulus de boskabouter viert sinterklaas". Voor de jongeren onder ons, een flexidisc was een 45 toeren singeltje van heel, heel dun buigzaam plastic.
Vroeger werden ze gebruikt voor reclamedingen enzo. Waar je nu een "gratis" telefoon krijgt bij een abonnement of een iebelig klein figuurtje uit sneeuwwitje bij 15 euro boodschappen kreeg je toen soms een flexidisc.

Mijn exemplaar kraakt en tikt maar gelukkig is er bij archive.org een schoon exemplaar te beluisteren.

Jean Dulieu (Jan van Oort) de schrijver/tekenaar van Paulus doet alle stemmen in dit hoorspel uit 1965.

Pubers in de bieb

Lief, overmoedig en stoer. Dat zijn de brugklassers die de introductie in de bibliotheek krijgen. Om niet te enthousiast te lijken, liggen de pubers op de fat boys. "Alweer een moord in de bieb. Gaap." lijken ze te denken.

Maar als ze eenmaal begonnen zijn en de hete adem van de concurrentie in de nek voelen, zijn ze plots gemotiveerd. Ook blijken de vragen toch ingewikkelder dan gedacht en moet er gewerkt worden om indruk te kunnen maken op de rest.

Lief zijn de eerste klassers vooral als je ze één op één spreekt. Even is de groepsdruk weg en blijken het heel aardige schepsels. Je ziet dan even een glimp van de volwassene die het kind later gaat worden. Mooi is dat.
Op zo'n moment begrijp je waarom iemand ervoor kiest om voor zo'n klas te staan.