Sleur.
Het ligt overal op de loer. Ook als je, zoals ik, al jaren lid bent van
dezelfde leesclub (in real life). In de loop der tijd hebben wij kleine
aanpassingen op onze aanpak gedaan, maar het risico op
"metaalmoeheid" bleef aanwezig. Gelukkig hebben wij "juf
Annie" in ons midden. Ik mag haar gerust met juf aanduiden, want in haar
werkzame leven was zij dat inderdaad en ook binnen onze club neemt zij als
vanzelf de leiding (wat door alle clubleden zeer wordt gewaardeerd), gewapend
met multomap en pen. Onvermoeibaar zorgt Annie, samen met haar man en
mede-clublid Frans, ervoor dat er aan het begin van de avond bijvoorbeeld wat
achtergrondinformatie over de schrijver en het boek beschikbaar is.
Annie
heeft ons echter de afgelopen twee bijeenkomsten enorm verrast door een
wijziging in de aanpak. En die verrassing is bijzonder positief.
Begin
januari stond de roman Kruso op het
programma. Deze (van oorsprong Duitse) roman is geschreven door Lutz Seiler en
is in Nederlandse vertaling uitgegeven bij Atlas Contact. De hoofdmoot van deze
roman speelt zich af vlak voor de Val van de Muur. Centraal figuur is de jonge
Edgar Bendler, die door een aantal persoonlijke omstandigheden vertrokken is
uit zijn vertrouwde omgeving en terecht is gekomen op het eiland Hiddensee, in
de wereld en onder invloed van Kruso.
Bij
hoge uitzondering had ik het boek nog niet uit op de datum van onze
bijeenkomst. Het is een niet super makkelijk toegankelijke roman, dus even snel
tempo maken zat er niet in. En wat bleek? Er waren meerdere leden die het boek
(nog) niet hadden uitgelezen en dat was precies wat Annie had ingeschat. Daarom
had zij in plaats van onze gebruikelijke aanpak aan de hand van een aantal
vragen (wat zijn de pluspunten, de minputen, waarom zou je dit boek wel/niet
aanraden etc.), dit keer een selectie gemaakt uit recensies over Kruso. Uit de
diverse kranten, van websites, maar ook bijvoorbeeld uit Hebban. Wij kregen de
opdracht om de meest bij de eigen opvatting passende recensie te kiezen en aan
te geven waarom de keuze daarop was gevallen. Vervolgens hebben wij per stukje
tekst met elkaar gesproken over de geloofwaardigheid van sommige recensies. Het
leek wel of "deskundigen" uitblinken in het elkaar napraten. Een
enkele keer hadden wij zelfs de indruk dat de recensent/blogger het boek niet
eens echt gelezen had ;) Door er op deze manier over te praten, kwamen de
belangrijke kwesties en de bijzondere schrijfstijl meer tot leven.
Begin
februari 2018) bespraken wij Moeders zondag (met de
ondertitel: een romance), van de hand van Graham Swift (Hollands Diep). Dit
boekje had ik een jaar eerder al eens gelezen en ook na
het herlezen blijf ik erbij dat ik dit een heerlijk, mooie, bijna vertederende
vertelling vind. Op zo'n moment is het al helemaal spannend om te ontdekken hoe
mijn clubleden het hebben ervaren. Annie had dit keer gekozen voor een gesprek
vanuit de personages van deze roman: Paul Sheringham, meneer Paul Niven,
verloofde Emma Hobday, de ervaren hulpen in de huishouding Ethel en Milly en
uiteraard de jonge Jane Fairchild. De rode draad tijdens de avond was de vraag
wat ieder personage heeft bijgedragen aan het verhaal en de sfeer van de roman.
Bijzonder verrassend om eens op deze manier over een roman te discussiëren.
Het
leuke van met elkaar over boeken praten blijft toch echt ieders eigen inbreng.
De eigen levenservaringen en persoonlijke ontwikkeling kleuren absoluut de
mening over een boek. Intrigerend proces. En daarom wil ik ook iedere
geïnteresseerde lezer aanraden lid te worden van een leesclub!
Veel
leesplezier!
theonlymrsjo
Deze
blogpost verscheen in een uitgebreidere vorm reeds op www.theonlymrsjo.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten