Twitter.
Zucht.
Ik heb er, als ik heel eerlijk ben, een beetje een haat/liefde relatie mee. Met Twitter. Natuurlijk, de bibliotheek twittert (@oblangedijk) , zelf twitter ik ook (@tondekruyff). Maar toch, zo soms lijkt het wel alsof er alleen maar berichtjes over "wat eten we vanavond?", vertraagde treinen en droefenis over het werk te lezen zijn.
Het principe van Twitter is simpel. In 140 tekens zeggen wat je doet. Of wat je leest. Of wat je ergens van vindt. En de mensen die jou "volgen" kunnen die boodschapjes dan weer lezen en er op reageren.
Maar zo heel veel valt er vaak niet te reageren op "ik zit in de trein en die staat stil".
Net toen ik twitter een beetje op begon te geven begonnen de protesten in Egypte. En toen bleek Twitter weer een fantastische uitvinding te zijn. Door te zoeken op wat trefwoorden en door het volgen van wat mensen die die trefwoorden gebruikten kon ik plotseling bijna live volgen wat er daar allemaal gebeurde.
De foto boven dit tekstje kwam ik zo ook tegen. Een net getrouwd stelletje dat een foto laat maken in het tumult van het Tahrirplein. Wonderlijk.
De geschiedenis die aan het gebeuren is, zomaar direct op je telefoon of op je pc. Indrukwekkend, beangstigend, verslavend en ontroerend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten