Lezen helpt tegen stress, ook dit jaar weer

Over sommige blogpostjes moet je nadenken. Je leest ergens wat of er is een nieuwtje en dan moeten er woorden in volgorde gezet worden.

Maar vandaag doe ik gewoon kopiëren en plakken.

"Onderzoek aan de universiteit van Sussex (GB) toont aan dat zes minuten lezen het stressniveau van proefpersonen met 68 procent laat dalen. Het feit dat iemand zich moet concentreren tijdens het lezen, helpt hart en spieren ontspannen, menen de onderzoekers. Lezen werkt beter dan het luisteren naar muziek, een kop thee drinken of een wandeling doen."

Het bericht vond ik op een Belgische website.
En het stond her en der in een Nederlandse krant.
Mooi nieuws. Zeker als je in een bibliotheek werkt of er graag komt. Het is toch prachtig wanneer iets dat je leuk vindt ook nog razend gezond blijkt te zijn.

Had ik daar dan niet een eigen tekstje van kunnen maken?

Dat had inderdaad best gekund. Maar het rare is, toen ik het bericht las had ik het idee dat ik het al eens eerder gelezen had. En nog raarder is, dat blijkt ook zo te zijn. Bijna precies hetzelfde bericht, over precies hetzelfde onderzoek stond begin 2009 ook al op het internet.

Dat je van lezen rustig wordt, daar kijk ik niet echt van op. Maar dat hetzelfde bericht twee jaar later weer als nieuws gebracht wordt, daar verbaas ik me dan weer wel over.

Liefde in Langedijk!

Afgelopen zondag was het "Liefde in Langedijk". Nu is er natuurlijk vaker liefde in Langedijk maar zelden zal er zo'n leuke avond over georganiseerd zijn.

In het hele gebouw De Binding was het druk. En ook in de bibliotheek. Daar werden aan het begin van de avond gedichten voorgedragen. Vrolijke, droevige of weemoedige. Er was sfeer, gelach, stilte en rumoer Er was van alles. Mooi. Mensen op een podium die hun eigen zinnen voordragen.

Dat gaan we vaker doen.

Gefilmd werk (2)

Eind vorig jaar stond er in dit blog al een filmpje over wat "we" doen in de bibliotheek. Eigenlijk zou ik er elke week wel één kunnen maken.
Maar de tijd, die ontbreekt vaak.

Gelukkig was die tijd er vorige week wel even. Waardoor een langskomende groep peuters gefilmd kon worden.

De huilende man

Je kunt om veel dingen huilen. Het leed van de wereld, persoonlijk ongeluk, een zielig zeehondje.
De man in het filmpje huilt omdat de bibliotheek waar hij al jaren kwam gaat sluiten.

Op het internet werd een beetje gegniffeld om de man. En zijn tranen. Er zijn tenslotte tegenwoordig computers. En bijna alle alles kun je vinden via een computer.

Maar ik snap de man wel eigenlijk.

Trouwen op het plein

Twitter.

Zucht.

Ik heb er, als ik heel eerlijk ben, een beetje een haat/liefde relatie mee. Met Twitter. Natuurlijk, de bibliotheek twittert (@oblangedijk) , zelf twitter ik ook (@tondekruyff). Maar toch, zo soms lijkt het wel alsof er alleen maar berichtjes over "wat eten we vanavond?", vertraagde treinen en droefenis over het werk te lezen zijn.

Het principe van Twitter is simpel. In 140 tekens zeggen wat je doet. Of wat je leest. Of wat je ergens van vindt. En de mensen die jou "volgen" kunnen die boodschapjes dan weer lezen en er op reageren.

Maar zo heel veel valt er vaak niet te reageren op "ik zit in de trein en die staat stil".

Net toen ik twitter een beetje op begon te geven begonnen de protesten in Egypte. En toen bleek Twitter weer een fantastische uitvinding te zijn. Door te zoeken op wat trefwoorden en door het volgen van wat mensen die die trefwoorden gebruikten kon ik plotseling bijna live volgen wat er daar allemaal gebeurde.

De foto boven dit tekstje kwam ik zo ook tegen. Een net getrouwd stelletje dat een foto laat maken in het tumult van het Tahrirplein. Wonderlijk.

De geschiedenis die aan het gebeuren is, zomaar direct op je telefoon of op je pc. Indrukwekkend, beangstigend, verslavend en ontroerend.