vrijdag 7 mei 2010

Langedijk in 1940-1945

Dat is de titel van de lezing van 3 mei jl die door Arie Kaan gegeven werd.
Voor mij was het de eerste keer dat ik mee mocht helpen in de bibliotheek bij een lezing. Leuk natuurlijk, weer eens iets anders doen. Gelukkig samen met Agnes, zij heeft al vele lezingen geholpen, dus dat zou wel loslopen.
Alhoewel ...
Hoe zit dat dan met een beamer en welk snoer moet waarin ?
Blauw in blauw. Snoer & stekkeringang, duidelijk. Arie had zijn zoon, Rob, mee en diens laptop. Met geen mogelijkheid konden we dat blauwe snoer in die laptop krijgen. Hoe kan dat nu ? Ton (de directeur) had toch echt gezegd dat dat zou passen.
Bij nadere inspectie bleek de laptop een Apple te zijn. Prachtig ding, maar niet compatible met ....ja, eigenlijk alles verder ;-)
Nog 20 minuten voor aanvangstijd, wat nu ? Computer van de bibliotheek "los slopen" en proberen te verplaatsen ? Servicedesk van Probiblio bellen om van de "cataloguscomputer" een "gewone" te maken, tijdelijk ... of... je kent iemand die tegenover de Binding woont en leent daar de laptop van een ander merk van. De laatste optie werkte , gelukkig en zo kon de lezing op tijd beginnen.

Het was een interessante avond, veel gehoord over Langedijk en zijn inwoners, die ik anders nooit zou weten. Bijvoorbeeld dat er een echt oorloggraf is op een Langedijker kerkhof en dat een deel van de slachtoffers van de oorlog door Brits en niet door Duits toedoen stierven.
Arie Kaan heeft alle namen van het monument " De Stier" de revue laten passeren.
Voor wie alles een rustig na wil lezen, er is een boek (binnenkort in de bibliotheek aanwezig) van uitgekomen.
Toevallig Gevallen is de titel ervan.
Ook zal Compleet FM de lezing uitzenden, over iets langer dan een week is de verwachting.

De lezing, die voor mij wat rommelig begon voor de werkelijke lezing, was mooi en wiep een ander licht op Langedijk en zijn inwoners. Mooi vond ik de reactie van een mevrouw die aanwezig was: zij woonde al een jaar of 30 in Langedijk en pas nu werd dit deel, de geschiedenis van de tweede wereldoorlog, duidelijk, ze ging met een bevredigd gevoel weg.
Missie volbracht.



Karin

Geen opmerkingen:

Een reactie posten