Infobesitas

Dit woord verscheen vorige week in de krant, het woord voor 2010?
Het geeft duidelijk weer waar het voor staat, geen uitleg meer nodig.

Maar ook wij als bibliotheek werken mee aan die eindeloze stroom van informatie in de vorm
van blog, hyves, facebook en twitter en natuurlijk ook in boekvorm.
En dan kan je je als lezer ook nog aanmelden voor de nieuwsbrief.
Wat te zeggen van de telefoons van tegenwoordig met alles erop of erin, je kan je tijd er wel mee vol maken.
Het bliept en het geeft ringtones en vreselijke muziekjes om je er maar aan te herinneren dat je niets
mis mag lopen.
Dan moet je toch van goede huize komen wil je hier niet onder bezwijken.

Daarom ben ik toch heel blij met een boek dat je stilletjes dicht kunt doen en in een hoekje
leggen en hem weer openslaan als het jou uitkomt.


Agnes

foto

Vorige week had ik een foto nodig van iets herkenbaars in de bibliotheek. Die foto wilde ik gaan gebruiken voor een advertentie.
De ene collega had een humeur om op te schieten, de andere wil echt niet met haar hoofd in een advertentie vanwege stalkers, seriemoordenaars en meer van dat soort spul.
Dus mijn keuze viel op Agnes.
Ik rukte haar achter haar bureau vandaan en liet haar plaatsnemen tussen de boeken.
Daarna rende ik de trap weer op en nam een serie foto's vanaf de balustrade.
Als een heus fotomodel nam Agnes verschillende poses en gezichtsuitdrukkingen aan in die berg boeken. Ik kon de camera zowat niet stilhouden van het lachen.
Dit is het resultaat.
Helaas zit er geen volgende keer in. Dan vraagt Agnes er geld voor.

Marjolijn

Tanden

In de bibliotheek stellen de bezoekers ons de hele dag vragen. Dat moet ook, daar zijn we voor. En we geven met plezier antwoord.

Soms zijn die vragen vreemd, grappig of absurd. Soms doe je er een uur over om het goede antwoord te vinden. Of een dag. Soms moet je een collega om raad vragen.
En soms zit je gewoon met je mond vol tanden.
"Ik ben geen lid. Mag ik dit boek lenen?" "Ik zoek een boek maar weet niet hoe het heet of wie het geschreven heeft." "Ik kan de 'O' niet vinden." "Bent u dan niet verzekerd voor het feit dat ik uw boek heb beschadigd?" "Waar staan de boeken van 100 bladzijden?" "Koopt u die boeken helemaal alleen?" En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Geweldig. Ik heb altijd moeite om dan serieus te blijven.
Over een poosje publiceren we er een boekje van.

De boom die kan twitteren

Soms kom je op het internet iets tegen dat toch echt een beetje raar is. Of heel bijzonder.

Een twitterende boom. Of boompje. Volgens Mashable was er al eerder een plant die het kon. Maar die ken ik niet en deze, gut, dat het kan. Dat het bestaat.

Ericsson zorgt er voor dat het boompje kan twitteren. Wanneer een sensor beweging oppikt reageert de boom. Met een tweet en met muziek. Wanneer iemand wegloopt komt er iets met "verlaten" of "eenzaamheid". Als het erg druk wordt bij het boompje dan komt daar ook commentaar op.

Nou ja, kijk even naar het filmpje.


Het boompje is te volgen op twitter, @connectedtree. Meer dan 500 volgers heeft het al. Een boom met 500 volgers!

Misschien moeten we toch weer planten in de bibliotheek neer gaan zetten.

Pipo de musical

Gistermiddag was het dan eindelijk zover. Pipo in het Theater Cool.
De kinderen keken er al sinds de zomer, toen de kaarten besteld werden, naar uit.

Natuurlijk weet ik wel wie Pipo is, maar als kind keek ik er zelf niet of weinig naar. Hij is wel op tv geweest...tot 1980 las ik net in de Wikipedia. Dat mijn moeder er als meisje al naar keek hoorde ik gisteren van haar, grappig, dezelfde clown doet t nog steeds uitstekend bij de jeugd.
Het viel mij ook niet tegen, alhoewel ik sinds het lezen en vooral het zien van The It van Stephen King, niet meer zo van clowns gecharmeerd ben. Pipo was leuk, vrolijk en alles behalve eng !
Raymond Kurvers zette een prima Pipo neer en Sytske van der Ster een mooie Mammaloe.





Een van mijn kinderen kreeg toen Pipo opkwam al meteen een hand van hem en na afloop, toen we uiteraard een CD met de liedjes gingen kopen, kwamen er ook de handtekeningen op van de spelers op. Nu mag ik daar nog maanden van genieten in de auto, dat begon gisteren na de voortelling meteen. Het Pipo-lied aan en op pad met blij meezingende kinderen(en een meezingende mama!)

Karin

Het Nederlands-Friese conflict

2100 pagina's in 3 minuut nog wat

Misschien heb je er ooit zelf één gemaakt. Een tekenfilmpje in een kladblok. Op elke pagina een plaatje, dat dan op de volgende pagina iets van plaats verschuift. Wanneer je dan met je duim de blaadjes heel vlug doorbladert ontstaat er schokkerig bewegend beeld.

Jamie Bell maakte een wel heel bijzonder tekenfilmpje in een kladblok. "A brief history of pretty much everything". Het maken duurde drie weken. En er waren 50 kladblokken voor nodig.
Jamie haalde er een hoog cijfer mee. Staat er op YouTube. En dat snap ik.

Knap. Ik zou er het geduld niet voor hebben.



Ton

Bladwijzer

Wat vind ik zoal in een boek ?
Tekst en misschien wat illustraties zou je denken. En natuurlijk klopt dat.
Soms zelfs een CD of een landkaart ook, maar daar doelde ik niet op.

Voordat we de boeken weer in de kasten opruimen bladeren we ze door.
Even kijken of alles er nog netjes uitziet. Meestal zijn het de inname- en uitleenbonnen die eruit komen rollen.
Soms ook andere zaken.
Wat ?
Nou... ansichtkaarten (vooral in de zomermaanden) paperclips en elastiekjes,
kortingbonnen van diverse supermarkten/ bouwmarkten, oude bioscoopkaartjes, papieren zakdoeken ( gelukkig ongebruikt !), haarspeldjes, onderzetters ( van de week zelfs wel een "dikke" zo een met een mooi plaatje erop en kurk eronder) en nog meer andere items en ....
pasjes ... eh ... ja ook die van de bibliotheek zelf ;-)
Bijzonder allemaal.
Wel liever gekke ( mits platte en schone) dingen erin dan hoekjes omvouwen van een boek. Dat blijf je zien en is gewoon zonde.

Het zou toch fijn zijn als er eens iets op werd gevonden,
een speciaal voorwerp met die functie dat je snel en gemakkelijk terug kan vinden waar je ook al gebleven was in je boek, nietwaar..... ?



Karin

Wintersport

Tijdens het opruimen van de materialen in de bibliotheek krijg ik van alles in handen. Zo leuk. Soms zijn er boeken over heel verrassende onderwerpen. Ik begrijp ook goed dat (bijna) iedereen die net zelf zijn boeken heeft teruggebracht eerst even wil neuzen tussen de materialen die anderen ook zojuist hebben ingeleverd. Je krijgt er tal van nieuwe ideeën van.
In mijn geval weet ik welk boek ik zeker voor de volgende winter eens moet lezen :
"Go Skiën".
Eigenlijk houd ik meer van de warmte, maar goed, in een relatie ben je niet alleen dus prima, naar de sneeuw voor een week. Nul ervaring met skies. Alleen met schaatsen.
Volgens manlief kon ik dan ook wel skiën, op shortskies/funskies/bigfood of hoe je ze ook noemen wilt. ( voor degenen die ook geen ervaring hebben, het zijn korte skies en je gebruikt er geen stokken bij ) In mijn beste Frans huren we materialen. Die skischoenen zitten helemaal niet lekker ?! Het hoort zo... schijnbaar. Lopend alsof je een ei moet leggen naar de skilift. Gelukkig, het is er een met stoeltjes.
Dat scheelt vast weer een genante vertoning dacht ik...maar zo'n skilift "remt" niet als je er bent en voordat ie de hoek omgaat op weg omlaag, wordt je er uit gelanceerd. Ervaren skieers niet natuurlijk, maar ik wel. En daar lag ik dus meteen languit in de sneeuw. Ja, leuk, skiën. Nu naar beneden. We zouden via de groene piste gaan, die was bijna vlak verzekerde een ski-ervaren vriendin me thuis. Vlak ? Hoezo vlak ?
Ik heb hoogtevrees en zie daar, heel diep in de verte mensen die amper een millimeter groot lijken te zijn. Zucht. Lopend gaan met deze waardeloze schoenen is geen optie.
Na een tijdje wikken en wegen toch maar voorzichtig naar beneden gaan glijden. Grote bochten, goed kijken dat ik niemand raak ( en andersom ). Ja, schat, ga jij maar vast, ik kom wel; roep ik lachend en ik ben blij als ik een andere beginneling minstens zo stuntelig achter me aan zie komen.
Halverwege die Alp heb ik geen gevoel meer in mijn voeten en knieën. Hele kleine kinderen racen me voorbij.
De miniatuur mensen beneden worden langzaam groter. Zij zitten op een terras in de zon aan de aprèsskie ;-) misschien is die wintersport toch zo gek nog niet! Ja ik weet zeker dat ik niet meteen weer omhoog wil en nee hoor, geen probleem als jij nog wel een keer gaat ! Ik zit hier prima. Ha. Boekje erbij, lekker in de zon.
Voordat we volgend jaar weer gaan reserveer ik het "Skiën voor Dummies" wel.
Karin

verplicht lezen

Van de week kwam een knul van een jaar of 16 in de bibliotheek met de vraag
"mevrouw, waar staan de boeken met inhoud van ongeveer 100 bladzijden?"
Toen ik dit thuis vertelde zei mijn man gelijk "naast die van 200 bladzijden"!

Als je zo'n vraag krijgt weet je gelijk, die moet lezen maar wil het niet.

Ik heb de vraag overgedragen aan mijn collega inlichtingen en later zag ik hem met een boek van Tim Krabbe
bij de uitleenbalie staan.Kwam naar mij toe en zei "dat apparaat is niet goed hoor". Denken dat ze
het helemaal onder controle hebben.
Waarop ik dan gelijk denk "of jij doet het niet goed"

Samen even kijken en wat blijkt dan, het boek is al door hem uitgeleend, maar dat had hij nog niet door.

En nu maar hopen dat hij door dat "dikke" boek komt en dat het aanzet tot meer en met plezier lezen.

teuxdeux

Deze site zag ik bij iemand als startpagina.
En voor deze persoon was het een uitvinding. Het is een soort planner waarop je per dag kunt vermelden
wat je moet doen.
Dan kan je het leuk doorstrepen of als het niet gelukt/gedaan is sleep je het naar de volgende dag.
Speciaal bedoeld voor mensen die moeite hebben om alle taken die gedaan moeten worden overzichtelijke te ordenen

Er is ook nog een mogelijkheid om dingen/zaken die je ooit nog wilt gaan doen vast te leggen.
Zoals bijvoorbeeld "een wereldreis maken" of "het huis schilderen"

Op het volgende filmpje kun je zien hoe het eruitziet. Het is een planner zonder poespas maar voor de
chaoten onder ons is dat juist prima, je wordt niet afgeleid door randverschijnselen.
Puur nuchter en zakelijk.

TeuxDeux Demo from TeuxDeux on Vimeo.

YouTube als eierwekker

Ik mag graag een eitje koken. En natuurlijk gebruik ze daarbij mijn mobiele telefoon als eierwekker.
Maar kan dat niet anders? Dat zijn van die dingen die je je af kan vragen.

Gelukkig, Egg Watchers bedacht een oplossing zonder mobiele telefoon.

Geef op hun site aan hoe groot het ei is. Of het uit de koelkast komt en hoe hard of zacht het moet worden.
Zijn die keuzes gemaakt, klik dan op "start timer" en Egg Watchers trekt een willekeurige YouTube video met de juiste lengte uit het archief. Is de video afgelopen, dan is het ei goed.


Nu is een pc of laptop in de keuken misschien wat onhandig maar straks, als het tijdperk van de iPad is aangebroken ...
Maar blijft zo'n iPad rechtop staan? Het ding heeft tenslotte ook al geen pootjes.
Misschien kun je hem aan de muur spijkeren. Er zal toch iets mee kunnen?

YouTube, straks via een iPad als eierwekker. De vooruitgang kent geen grenzen.

Met dank aan Bright voor deze tip.


Ton

Wie zijn wij?

Misschien wist u het nog niet, maar wij medewerkers van de Bibliotheek Langedijk hebben vaak de grootste lol met elkaar. Achter de schermen wordt er niet alleen hard gewerkt, maar ook gedold, gegooid, geschreeuwd en geapenkooid. Regelmatig vliegen de mandarijnen, propjes, krachttermen en collega's door de lucht.
Dat geeft niks, daar zijn we aan gewend.

Op ons blog hebben we ons tot nu toe van onze beschaafde kant laten zien. Het is misschien even wennen, maar we kunnen ons niet langer inhouden. Vanaf nu gaan we helemaal los!