en toen werd het echt herfst...

Na een mooie lange zomer lijkt het nu ineens over met het mooie weer.
Motregen. Hoe lang heeft het niet geregend in Nederland ?
De zomer en daarmee de meeste vakanties zijn nu helemaal voorbij. De laatste vakantieboeken druppelen binnen en met een gevoel van weemoed ruim ik ze weer op in de kasten. Waar enkele weken geleden nog veel speling was, wordt het nu voller.
Waar zal iedereen geweest zijn ? Zoveel landen passeren de revue, ik krijg er altijd meteen weer reiskriebels van.

Thuis wacht een stapel vakantiefoto's op een plaats in een album, voorzien van tekst ,bonnetjes en kaarten. Dat is dan weer wel een mooie klus voor druilerig herfstweer.

En met een fijn muziekje erbij droom je zo terug naar dat eilandje bij Maleisie, het pretpark in Florida, de duinen bij Bergen aan Zee, dat leuke terrasje in.....



Karin

Taal is zeg maar...

...echt mijn ding.
Zo luidt de titel van het boek van cabaretière Paulien Cornelisse.
Taal is zeg maar echt mijn ding
De titel omschrijft haar passie voor taal al en een paar maanden terug was zij te gast bij Paul de Leeuw in " Mooi weer de Leeuw" om over haar boek te praten.
Het fragment duurt 10 minuten, oké, best lang, maar de moeite waard om even te zien en luisteren.



Met de donkere avonden in aantocht is dit een fijn boek om lekker bij te lachen, een feel-good-book zou ik zeggen. Veel aangesneden onderwerpen zijn heerlijk herkenbaar, na het lezen denk je even na eer je antwoordt geeft met : oké of duuhhh .
Bovendien zal je zelf niet meer zo snel zeggen: "als ik heel eerlijk ben..." of "grappig dat je het zegt, want..."



Karin

Fabeltjesland, voor volwassenen

Altijd leuk om eens iets te lezen van een lokale schrijver, Wim Meyles, woonachtig in Sint Pancras.
Hij schrijft korte verhalen, gebruikt daarin de meest verrassende woordspelingen en vooral veel humor.
Meest recentelijk zijn 4 verhalen bundels met Fabels op de markt gekomen.
Satirische Fabels, Filosofische Fabels, Luchtige Fabels en Psychologische Fabels.
Deze boeken zinn uiteraard ook te leen bij onze bibliotheek. Mochten ze allemaal uitgeleend zijn :
Iedere vrijdag verschijnt er een fabel in De Pers. Om alvast en idee, een voorproefje te krijgen.



Wim Meyles is een veelzijdig man, naast schrijver is hij decaan op een
scholengemeenschap in Alkmaar en enthousiast beeldhouwer





Karin

dwarsligger

Laatst een bezoek gebracht aan Manuscripta in Amsterdam. Manuscripta is een evenement dat al enkele jaren
gehouden wordt in de Westergasfabriek en waar heel veel uitgevers hun nieuwe collectie laten zien aan zowel
mensen in het vak, zoals bibliotheken en boekhandels als aan belangstellenden.

En dan hoop je ook op iets nieuws, iets leuks. En dat was er ook en wel in de vorm van de "dwarsligger", een
boek dat je overdwars leest. Door het boek een kwartslag te draaien krijg je een normale bladspiegel.
Het boekje is ook klein en licht en dus heel makkelijk mee te nemen. Ik vond het een heel leuke uitvinding.
Er komt een kleine collectie als proef, even kijken of het aanslaat.
Nou volgens mij wordt het een daverend succes.

The Lost Symbol

Gisteren (15 september) was het in Nederland natuurlijk gewoon Prinsjesdag. In het engels lezende deel van de wereld was het echter de dag van "The Lost Symbol" het nieuwste boek van Dan Brown.

Brown, meer dan wereldberoemd door zijn Da Vinci Code voerde de afgelopen weken de spanning rond het boek knap op. Er was een aparte website waarop getallen versprongen en de bezoeker kon proberen de code te ontrafelen. Tevergeefs natuurlijk. Maar anders is het ook niet leuk.

De nederlandse vertaling van The Lost Symbol verschijnt pas op 30 oktober maar wie nu toch al een beetje wil weten waar het boek over gaat kan de dagelijkse leeservaringen van Robert Gooijer in de NRC volgen.

de humor in Het spel van de Engel

In mijn vorige postje schreef ik over de stijl van Carlos Ruiz Zafón.
Bij deze zal ik wat voorbeelden geven van de humor.

Onze held, David Martín, wordt bij zijn baas ontboden. Deze is eigenaar van een krant en wordt als volgt omschreven:
"Don Basilio was een man met een woest uiterlijk (...) die niet veel ophad met aanstellerij en de theorie onderschreef dat kwistig gebruik van bijwoorden en bijvoeglijk naamwoorden iets was van ontaarde types en mensen met een vitaminegebrek."
Misschien kent de heer Ruiz Zafón mijn baas.

David Martín accepteert een contract dat hem verplicht "om tweehonderd schrijfmachinepagina's per maand te leveren, vol intriges, moorden in de high society, ontelbare verschrikkingen in de onderwereld, buitenechtelijke relaties tussen wrede grootgrondbezitters met een ferme kaak en jongedames met schandelijk verlangens".

Uiteraard is humor persoonlijk. Waarvan ik onder de tafel lig van het lachen, trekt een ander misschien een wenkbrauw op.

Oordeel dus zelf, lees het boek en discussieer mee.

Het spel van de Engel

Een goed boek herken je in de eerste drie zinnen. Dit was ook het geval bij Het spel van de Engel van Carlos Ruiz Zafón, bekend van De schaduw van de Wind.
Het is in die eerste zinnen niet alleen wat er staat, maar vooral hoe het er staat. De sfeer is onheilspellend, de toon bevat een vleugje zelfspot. En daar houd ik nou van: een schrijver die zichzelf eigenlijk ook niet serieus neemt.

Begrijp me niet verkeerd, het verhaal boeit onmiddellijk: de hoofdpersoon verkoopt zijn ziel aan een uitgever om financieel rond te komen. Daarnaast is er sprake van een onmogelijke liefde en gebeuren er dingen die misschien niet echt gebeuren.
Het is echter de stijl die me vertelt dat het hier om een juweeltje gaat.

Volgende keer meer over de grappige stijl van dit boek.

Marjolijn

Consultatiebureau

Nu ben ik hoogstwaarschijnlijk vroeger wel eens op een consultatiebureau geweest. Tenslotte was ik zelf ook ooit een baby.
Maar daarna? Nee, nooit meer.


Vanmiddag werden de boeken die de bibliotheek in het consultatiebureau in de Binnemikke heeft staan weer omgeruild.
Nu wist ik natuurlijk dat we daar boekjes hadden staan. Er staan bibliotheekboeken in verzorgingstehuizen en op scholen, dus waarom niet in het consultatiebureau? Je kunt kinderen tenslotte niet vroeg genoeg met boeken in contact brengen. En het kan reuze handig zijn voor iets oudere kinderen die meekomen en die zich even vervelen.



Ik was er nog nooit geweest. Maar het zag er gezellig uit. En vrolijk. En de bibliotheekboeken werden ook nog gebruikt. Een mooie middag.

Duinen en mensen

Zoals veel mensen in de kop van Noord-Holland loop ik nogal eens door duinen. En net als ik zullen er meer mensen zijn die een wel beetje weten dat delen van dat duingebied een beetje of helemaal iets met de PWN te maken hebben. Maar hoe het nu precies zit?

Ik noem het altijd maar de waterleidingduinen. Dat zal wel niet helemaal kloppen. Maar ik ben hopelijk de enige niet. En ik koop ook bijna altijd een kaartje. Als de automaat het tenminste doet.

Over die duinen is net een boek verschenen en bij dat boek hoort een website "Duinen en mensen: Kennmerland".

Op de website wordt een indruk gegeven van het boek maar er zijn ook een hoop filmpjes op te zien. Zelf vond ik de pagina met geluiden het fijnst. Je klikt gewoon een dier, bv de nachtegaal aan en dat krijg je dan te horen. En als je er een hert bij wilt hebben klik je die ook aan. En voor je het weet heb je een duingebied in je woonkamer.
Prachtig. Nu nog een moderne telefoon kopen zodat ik ook in de trein naar de duinen kan luisteren.

Componeer hieronder je eigen duingeluiden.

Terug naar de kust

Een boekverfilming blijft een risico. Iedereen die een boek leest maakt toch vaak zelf zijn eigen film.
Op 28 oktober komt de verfilming van "Terug naar de kust" van Saskia Noort in de bioscoop. Hieronder vast een voorproefje om te bepalen of de makers dicht bij uw eigen film zijn gebleven.