"We zijn de allereerste twee Nederlandse journalisten die komen logeren bij de Nederlandse militairen in Kunduz. We hebben net een autorit van tien uur [...] achter de rug om het kamp e bereiken, door onveilig gebied.
'We hebben een vergadering. [...]' , zegt de Nederlandse voorlichter van het militaire kamp. 'Kunnen jullie jezelf even vermaken in Kunduz? In een restaurant of zo?'.
Ik leg uit dat het niet handig is voor ons, omdat we kogelvrije vesten en helmen met ons meedragen. Het is niet bepaald de uitrusting waarmee je ongewapend in een restaurant in het straatarme Kunduz gaat zitten, waar tientallen talibansympathisanten rondstruinen.
[...] Toch mag ik het kamp niet betreden. Ook in oorlogsgebied geldt kennelijk bij Nederlanders: afspraak is afspraak."
Natalie Righton werkte drie jaar als correspondent voor De Volkskrant in Afghanistan, "Duizend dagen extreem leven" is het boek dat ze over die tijd schreef.
Afghanistan is voor Nederland al weer bijna oud nieuws. "We" waren in Uruzgan en Kunduz en nu zijn "we" er al bijna niet meer. Righton schrijft over haar verblijf en dat had me gemak een aaneenschakeling van spannende avonturen uit een jongensboek kunnen worden.
Maar dat is het boek niet, of niet alleen. Er zijn veel boeken over Afghanistan en daar in wordt vaak een hoop uitgelegd. Over de geschiedenis, de barbaarsheid van de taliban, wat "we" er deden. Righton heeft het natuurlijk over die dingen. En ze reist, soms verscholen in een boerka het land door. Maar daarnaast gaat het ook erg over haar eigen leven daar. Hoe het is om onder een bijna continue dreiging te leven en te werken. Maar ook over hoe is om er te wonen, als vrouw. Over hoe ze omgaat met haar tolken, de stress, maar ook over hoe een bruiloft er daar uitziet. En er wordt ook gelachen. Vriendschappen ontstaan, ruzies vinden plaats.
"Duizend dagen extreem leven" leest fijn weg, je kunt merken dat ze journalist is en goed kan schrijven. En het geeft je een goed inzicht in hoe het daar, in Afghanistan is, echt is. Veel optimistische dromen over dat het goed zal komen met het land heeft Righton niet. Misschien komt dat wel omdat er nogal een verschil is tussen wat "wij" en "zij" precies verstaan onder goed komen.
Righton werkt nu als parlementair journalist in Den Haag. Op Twitter is ze te volgen onder de naam @Natalie_Kabul.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten