Klaar met het verbouwen

Je kunt uren, of paragrafen lang praten over verhuizen en verbouwen. Over dat de planning niet meer klopte en dat de vloerbedekkers nog volop bezig waren terwijl de verhuizers de kasten alweer naar binnen brachten. Of over dat de bekabeling van de automatisering in precies de verkeerde kast bleek te zijn afgemonteerd. Of over ...

Maar is dat nou echt interessant, of de moeite waard? Wat vorige week reuze stressvol en bloedirritant was is nu al weer iets geworden waar we om moeten lachen.

Dus plak ik maar weer wat foto's in.

Het hoogtepunt van de "Is dit eigenlijk wel een bibliotheek?" periode. Overal gebeurde iets al begrepen wij nauwelijks wat. En omdat het een bouwplaats was mochten we er ook niet echt komen.

Daar komt de vloerbedekking.

En de kasten.

En het nieuwe meubilair dat nog wel in elkaar moet worden gezet.

Kast onder de trap in aan- dan wel opbouw.

Het moment dat alle bekabeling verkeerd bleek te zitten en in ieder geval ik toch heb gedacht dat het allemaal helemaal niet meer goed zou komen.

Zelf vind ik de foto hierboven het best een beeld van de verhuizing geven. Want op elk moment dat we ergens iets deden was daar ook altijd een man die met zijn hoofd door het plafond iets geheimzinnigs aan het doen was. Altijd. En zelfs als de ene man van de trap was gegaan stond er in een oogknipper alweer een ander op die trap.

En is het allemaal af? Nee, de rest van het gebouw is nog niet klaar en omdat de materialen van de bibliotheek ook in die rest van het gebouw staan is het nog een beetje behelpen. En er moeten nog wat meubeldingen afgemaakt worden. Maar het is voor het grootste deel klaar, en de bibliotheek is dan ook weer gewoon open. 

Van hoe het er nu uitziet, daar plaats ik geen foto's van. Het werkt het beste als je daar zelf naar komt kijken. 

Opluchtend liedje erbij en we gaan weer verder.