Schrijfhulp gevraagd

Ik, of we, hebben een probleem. Maar misschien kunt u mij, of ons, helpen.

Een tijdje terug deden flink wat leden van de bibliotheek Langedijk mee aan een Klanttevredenheidsonderzoek (ga dat maar eens Wordfeuden). We kregen een 7,9 en dat is mooi maar dat betekent natuurlijk niet dat er niks te verbeteren valt.

Een van die dingen die ik las was dat bezoekers van de website en volgers op sociale media graag meer nieuws over boeken zouden willen lezen. Boekbesprekingen enzo.

En daar komt het probleem om de hoek kijken.

Kijk, ik schrijf soms iets op dit blog. Maar, en daar komt ie, ik lees nooit een boek. Ja, die opmerking doet het altijd goed.

Veel mensen, misschien wel de meeste, verstaan onder boeken allereerst verhalen, romans, lectuur/literatuur, zulke dingen. En natuurlijk lees ik boeken maar ik lees alleen nooit verhalen, romans, lectuur/literatuur, zulke dingen. Vroeger wel hoor, maar op een bepaald moment ben ik er mee gestopt. Nu lees ik alleen maar non-fictie over landen, geschiedenis, biologie en dat soort onderwerpen. Thuis ligt nu een mooi boek uit 1948 over de geschiedenis van Jordanië. Een prachtboek, met veel mooie belevenissen en het ruikt ook nog eens fijn naar oud boek. Maar .... het is geen boek waar de meeste lezers iets over zouden willen lezen. De meeste lezers willen stukjes over verhalen, romans en lectuur/literatuur, en ook nog van tegenwoordig.

U wilt lezen over boeken, en ik lees niet wat u wilt lezen. Dus, vandaar dat probleem.

Maar, misschien kunt u mij, of ons helpen. Misschien leest u wel boeken, en wilt u daar zo af en toe best een tekstje over schrijven.

Mocht dat zo zijn, laat dat dan even weten. Zet iets onder dit blog of stuur een mail naar tdekruyff_at_bibliotheeklangedijk.nl (zet u zelf dat @-tekentje ertussen, als ik mijn adres hier neerzet komt er weer een lading spam binnen).

Pieter de papegaaiduiker (prentenboek)

Op een rotseiland wonen twee papegaaiduikers, Pieter en Pim. Zoals dat hoort in een prentenboek hebben ze samen de grootste lol. Tot Pieter tijdens een storm te ver van het eiland afraakt en helemaal alleen in open zee is.

Nou ja, gelukkig komt er een walvis langs. Aan de walvis legt Pieter uit dat hij verdwaalt is en dat hij Pim zo mist. De walvis helpt Pieter met zoeken. Maar Pieter beschrijft Pim steeds net niet duidelijk genoeg. Als ze samen langs veel dieren zijn geweest die Pim niet zijn vinden ze, eigenlijk per ongeluk het rotseiland en Pim Terug.

Ok, het verhaal is misschien niet bijster origineel, er zijn meer kinderboeken waarin er naar iemand gezocht wordt aan de hand van onduidelijke beschrijvingen maar "Pieter de papegaaiduiker" is ondanks dat een mooi prentenboek met heldere kleuren en tekeningen die spreken.

Voorleesaanradertje voor kinderen vanaf een jaar of 4.

En mijn wachtwoorden laat ik na aan ...

Mijn LinkIn contacten laat ik na aan mijn neven Max en Bas. Zij kunnen met hun zieltogende winkel wel wat nieuwe contacten gebruiken.

Mijn Pinterestaccount gaat naar tante Annie die mijn Pinterest borden met Delfts blauw hopelijk levend zal houden. Tenslotte heeft zij interesse in aardewerk. Beweert ze al jaren.

Mijn Facebookaccount dient te worden opgeheven. Het verschijnen van feestjes op mijn tijdlijn na mijn dood is me iets te letterlijk een leven na de dood.

Steeds meer mensen zijn lid van sociale media webdingetjes. Twitter, Facebook, Hyves, LinkdIn noem ze allemaal maar op. Dat is natuurlijk vaak reuze leuk maar wat gebeurt er met die accounts als je dood gaat?

Ok, het is misschien niet iets waar je bij nadenkt. Maar toch. Als niemand je Twitteraccount opheft na je overlijden blijf je misschien opduiken in de "Wie je ook nog zou kunnen volgen" suggesties. en dat is misschien toch wel een beetje raar. En pijnlijk.

Nu kun je natuurlijk iemand de wachtwoorden geven die je hebt voor al die accounts. Maar dat is ook weer zoiets. Die accounts zijn van jou. Je schrijft erin wat jij wilt. En om aan die privacy een eind te maken door je wachtwoorden vast aan iemand te geven omdat je ooit dood gaat. Dat is misschien ook weer niet de oplossing.

Vanmorgen las ik in één van de gratis treinkrantjes over de Sociale Media Executeur. Een dienstverlening (die ongetwijfeld geld kost maar dat gaat het nu even niet om) van notarissen. Aan deze strikt onpartijdige meneer of mevrouw geef je een soort testament met daarin wat er moet gebeuren met al je sociale media webdingetjes. Helemaal nieuw is het niet. Met wat googelen kwam ik al bij een begrafenisondernemer uit die hetzelfde aanbood. 

Ik had aan dit "probleem" nog nooit een millimeter hersenruimte besteedt. Maar dat ga ik nu toch maar doen. alweer iets voor op het moderne "to do" lijstje. We hebben het er maar druk mee, met al die vooruitgang.

"Was ik er geweest dan had ik graag een antwoord gegeven" of Een andere afwezigheidsmelder

Het instellen van de afwezigheidsmelder in het mailprogramma is één van de kleine, maar erg fijne genoegens in het leven van de hardwerkende kantoorarbeider. Je hebt al bijna vrij en met wat muisklikken en ingetikte zinnen zorg je er voor dat de mensen die jou de komende tijd amechtig gaan proberen te bereiken een vriendelijke doch duidelijke boodschap krijgen.

Zelf kom ik vaak niet verder dan "ik ben afwezig tot en met ..." en dan nog wat zinnen over dat men in nood die en die kan proberen te bereiken. Ik heb een keer "het is zinloos, ik ben er niet" ingetikt, maar dat vond ik toch wat wuft.

Maar het kan natuurlijk anders.

Gisteren was het Gedichtendag. Eigenlijk had dit bericht dus gisteren geplaatst moeten worden, maar ja toen stonden we weer in de krant.

Op een pagina van de website die helemaal over de Gedichtendag gaat staan een aantal gedichten die je in plaats van de saaie, voorspelbare zinnen als "out of office" bericht zou kunnen intikken.

afwezigheidsassistent(e)

raak niet in paniek, sla geen alarm.
robotfoto’s hoeft u niet te verspreiden,
die flatteren me niet. 

en, er is geen misdaad in het spel,
ik verliet het schip zonder slag of stoot.

tot [de datum van mijn terugkeer]
heeft het geen zin mij te zoeken,
ik heb mij in een wekkerloze tijd verstopt.

zodra ik weer tevoorschijn spring,
zit ik zo snel als kan in uw postvak in
met een veelkleurige vakantieherinnering.

in geval van grote nood neemt u contact
met de dichtstbijzijnde hulpdienst, mijn collega
[met de naam, het e-mailadres en het al dan niet
directe telefoonnummer].

met wat geluk slaat de bliksem
tussen u beiden in.

David Troch

Kijk, dat ziet er toch meteen heel anders uit. Op de pagina staan nog wat voorbeelden, het zal nog lastig kiezen worden. Maar gelukkig heb ik nog even voor ik er één hoef te gebruiken.