De stem van Geert Mak

Geert Mak ken ik sinds hij "Toen God verdween uit Jorwerd" schreef. Dat was een prachtig mooi boek over de geschiedenis van een dorp, en de mensen die daar woonden. Mooi, en redelijk klein van onderwerp.

Mak schreef na "Jorwerd" een aantal boeken die ik, om vage redenen, niet las. Al gingen ze toch niet geheel aan me voorbij. Dat kon ook niet want het waren redelijk grote bestsellers, "De eeuw van mijn vader" en "In Europa". Van de laatste titel werd een tv serie gemaakt en daar, het was even een aanloop, ging het wat mis tussen Geert Mak en mij.

Mak is een historicus, en een goede. Maar op de tv bleef bij mij toch vooral zijn wat schoolmeesterachtige stem hangen. Heel erg hangen zelfs. En het was die stem die me dwars zat in Mak's nieuwste boek, "Reizen zonder John: op zoek naar Amerika".

In 1960 reisde de schrijver John Steinbeck door Amerika. In een auto met als enige metgezel zijn hond, Charley. Over die toch schreef Steinbeck een boek, "Travels with Charley". Dat boek geeft een mooi beeld van hoe Amerika was in 1960. Steinbeck beschreef platteland en steden, voerde gesprekken en observeerde.

Vijftig jaar later reisde Geert Mak Steinbeck's reis na. Zonder hond. Maar met zijn vrouw.

Mak schrijft goed. Duidelijke zinnen, niet te lang. Maar, en dat lag natuurlijk aan mij, de eerste 115 bladzijden hoorde ik hem elke zin voorlezen. Heel gek. In mijn gedachten zag ik hem staan. In een dikke winterjas en met wolkjes die uit zijn mond komen omdat het buiten zo koud is. Een beeld dat was blijven hangen van de "Europa" tv-serie. En dan die stem die maar doorging en doorging.

Net toen ik echt helemaal genoeg begon te krijgen van die stem die maar voorlas pakte het boek me. "Reizen met John: op zoek naar John" is een mooi boek. Niet een superprachtig onovertroffen boek. Maar wel een mooi boek.

Mak vertelt over Steinbeck, en het leven in Amerika in 1960 en veel eerder. Daarnaast vertelt hij het verhaal van het Amerika van nu. En dat alles draait hij vakkundig door elkaar heen zodat je over vrijwel elk onderwerp dat je kunt verzinnen wel iets leest; politiek, indianen, discriminatie en ga zo maar door. Niet droog en saai maar vaak met aansprekende kleine anekdotes.

Aanrader. Al moet je Mak's onderwijzersstem stem een beetje negeren.

Voordeeltjes met je bibliotheekkaart

Een bibliotheekkaart begint steeds meer te lijken op een Zwitsers zakmes. In de bibliotheek Langedijk kun je er boeken, tijdschriften maar ook cd's en computerspelletjes mee lenen. En eBoeken, dat kan ook.
Maar er is nu nog meer.
Met je bibliotheekkaart krijg je nu ook korting op een flink aantal musea, uitjes en andere leuke dingen.

Je kunt met korting naar Ecomare op Texel.
Je krijgt korting bij het COBRA museum in Amstelveen.
Je krijgt korting bij speeltuin (kan ook speelparadijs zijn) De Batavier in Alkmaar.

Hopen voordeel. Allemaal met je bibliotheekpas. Hier staan alle voordeeltjes op een rij.

In Langedijk krijg je korting wanneer je naar Het Zoldertheater in Sint Pancras gaat kijken.

Mocht u nog ideeen hebben voor andere uitjes in Langedijk waar we mee zouden kunnen gaan praten, zet het dan even onder dit blog. Dan gaan we dat proberen te regelen.

Treme, de dvd die we over het hoofd zagen

Elke week kopen we een aantal dvd's. Dat gaat op dezelfde manier als met boeken. Aan de hand van zo objectief mogelijke recensies wordt er een keuze gemaakt. Meestal gaat dat goed. Heel soms zien we wat over het hoofd.

Vandaag een stukje over een dvd box die we over het hoofd zagen.

Treme is een Amerikaanse serie die speelt in New Orleans vlak nadat de orkaan Katrina er huis hield. In tien afleveringen worden mensen gevolgd die hun leven en hun stad weer op de rit proberen te krijgen. Een mevrouw probeert haar restaurant open te houden, een professor maakt zich steeds kwader over het uitblijven van echte hulp, een man is vermist.

Misschien klinkt het allemaal niet erg spectaculair. Het is dan ook erg moeilijk om precies te beschrijven waarom Treme nu precies het beste is dat ik het afgelopen jaar op een tv scherm zag. Misschien komt het door de manier waarop de verhalen verteld worden, nergens opdringerig, nergens te uitleggerig. Het is prachtig gefilmd, een beetje rustig, niet al te springerig. Er is heel veel muziek te zien en te horen, ook niet onbelangrijk.

Misschien komt het omdat Treme vooral een heel menselijke serie is. De verhalen zijn allemaal voorstelbaar. Wat er ook gebeurt, nergens denk je "Nee, dat is onzin, dat kan niet". Misschien komt het ook wel omdat, ondanks al het leed na Katrina er vooral heel veel levenslust door New Orleans lijkt te waren. De stad moet weer worden opgebouwd, er moet weer worden geleefd, er moet weer muziek worden gemaakt.

Nou ja, echt goed uitleggen lukt dus niet. Een paar bibliotheken in Nederland kochten de dvd box wel. U kunt hen via de bibliotheek Langedijk tot u laten komen.
Of u kunt hem kopen. Dat heb ik gedaan.

Het Pinterestbord dat de oceaan overstak

Ik ken ze verder niet, Karen de kapster uit Tuscon of Jan de bibliothecaris uit Finland. Maar toch kom ik ze soms tegen.

Een paar maanden terug was het de laatste en nieuwer dan nieuwste sociale media hype, Pinterest. Plaatjes prikken op een digitaal prikbord. Tenminste, dat begreep ik uit de berichten over Pinterest. Zelf gebruiken kon niet want daar had je een uitnodiging voor nodig.

Altijd slim, iets afschermen van het grote publiek. De begeerte naar mee willen doen stijgt er meteen enorm door. Ook bij mij, bibliothecarissen zijn soms net mensen.

Na wat rondhangen had ik dan toch opeens een zogenaamde "invite". Luid gejuich galmde door de bibliotheek, we mochten ook mee doen met Pinterest.

Het principe van de site is kinderlijk eenvoudig, maar dat zijn goede ideeën misschien meestal. Je wordt lid van Pinterest, je sleept een icoontje naar je browser en vanaf dat moment kun je, als je op het internet een leuk plaatje tegen komt op het icoontje klikken en, hup, daar staat het plaatje bij jouw naam, op een zogenaamd "bord" op Pinterest. Iedereen kan het zien, en leuk of niet leuk vinden.

Pinterest groeit en groeit. Vooral in Amerika is het een absolute hit. Maar ook in Nederland wordt de site steeds populairder, misschien wel door de gedachte "een plaatje zegt meer dan honderd woorden", of duizend, dat kan ook.

Een van de leukere dingen van Pinterest vind ik dat je je eigen "bord" ook toegankelijk kan maken voor andere gebruikers van Pinterest, laat ik ze pinners noemen. Bijna meteen nadat de bibliotheek lid werd van de website maakte ik een "bord" met de titel "Mooie Boeken!". De bedoeling was, en is, dat je daarop de boeken pint die je heel erg de moeite waard vindt en waarvan je denkt dat anderen die ook zouden moeten lezen.

Een tijdje ging het leuk maar niet fantastisch met het bord. Tot een paar weken terug. Toen pinde plots iemand uit Amerika iets op het bord. Daarna volgde een Spanjaard, een Fin en al heel vlug nog veel meer mensen uit allerlei landen. Het werden er zoveel dat ik de titel "Mooie Boeken!" maar heb aangevuld met "Great Books!", voor de duidelijkheid.

Het gaat de wereld niet veranderen, en een heel praktisch nut kan ik er ook niet in ontdekken maar mooi vind ik het wel. Mensen uit alle hoeken en gaten op de wereld die een boek dat ze de moeite waard vinden op het bord pinnen en daarmee aan anderen laten zien wat ze lezen. En wie weet denkt die andere dan wel, "Och, laat ik dat boek ook eens proberen".

Een paar maal per week, meestal tijdens de lunchpauze, doe ik nu mijn Pinterest administratie. Mensen toevoegen, mensen volgen, boekje pinnen, dat soort dingen. Eerlijk gezegd heb ik mijn handen nu zo vol aan het toevoegen van belangstellenden dat ik nauwelijks meer toekom aan het maken van een ander bord op Pinterest. Maar dat komt een andere keer dan wel weer.

Ook voor niet-politici

Open publication - Free publishing - More nieuwsbrief

Twee of drie maal per jaar verstuurt de bibliotheek een nieuwsbrief naar de burgemeester, de wethouders, raadsleden en burgerraadsleden. Vorige week verstuurde ik weer zo'n nieuwsbrief.

Politici hebben het druk, en ze komen misschien ook niet allemaal in de bibliotheek. Om ze toch een beetje op de hoogte te houden van de dingen die er in de bibliotheek gebeuren krijgen ze de nieuwsbrief.
Daar staat natuurlijk niets in dat geheim is of dat niet-politici niet mogen weten. Misschien vinden niet-politici het ook wel een leuk nieuwsbriefje om te lezen. Je weet het nooit.

Dus, hierbij de nieuwsbrief. Ook voor niet politici.