Een duur formulier

Het is bijna 1 april, dus moet het nu toch eindelijk eens afgemaakt worden.
De voorbereidingen voor een 1 april grap?
Nee, sorry, zo lollig zijn we nu ook weer niet.
Nee, 1 april is de uiterste datum waarop een bibliotheek de opgave van de stichting Leenrecht ingevuld moet hebben.

Pardon, de stichting Leenrecht? Wat is dat nou weer?

Over leenrecht kun je uren praten. Maar dat zou te gek zijn. Tenslotte moet het formulier nog worden ingevuld.
Schrijvers schrijven boeken. Voor elk verkocht boek krijgt een schrijver geld. Simpel. Maar zodra een boek in een bibliotheek wordt uitgeleend werkt het niet meer. De bibliotheek koopt het boek maar leent het vervolgens aan soms wel 100 of nog veel meer mensen uit. En dat scheelt een schrijver inkomsten.

Om dat inkomstenverlies wat te compenseren betaalt de bibliotheek voor elke uitlening een bedrag aan de stichting Leenrecht. En die stichting verdeelt dat geld dan weer onder de schrijvers.

En, kost dat nou veel?

Nou, voor elk boek dat een lener leent betaalt de bibliotheek 12 cent.
Nee, dat lijkt niet veel. Maar ik tik net het aantal uitleningen van boeken voor volwassenen in van vorige jaar, 97.274. Het formulier vertelt me vervolgens dat die uitleningen de bibliotheek Langedijk gaan € 11.672,88 kosten.
Het is bijna 1 april, het formulier moet af, dus ik ga vlug verder met het invullen van het aantal uitleningen van jeugdboeken, dat zijn er ook meer dan 90.000.

ja, het bedrag loopt snel op.

De springende bibliothecaris

Ik ben iets van 1,93 lang. Niet echt heel zwaar maar ik zal de laatste zijn om te beweren dat er niet zwaar geïrriteerd gekeken wordt wanneer ik per ongeluk op iemands tenen ga staan of tegen iemand aan val.

Komende vrijdagavond ga ik, op flink wat tenen terecht komen en ook mijn ellebogen of dat soort dingen zullen stevig tegen mensen die ik in het geheel niet ken terecht gaan komen.

Toch zal er niemand boos kijken en er zal ook niet gesnauwd worden. Ik zal vriendelijk lachen en degene die ik enige pijn heb gedaan zal lachend zeggen "dat het het niet uitmaakt".

Vrijdagavond speelt Faithless voor het laatst als band in Nederland. In Eindhoven. Daarna stoppen ze er mee. Een deel van de groep speelt later nog op het Indian Summer Festival maar dat zal toch niet helemaal hetzelfde zijn.

Vernieuwd is de band al een hele tijd niet meer en men teert al even op successen uit het verleden. Maar ik ken geen bandje dat zo'n gevoel van saamhorigheid en feest op kan roepen. Als normaal, zelfs weldenkend individueel mens begin je aan de avond maar voor je het weet ben je veranderd in een springend deel van een vrolijk collectief.

Zegt dit stukje iets over de bibliotheek?
Nee, niet echt. Al weet u nu wel wat de directeur van de bibliotheek in Langedijk vrijdagavond gaat doen.

Een bibliothecaris is net een mens, een springende mens.


Ton

"Net zat hij er nog!"

Schrijven over je huisdier is vaak een laatste oplossing voor als je echt niet meer weet wat je moet schrijven. Een beetje leuk huisdierverhaal heeft tenslotte een instant "ach gut, wat lief" gehalte.
En kom daar maar eens om bij de gemiddelde bibliotheekmededeling.

Ik had wel een onderwerp, een heus onderwerp zelfs. Het leenrecht. Een geheimzinnig iets waar de gemiddelde bibliotheekbezoeker geen weet van heeft.

Maar dat komt een andere keer.

Want het huisdier zat plots in de weg. Of beter. Een wonderlijke internetsite over huisdieren zat in de weg.

Failedcatphotos.com heet de site. En de titel zegt meteen waar het over gaat. Mislukte foto's van katten.

"We estimate that 97% (99.7% if you exclude photos of sleeping cats) of all cat photos didn't turn out the way they were supposed to. Often deleted immediately and erased forever. A great loss, we think."

De teksten zijn in het Engels. Maar dat mag de pret niet drukken. Iedere kattenliefhebber zal herkennend grinniken. Ik deed dat wel want ook de kat die in mijn huis woont heeft een wonderlijke hekel aan gefotografeerd worden. Zodra hij een fototoestel ziet loopt hij weg. En de laatste tijd herkent hij zelfs mijn mobiel zodra ik die als camera wil gebruiken.

Wonderlijk. Misschien wel net zo wonderlijk als een hele website met alleen maar mislukte foto's van katten.

Stenen beeldjes staren naar me

Tussen half zes en zes is het niet druk op de jeugdafdeling. Door die niet-drukte ben ik me nogal bewust van de rare wezentjes die me aanstaren. Strak. Ze zitten op de balie. En verderop zit er nog een stel in het raam. Ze zitten maar wat te zitten. En strak voor zich uit te kijken.

Gruffalo's. Gemaakt door leerlingen van het Jan Arentsz. Die school zit aan de overkant van de gang en zo af en toe gaan ze aan de slag met "iets" uit een boek. En nu was dat boek "De Gruffalo".

U kende het niet? Geeft niks. Mij zei het ook niet meteen wat. Na wat zoeken op het internet weet ik nu dat het een erg beroemd boek is. Er is zelfs een toneelstuk van gemaakt. En de Gruffalo heeft zijn eigen website.

We werken er hier mee. In een programma voor kinderen. De leerlingen van het Jan Arentsz schilderden een decor en maakten kleine Gruffalootjes (als je dat zo zegt tenminste). En daar genieten veel jongere kinderen dan weer van.

Het is misschien niet wereldschokkend. Maar wel leuk.

Nico Dijkshoorn komt

Het staat op de website en op posters. Het stond zelfs in de krant.

Nico Dijkshoorn komt.

Op 7 maart is hij te zien in de bibliotheek in De Binding. Het kost bijna niets. Vijf euro voor leden en zeven euro vijftig voor niet-leden. Om Dijkshoorn te zien. Maar natuurlijk vooral om hem te horen. Met die stem. Met zijn scherpe venijn. Waar je het misschien niet altijd mee eens bent. Maar meningen waar je het niet mee eens bent zijn, mits goed verwoord natuurlijk, ook erg prikkelend voor de hersenen.

Niet iets om te missen lijkt me.